Megan's POV
(A/N:The day after yesterday, short for tomorrow na english ng kinabukasan)
Nagising ako at ginawa ang mprning routine ko. Dali-dali akong pumasok sa banyo at naligo. Nag-ayos ng sarili at bumaba. Tahimik kaming kumain.
"Tapos na ako. Bye." biglang sabi ni Lyndon at naghanda para umalis.
Nagmadali naman akong kumain.
"Megan, pagpasensyahan mo na si Lyndon. Hehe. Alam mo naman yan kaya siguro ren ay sanay ka na," pagpapasensya sa akin ni Tita.
"Okay lang po. Sanay na po talaga ako," sabi ko at nginitian siya.
"Napaka-napakamartyr kase. Tsk--aray!" Daing ni Jake dahil kinurot siya ni Tricia.
"Mommy oh! Ang haba ng kuko ni Tricia!" Ani ni Jake na bakas ang pagkainis sa mukha.
"Bye na po. Papasok na po ako. Salamat sa pagkain." Paalam ko. Nag-paalam na rin sila tita Liza saken. Pagkatapos non ay agad na along lumabas ng bahay dahil tunay na male-late na ang babae.
"10 minutes late!" agad na bungad sa akin ng aming guro sa ika-unang asignatura.
As if naman na may pakialam ako Diba?
Tahimik nalang akong umupo sa aking upuan at nakinig sa pagdadakdak ni Sir. Hirap maging estudyante.
"Nakinig ka ba sa klase ko?" ano sa akin ni Sir.
"Yes sir." confident Kong ani.
"Let's have a short quiz about what we had tackled for today. Sa one whole sheet of paper ilalagay ang sagot. Answer lang wag kopyahin pati tanong. Matatagalan pa kayo. And don't write anything at your quiz paper. "
"penge ako wanhul."
"dalawa Lang Dali!"
"Ang yayaman ninyo 'di man Lang kayo bumili ng sarili niyong papel!"
Hayyst. Kaya minsan ay hindi ko Alam kung saan ako naga-aral.
Nang magkaroon na ng papel ang lahat ay ipinapasa na ang mga quiz paper.
"Sir!" rinig namin na tawag pansin sa guro ng isa naming kaklase. Si Roseanne.
"Got a problem Ms.Roseanne?" naka ngiting tanong ni sir.
"Copy and answer po ba?" natahimik si Sir sa tanong ni Roseanne.
"I repeat, answers only! Walang kokopya! Sagot Lang! Sagot! Paulit-ulit! 'Di nakikinig!"
"hala, answers only Lang pala eh.."
"akala ko kapi end anser eh."
Mukhang na-highblood pa si Sir ah.
Nagsimula na akong magsagot. At dahil nga nakinig ako, pakiramdam ko may nagsusulat sa utak ko ng sagot tapos kino-kopya ko Lang.
Nang matapos ako ay agad akong tumayo para ipasa iyon kay Sir. Pero pagkalapit ko ay agad niya akong tinanong.
"Why Ms. Trono? Do you have questions? O, Di ka na naman nakinig kaya wala kang maisagot?" bahagyang naka-taas ang sulok ng mga labi na ani ng aming guro. Bahagya namang napatawa ang aking mga kaklase maliban kina Shammy at Freeda na masama na ang tingin kay Sir. Inilapag ko ang aking papel sa harap niya.
"Whoa. Ang bilis naman! Hindi dahil nasa top fo-- basta. Have you checked your answers?"
"H-hindi pa po Sir. Akin na p--" naputol ang akong sa sabihin dahil nag-ring ang bell.
"Okay, class! Pass your paper and class dismissed! Ms. Trono, check your answers later. Huh--"
"She doesn't need to." napatingin kami sa pinanggalingan ng boses .
"Oh, Mr. Bustamante it is nice to see you in here." nag-bow Lang si Lyndon.
Ang daming tao sa bungad ng pinto. Taga ibang section Ata. ...
"Megan," he held my wrist then pull me until we get to the back of the school building.
Inilahad niya ang kamay niya sa akin na para bang may hinihingi.
"Asan na?" ani niya.
"Yung ano?" nagtatakang ani ko.
"Yung picture!"
"Eh! Ayoko nga! Wala pa nga ako sa top 50 eh!" agad na bawi ko.
".. Andun ka.." pabulong na ani ni Lyndon pero narinig ko dahil magkalapit Lang kami. Hinila ko agad siya papuntang notice board..
Fifty...
Fourty-nine...
Fourty-eight...
Fourty-seven...
Fourty-six...
Fourty-five...
Fourty-four...
Fourty-Three...
Fourty-Two...
"Fourty-one.... T-Trono, Megan.. Top fourty-one!? Lyndon! Tanggap ko na pasang-awa pero fourty-one !?" I exclaimed at Lyndon.
Nang ibinaling ko sa kanya asking tingin ay inirapan niya Lang ako at yumuko tapos umiling-iling. Anong ginagawa neto? Never mind na nga Lang.
"Chaaraaaaannn~"
*****
Lyndon's POV
Unti-unti siyang ngumiti mula sa pagkabigla. "Lyndon! Tanggap ko na pasang-awa per fourty-one!?"
Doon ko lang napansin na nakangiti na pala ako kaya nang ibaling niya sa akin ang kanyang paningin ay agad agad ko iyong iniwasan at yumuko ako para itago ang mas malaking ngiti na pinipigil ko.
At this moment, I seriously really wanted to boast over how good of a teacher I am.
'Anong ginagawa mo Lyndon?..'
Tanong ng boses ng utak ko kaya agad akong napailing at pinawi ko ang munting ngiti nang tumingin ako sa kanya.
"Chaaraaaaannn~" may sound effects pa na ani niya nang ilabas niya ang picture.
Nanlaki ang Mata ko at agad long hinablot iyon. "Don't just carelessly flash my picture anywhere!"
Pero kahit na ganoon, Ewan ko ba pero nang makatalikod ako ay pinakawalan ko ang ngiti na kanina pa kumakawala. Nakakangalay na eh.
Lahat ata ng madaanan ko ay naka tingin sa akin. Di naman yata ako nakakatakot pag-ngumingiti ano?
Agad kong inalis ang ngiti ko at walang reaksyong naglakad pataas ng hagdan.
Nang nasa taas na ako at tumingin sa baba king nasaan ang notice board ay napataas ako ng kilay.
"Congrats! Dahil diyan, Ipapatikim ko sayo ang omelette ko na ikaw lang makakatikim!" ani ng lalaki. Sa pagkaka-alam ko, he placed as second. 'Di ko maalala ang buong pangalan niya. He doesn't look like someone worth of my memory.
Inakbayan siya nito.
Sexual harassment na yan, hindi ba?
"Peeping boy--" sulpot ng asungit sa tabi ko at halatang ako ang pinaparinggan,
"--painting," dagdag niya sa salitang kaniyang pinutol para siguro hindi ko mapansin na sa akin pa-landing sa akin ang mga salita niya.
Tinapunan ko siya ng blankong tingin ngunit makahulugang tawa lang ang ibinalik niya.
"Wahhh. As expected of Ms.Trono." iiling-iling na ani niya.
"Tigil-tigilan mo ako Steve. Baka masipa Kita pababa ng hagdan." Banta ko sa kanya.
"Whoa. Mas Lalo ka nang nagiging bayolente pagdating sa akin, Ginoo,
I found her attractive you know,"
Hindi ko nalang pinansin ang kadaldalan ni Steve at tinahak ang daan papunta sa classroom.
Hours passed and we're about to get our way home.
Well, the truth is, maya-maya pa siguro ako makakauwi dahil sa may kailangan pa akong gawin. After finishing my business, I took a taxi on my way home pero sa 'di ko malamang dahilan ay nagising akong nagdadalawang-isip kung papasok ako sa sarili kong bahay o hinde.
After seconds of staring at the door of my house, I was dragged inside of the house when Megan came out and caught me staring at the door.
It's a dinner consisting the six of us. After dragging me inside, Megan for the second time, make her way out of the house and came back pulling an arm.
Anong ginagawa niya rito?
"Magandang gabi po Tito Carlo, Magandang
gabi po Mr and Mrs Bustamante," bati nito. Hindi ko masyadong pinansin ang espasyo para sa ika-pitong pwesto na kung saan ay pinapa-upo ni Megan si Leo.
Yes, the Sean Leonardo de Leon is inside our house.
I changed into my comfortable clothes at pumunta sa dining room para sumama sa salo-salo.
"Alam mo ba dad, masarap magluto si Leo. Remember the fried rice and the nuggets, he made it by hand!" Rinig kong Ani ni Megan.
"Wow. A young cook. To satisfy Megan's taste buds, magaling kang siguro ano?"
"Average lang naman po."
I just focused on the food in front of me, not caring about the conversation between them. And even mom started to join the conversation.
"It might be great to have you around. Maybe next time, you can come with Megan again." Ani ni mama sa lalaki sa pinto. Sa sitwasyon iyon ay hindi ko inaasahang hindi ko maiiwasan ang pagsimangot. "Kahit wag na," I mumbled but I made sure that it can be heard by the intruder.
"Ano ka ba kuya!" Sita sa akin ni mama at hindi ko na pinigilan pa ang iniisip, "I don't like people who came as second choices," I said then lead my way to my room with mom's voice in my background yelling "Hindi itinuturo sa paaralan ang ganyang paguugali Lyndon!" That obviously, I ignored.
As I lay down my bed, I kept on thinking about the math quiz for tomorrow but I can't really understand why I am worrying about that matter. I turned my head right, turned left, and closed my eyes as I felt drowsiness taking over my whole consciousness.
______________
Author's Ekek:
Share ko lang guys, yung main story nito na nakasulat sa notebook, binutasan ng daga 😢