Chapter 32: Her Dreams
The future belongs to those who believe in the beauty of their Dreams...
***
Clyde's PoV
Nagising ako at agad hinilot ang noo ko. Shit! Ang sakit!
Ano bang nangyari kahapon?
Memories flashed inside my head at naalala ko na naglasing pala ako dahil nakita ko si Eiffel na may kasamang ibang lalaki. Umatake nanaman pala ang pagkaseloso ko.
Napatingin ako sa kisame. Im inside my room, siguro ay hinatid ako ni Willam pabalik dito sa bahay.
Napaupo ako and found out na wala akong damit.
"Bat ako hubad?" I thought out loud.
Biglang may gumalaw sa tabi ko at kunot noong napatingin ako dito. Tinangal ko ang nakatabing na kumot at agad nanlaki ang mata ko.
Mahimbing na natutulog si Eiffel sa tabi ko!
Sa gulat ko ay napabalikwas ako sa pagkakaupo at nahulog mula sa aking kama. Agad akong nakaramdam ng sakit nang bumalibag ang likod ko sa malamig na sahig.
A-Anong ginagawa ni Eiffel sa kama ko?!
Shit!
Pilit kong inaalala ang mga nangyari kagabi but I failed.
God! Tell me this is not real!
Naalimpungatan si Eiffel at umupo.
Damn! She looks so adorable habang kinukusot ang mga mata niya. Her black wavy hair slightly messy falls through her back and she's wearing her white strapped night dress.
Nakalislis ang palda ng damit niya showing her pale smooth legs at bahagyang nahulog ang straps ng damit sa kanyang balikat revealing her pale neck and shoulders.
Napalunok ako. Is this a torture or a blessing?
Her blue eyes landed on me.
"Hubby? Bakit nasa sahig ka?" Inosenteng tanong niya at humikab.
"B-Bat nasa kama kita?" balik tanong ko.
Shit pinagpapawisan na ako ng malamig sa niyerbos!
Natigil siya at gulat na tumingin sa akin. "W-Wala kang naaalala?" Confusion was all over her face.
"E-Eiffel..."
"Hindi mo maalala ang ginawa mo kagabi…?"
"M-May ginawa ako…?" nanlaki ang mga mata ko.
"Ang sama mo!" sigaw ni Eiffel at tumakbo palabas ng kuwarto ko.
May nangyari?! Walang hiya ka Clyde! Ano na lang ang mukhang maihaharap mo ka nila Papa Raven?!
Agad akong tumayo at sinundan siya.
Kung kinakailangang lumuhod ako sa mungo habang may dalang libro buong araw ay gagawin ko! I can't stand knowing that my wife hates me!
"Eiffe-" napatigil ako ng pagbukas ko ng pinto ay nakatayo siya sa harap ko.
"It was just a joke. Wala kang ginawa, we just slept together kasi binantayan kita kagabi. Maligo ka na at maghahanda ako ng almusal" nakangiting bilin niya at tumalikod.
Naiwan akong tila nabato. Akala ko mamamatay na ako kanina and that was all a joke?!
'''''
Pagkatapos naming kumain ay nagkulong ulit sa kuwarto niya si Eiffel at naiwan ako sa sala kasama ni Puffy, akala ko ay babalik na sa dati ang lahat, yun pala ay hindi.
"Anong gagawin ko?" Tanong ko kay Puffy at tumahol ito na tila naiintindihan ako.
Napangiti ako. Walang mangayayari kung hindi ka magtatanong Clyde...
Tumayo ako at nagtungo sa kuwarto ni Eiffel, nagdadalawang isip kung kakatok ba o hindi.
I took a deep breath and knocked three times. "Eiffel?" tawag ko sa kanya.
Bahagyang bumukas ang pintuan at sumilip siya.
"Bakit?"
"W-Wala" sagot ko.
It's no use. Baka mainis siya sa pagiging pakialamero ko.
Aalis na sana ako ng bigla niyang hinwakan ang kamay ko. "Halika" nakangiting yaya niya at pinapasok ako sa loob.
Sa gitna ng kuwarto ay may nakalagay na isang canvas sa isang stand. May mga ibat ibang pintura sa sahig.
Nakangiting lumapit siya dito at pinakita sa akin.
Pagtingin ko dito ay na shock ako. It was a painting of me!
Nakangiti ako habang nakatalikod sa asul na kalangitan. Manghang mangha talaga ako!
Kinuha niya ang brush niya at nagpatuloy sa pagpipinta.
She is wearing her pink long sleeve floral dress na pinatungan ng puting apron na andaming bahid ng pintura. Nakapony tail ang kanyang mahabang buhok at focused na focused sa ginagawa niya.
Napakaganda ng pagpintura niya.
She's so concentrated sa ginagawa niya na tila inlove siya dito. Kuhang kuha niya ang lahat ng angulo ko pati ang ibat ibang shades ng background ay perpekto niya.
Hindi mo iisiping isang eleven-year-old kid lang ang gumawa nito!
"Y-You made this?"
And she nodded.
"Tinulungan ako ni Ralph na humanap ng mga reference books." Sagot niya at napalingon ako sa kanya.
Willam must have told her about what we did yesterday.
"He's a fellow Art Club member. Emerald is also a co-member but she was kinda busy so humingi ako ng tulong kay Ralph kahapon para sa final strokes" she explained.
"Eiffel..."
I misjudged her. Umiral ang pagkaseloso ko bago ko siya tinanong.
She was smiling at her creation like it was the most treasured thing she possess.
"It was supposed to be a surprise for you but I feel guilty knowing that you feel sad..."
Kaya pala siya busy nitong mga nakaraang araw ay dahil ginagawa niya ito.
Tanga tanga mo talaga Clyde!
"All I want is too see you happy but instead, here I am making you feel depressed"
She looked at me with an apologetic face. "And I'm sorry because of that"
I hugged her from behind and she became stiffed not expecting my hug. This painting is her proof of her love for me.
"I'm sorry, it was my fault for not trusting you enough" amin ko. Hinawakan niya ang mga braso ko na nakapulupot sa kanya.
"Hmhmh... You're forgiven. Sabi sa akin ni kuya Willam, jealousy is the best evidence that you truly love someone." And I chuckled. Ang dami ko na talagang utang kay Willam.
"Hubby, what do you think?" tanong niya.
"It's great" yun lang ang masabi ko sa sobrang galing niya.
"Salamat, pero hindi parin tama ang angulo mo dito" nakasibangot na sabi niya at napakamot sa leeg niya.
"Ano? Eh napakaganda nga nito!" depensa ko at napangiti lang siya.
"Oo maganda kung maganda, pero hindi ko parin perfect"
"Napakapassionate mo talaga sa pagpintura, naalala ko tuloy noong bata pa tayo. Ako lagi ang model mo" naka ngiting kwento ko.
"Of course. After all, there was a boy who supported me and inspired long time ago" saad niya and smiled longingly sa painting na tilala inaalala ang batang iyon.
Agad kumunot ang noo ko sa mga sinabi niya, a boy?!
Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at hinarap siya. "Who's that boy?! Nakilala mo ba sa Britain?! Ilang taon na siya?!" sunod sunod na tanong ko.
She just chuckled "Silly, I was referring about you when you were just at my age!" sagot niya at nawala ang inis ko.
Oo nga, ako ang nagsabing ipagpatuloy niya ang pagpapaint noong walang oras para sa kanya sina Mama Pau at Paoa Raven.
"Do you wish to be a painter paglaki mo?" I asked and looked at her pero umiling lang siya.
"Ha? Ayaw mo? Ah you want to be a successful business woman like Mama Pau right?" tanong ko ulit pero natawa lang siya.
"No"
Napakunot na talaga ako, she's so talented at painting pero ayaw niyang maging painter? She's good at academics pero ayaw din niyang maging negosyante. Anong gusto niya?
"Eh anong pangarap mo?" suko na ako sa kahuhula.
"My dream is to be your wife and its already granted " nakangitng sagot niya habang patuloy pa rin siya sa pagkukulay.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong reaksyon sa sinabi niya.
Should I be happy? Or disappointed?
"You're already my wife, you should aspire something for your future" saad ko.
She let down her brush and turned her head to face me "Yes, and I wish to serve you and our future family. I know it's still too early to plan for our future but all I want in my future self is to remain at your side" she explained.
I smiled and stroked her head "Sige, di na muna kita aabalahin" paalam ko at umalis na.
Nagtungo na sa kuwarto ko at umupo ako sa bintana saka tumingin sa kalangitan.
Eiffel is such a talented and gifted child. I saw how passionate she is in her talent.
She only sees painting as her hobby but I know that it was a God given gift to her. Aside from that, she's very consistent on her studies. She's so intelligent that she can even help me with my studies and I bet she can even go to Harvard if she wants.
Eiffel is a hidden jewel in this century. Walang normal na kasing edad niyang bata ang makakahigit sa kanya and it's such a waste because she doesn't know how to have a dream.
I am very happy knowing that being with me is everything she wants.
But...
She's already binding herself to me. She herself is ready to lose her wings just to be with me.
Hindi niya kaya ito pagsisihan sa hinaharap...?