"Do I know you, miss pregnant?" tanong nya. "Do I know you, by any chance?"
His questions worsened the pain I was feeling earlier. But I still smiled, maybe this is just a joke or a prank.
"A-ano ba, Davon, manahimik ka nga." pinilit kong matawa. "Ang hilig mo talaga m-magbiro," sabi ko at napaiwas ng tingin. Tumulo ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.
Please tell me that he was just joking.
"Hey, are you crying, miss? Ooh, sorry. You have a husband, right?" tanong nya kaya lalong nagsituluan ang mga luha ko. Umiiyak man ay tumango parin ako. "He must be so fucking stupid for letting you here. Are you lost?"
"A-are you... serious?" I asked in between my sobs. "Don't you know my name?"
Umiling sya nang marahan. "No, sorry."
My knees gave up. I found myself crying on the floor. I felt his movements and a second later, he's already shushing me. "Pregnant lady, please stop crying. You have a baby inside you. Come on, stand up. We'll find your husband." aniya at inalalayan ako patayo.
Napatingin ako sa kamay nya na dumudugo at napalunok ako. "B-but you're my—"
"Ate!" sigaw ni Keana.
Sabay kaming napalingon ni Davon, na ngayon ay inaayos ang karayom sa kamay, sa pinto at andoon si Keana at Zach, kasama ang nurse na magpapainom ng gamot kay Davon. Keana rushed to me and hugged me tightly. "Bakit ka umiiyak?" tanong nya.
"Zach." tawag ni Davon sa kaibigan habang inaasikaso sya ng nurse.
"Hey Leivon." si Zach. Ngayon ay pinapainom na si Davon ng gamot nya. Saktong nang matapos sa pagpapainom ay natandaan ko ang maliit na bote kaya tiningnan ko ang table pero wala na iyon doon.
"Ang weird. Nakita mo yung kinuha nung nurse dyan sa table? Ano yun, Ate?" tanong ni Keana kaya napabaling ako sakanya.
"N-nakita mo?" tumango sya. "K-kinuha nung nurse?" tumango ulit sya. "Halika, habulin nat—"
"Ate! 'Wag na. Baka wala lang," sabi naman ni Keana kaya napailing-iling ako sakanya.
"Hey, Zach?" mahinang tawag ni Davon sa kaibigan pero narinig naming 'yun kaya napalingon kami sa magkaibigan. "Who are they?" tanong nya at itinuro kami kaya napaiyak ako ulit. "These beautiful women, do you know them?" tanong nya pa kaya napayakap ako kay Keana nang mahigpit.
"He's not kidding, right?" dinig kong bulong ni Zach. "You serious, Leivon? You don't know your secretary and your secretary's twin sister?" tanong ni Zach sa kaibigan.
"What secretary? She just gave me a resignation letter yesterday and... where am I?" tanong naman ni Davon kaya napakunot ang noo ko.
It can't be.
"W-where are you the last time you remembered?" tanong ko.
Napakunot ang noo nya at saglitang nag-isip. "I was just with Helena yesterday at—"
"What?!" sabay na sigaw ni Zach at Keana.
"Hey, stop. My ears." reklamo naman ni Davon. "What's with the shout? Geez."
Nagkatinginan si Zach at Keana bago sila sabay na tumingin saakin. Hinila ako ni Keana papunta sa couch at doon ako pinaupo. Inabutan naman ako ni Zach ng water bottle na binuksan nya na rin para saakin.
"Ano nga yung nakita mo kanina, Ate? Nakita mo ba yun? Yung kinuha nung nurse na maliit na bote?" sunod-sunod na tanong ni Keana habang umiinom ako. Napasulyap ako kay Davon na may kinakalikot sa cellphone nya habang nakakunot ang noo.
"I read the label. The only label said... p-placebo pills." mahinang sabi ko. Napaawang ang labi ni Zach at nanlaki naman ang mga mata ni Keana. "W-why, what are those?" tanong ko naman. Ano ba kasi yun? Yun ba ang dahilan kung bakit nakalimot si Davon?
Bumuntong hininga si Zach. He looked away, clenched his jaw and massaged the bridge of his nose. "Fuck, it can't be." dinig kong bulong nya.
"W-why? Bakit nga? Sabihin nyo nga saakin kasi..." napatingin ako kay Davon na may kausap sa cellphone, nagsituluan muli ang mga luha ko. "Sabihin nyo sakin kasi asawa ko 'yon," my voice broke.
Keana hugged me and sighed. "Placebo pills are like... wait. Imagine, the real medicines, sometimes they are replaced with placebo pills for substance trial matters. Those pills are used to test a substance's effectivity, and it's legal to use if and only if may permission na ibinigay sakanila, allowing them to give the placebo pills to the patient." paliwanag ni Keana.
"And it seems like none of us gave consent to that." Zach sighed again. "Fuck, he can't be a victim of a placebo pill, he can't have amnesia right now," sabi pa ni Zach kaya napalunok ako.
Amnesia.
No, hindi pwede.
Napatingin ako kay Davon na nakangiti habang binabalik ang cellphone sa katabing table. Inis na tumayo ako at lumapit sakanya. "Davon!" tawag ko. Napalingon sya saakin at pinagtaasan ako ng kilay.
"What do you want, lady? And don't shout, you're pregnant." sabi nya at ngumiti.
My heart fluttered at that, pero hindi ito ang tamang oras para sa mga ganito, hindi...
"Don't you really remember me?" my voice broke at those words. I looked down and tried to stop my tears but I failed. "Davon, I am your wife! Please stop this, please!" sigaw ko pa.
Worry immediately filled his eyes and he rushed to remove the IV attached to him and walked to me.
How I wish the worry that I'm seeing is true. How I wish he's worrying because I'm his wife and we're having a baby. I smiled bitterly.
"Davon," I called. He smiled and hugged me lightly.
"I'm sorry," sabi nya at lumayo.
Napakunot ang noo ko sa sinabi nya. I knew it. He's just joking.
"But I really can't remember," sabi nya pa. Sunod-sunod na nagsituluan ang mga luha ko at hindi ko na napigilan ang hikbi ko sa sinabi nya. Kanina pa, tama na. Pakiusap.
"You're really serious, Leivon?" si Zach naman.
"Yeah, that's why I called Helena."
"What?!" sigaw ni Zach at lumapit kay Davon. Napahawak nalang ako sa sentido ko nang makaramdam ng hilo. Bumigat ang talukap ng mga mata ko at wala akong nagawa kundi sumuko.
But before I lost consciousness, I saw Davon rushing to me and smiled when I fell on his arms. Your father caught us, baby.
-
Nang magising ako ay gabi na't nasa hospital room ko lang ako. Andito si Zach at Keana pero tulog sila ngayon sa couch, si Keana ay nakasandal lang sa dibdib ni Zach.
Sana all.
Napaayos ako ng upo, hinawakan ko ang malaki kong tiyan at inalala ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay. Natulala ako ng ilang oras at nang makaramdam ng antok ay natulog nalang ulit ako.
Kinabukasan ay tinahak ko ang daan papunta sa room ni Davon habang dala ang IV na nakakabit saakin. Kaya ko pa maglakad. At malungkot man ay matatag akong naglakad papunta roon.
Pero nanghina akong muli nang makapasok sa room ni Davon na gising na at natatawa sa sinasabi ng kausap na magandang babae. Napatitig ang babae saakin at ngumisi.
"Hi there," nang-iinis ang tono nito.
Helena Rae?