Nababanaad na muli ang sikat ng araw na kanina lang ay hindi masilayan dahil sa lakas ng pagbuhos ng ulan. Malaking tulong iyong payong na binigay ni Manong Englishero upang hindi ako mabasa.
There's nobody home when I arrived, as usual, Papa and Mama are busy with our business while Jazzen is still in school. Hindi nila alam na maglalakwatsa ako ngayong tanghali, sana hindi na talaga ako sumama kana ES. Jusko! Patawad po.
After I eat my lunch, I get dressed. I'm wearing a combination of black and white simple dress which is above my knee. I used my white rubber shoes to partner my outfit. I put a red lipstick and some face powder before I turned my back on the mirror and go outside.
I texted my friends that we will just meet in the mall. Hihintayin ko nalang sila dun kapag ako ang nauna kaysa naman mag stay ako dito sa bahay, boring masyado.
Nang makarating ako sa mall, naglibot-libot muna ako sa labas imbes na pumasok. Nakakita ako ng ice cream stall kaya naman bumili muna ako. Nagpalinga-linga din ako dahil baka dumating na sina Heartfilia subalit iba ang nahagip ng aking mga mata. It was ES boyfriend, together with a girl. They are walking happily, holding hands and saying some chessy line like a real couple. And unluckily, they are heading to the mall.
Oh my god! No. It can't be.
But before they vanished to my sight, I saw Crest kissing the girl on her lips and he put his hand on her waist.
He's cheating on my best friend. How could he do that?
Sinasabi ko na nga ba. Mukhang tama lang na hindi ko siya gusto para kay ES. He's cheating on ES secretly. Tiyak na kapag nalaman ni ES na niloloko lang siya ni Crest, hindi yun magdadalawang-isip na manakit. Paano na? Paano ko sasabihin sa kanya ang nakita ko sa paraang hindi siya masasaktan?
"Chi!"
"Ay! Butiki!" Natapon tuloy yung kinakain kong ice cream dahil sa gulat. Sayang.
"Me? Butiki? Duh?" ES said irritatedly. Sino bang hindi magugulat sa kanya, eh kung makatawag kala mo ngayon lang kami nagkita.
"Huwag ka kasing sisigaw ng ganun. Magkakasakit ako sa puso sa gulat eh. Oh asan na sila Aiden?" Napansin ko kasing wala yung dalawa.
"Nauna na sila sa loob. Let's go!" She said grabbing my hand. Excited masyado eh. Paano nalang kapag nakita niya si Crest na may kasamang iba? Malaking gulo siguro. Sana talaga hindi magkrus ang landas nila.
Nang makapasok na kami, nakita namin sina Aiden sa harap ng napakaraming teddy bears. Mayroong iba't-ibang kulay at design ang mga ito. Perfect for couples, I think.
"Oh? Bibili kayo niyan?" I asked.
"Nope. Marami na ko niyan sa bahay eh. " Hindi sa pagmamayabang pero totoo. Minsan nga pumunta ako sa bahay nila kulang nalang mapuno ng teddy bears ang kwarto niya.
"So hindi pala, kaya tara na sa bilihan ng damit. Gusto kong magtry ng new fashion ngayon." Napaka-fashionista talaga nitong si ES. Siya lang naman 'tong bibili eh. Alam niyo na, kaming tatlo ang tagadala.
" Okay. Let's go." I said then we headed to the place.
Two hours passed. Hindi pa din tapos magsukat at mamili si ES. Jusko! Next time talaga hindi na ko sasama. Sigurado akong pati itong dalawa eh inip na inip na din.
"Guys, ano maganda ba?" ES asked dancing like a princess with her dress.
"Yep." Heartfilia answered. Kanina pa yan "yep" lagi ang sagot. Kulang nalang eh sabihin niyang "bilhin mo na kaya lahat yan, tagal eh" pero hindi. Kahit alin kasi bumabagay kay ES. She got looks, a body like a model and even charms so every style can fit her.
Maya-maya lang ay pumasok ulit siya sa fitting room. Then after a while, she's wearing a gown.
"Look guys, do I look stunning with this gown? What do you think? I will change it or n-"
I cut her words. "No, don't change that gown. You looked beautiful, gorgeous, and fabulous on it. So please, let that gown be your last try." Naku! Baka kasi magpalit na naman siya eh. Humarap ako kay Aiden na ngayon ay nakatulala.
"What do you think, Aiden?"
"Ha? A-ah. Of course. Bagay na bagay." Shocks. Pag-ibig nga naman parang shunga. Nauutal pa. Ha-ha.
Matapos ang pag prepare ng lahat ng dadalhin, nagbayad na si ES. Hindi naman problema ang pagdala kasi may sasakyan sila ES pero medyo malayo pa papuntang labas.
"So, ES kaya mo naman sigurong dalhin yan diba?" Heartfilia said. Sumimangot naman si ES.
"Yeah. May bibilhin lang kami." I gave Heartfilia just-go-with-the-flow-look matching puppy eyes. Kailangan ko kasi siyang makausap.
"A-ah, oo. May bibilhin nga pala kami. Andyan naman si Aiden eh." She said pointing at him.
"Kayo ha, ayaw niyo lang magdala eh. Oh siya, ingat sa pag-uwi." Humarap naman siya kay Aiden. " Okay lang ba? Medyo mabigat kasi iyan. Tawagan ko nalang kaya si Crest." Akmang tatawagan niya pero pinigilan ko.
"Huwag na, nandito naman si Aiden eh." Siniko ko si Aiden para naman sumang-ayon.
"Ah yeah, it's okay. Basta ikaw. So let's go." He carry those paper bag and they are both disappeared. I think Aiden will be thankful to us soon because he can talk to ES alone. I'm sure he's happy because they are together. I hope that ES is inlove with Aiden not to Crest, so she can't be hurt.
"Chi, anong meron? May nangyari ba?" She asked curiously. I hold her hand and pulled her to the nearest coffee shop. Umupo na kami atsaka ko sinimulan ang aking sasabihin.
"ES boyfriend, Crest, is cheating on our friend." I saw her face being shocked.
"Are you sure? What if it was his cousin or something related to their family?" She asked.
"They kissed." I replied.
"You can kiss your relatives. It's normal nowadays, Chi."
"They kissed, lips to lips with tongue."
"Well, it was not that b--what? On the lips? Hell no. There's no way they are relatives or something."
"Yeah. They even talked about something like a real couple. The way they smile and touch each other. I'm sure there is more about that."
"So, anong gagawin natin? Can we tell ES about it?"
"Do you think we should? Masasaktan siya." Hindi ko pa alam kung anong gagawin sa ngayon. Naranasan ko na ang bagay na ito, hindi ko alam kung pareho ba kaming mag-react sa situation na ganito.
"So, we can't. But she will be mad at us." Iniisip ko na din ang bagay na iyan. Tiyak na magagalit siya kapag nalaman niyang hindi ko agad sinabi sa kanya.
"Argh! Hindi ko alam."
"How about Aiden? Sasabihin ba natin?"
"Ewan." Kapag kasi nalaman niya, isa pang gulo. Mahal niya tapos sinasaktan lang ng iba? Anong mararamdaman niya? Argh! Ang hirap ng may kaibigang ganito.
"I think, we should think about it later. Let's go home. The clock is ticking and the time is already five. We better go." She said standing on the chair.
"Okay. Let's go home."
Hindi kami magsasabay ni Heartfilia kaya naman we both part our ways. I waved my hand, saying goodbye as she take the taxi.
Before I go home, I headed to the bakery to buy a piece of bread but to my surprised I saw Crest walking with his girl. They are walking forward to my direction. Oh god! I turned my back so they couldn't see me.
Inhale. Exhale. Hold your anger Cherry Icen.
But I think I can't because this is too much. Hindi ko 'to nagawa noong nag break kami ni Xerc pero para kay ES. I walked facing them and confront this jerk.
"Having fun with your new toy?" I said trying to sound calm. I saw his face become shocked but change with a smirk.
"Do I know you? Nagkita na ba tayo miss?"
Sarap nitong sapatusin eh. " Crest, right? Hindi na mahalaga kung sino ako. Basta ang alam ko niloloko mo lang si ES. Umaasa siya na mahal mo siya, pero ano ito?" Konti nalang talaga makakatikim sakin 'to.
"Oh, your the best friend. Bakit isusumbong mo ako sa kanya? Then go. Gusto mo samahan pa kita. Matagal na din akong nagtitiis sa kany-"
I slapped him. Really hard. Gumamit na nga ako ng bakal para dama niya ang sakit. Iyong mawawasak ang pagmumukha niya.
De joke lang. Kamay lang ginamit ko. Makulong pa ko dahil dito eh.
"Who are you to slap my boyfriend!" Wooaaah. Hindi ko napansin na mayroon pala siyang kasamang babaeng dinaig pa si ES sa lakas ng boses. Aba!
"And who are you to shout at me?" Wala siyang manners eh. Pasalamat siya lalaki lang ang sinasampal ko. Atsaka I'm not a trouble maker. Kasi kung oo, malamang nahila ko na ang buhok niya hanggang sa makalbo siya. Tapos ihahampas ko ang ulo niya sa bato, walang tigil hanggang sa ito ay magdugo. Brutal diba? Iniisip ko pa lang nasusuka na ko. Kung saan kasi ako dinadala ng aking imahinasyon.
"I'm his girlfriend. The only one. You know what, your best friend is nothing compared to me. I think she's the third party here, not me!"
Crest is standing there watching his "girlfriend" yelling at me. Nasisiyahan pa siyang makitang nakikipag-away ang babae niya. Well, compared to Aiden, he's absolutely nothing.
Wala pa siya sa kalahati ni Aiden. Itong babaeng 'to naman kung makapagsabi ng "she's nothing compared to me" akala mo nakakatuwa. Masagot nga.
"She's not the third party here. And by the way, you said that she's nothing compared to you? Girl, you know what, she has everything that you said nothing."
"How dare you!" She tried to slap me so I close my eyes to wait for it but i can't feel her hands on my face.
"Who are you to stop me!" Ano daw? Eh hindi ko nga siya pinigilan. Inaantay ko pa 'yong sampal niya eh.
So I open my eyes and saw someone holding tight to her hand. Gosh!
"I'm just a stranger. Walking around and enjoying my day. But your loud voice are so annoying, honestly, I want to zip that mouth of yours."
Ay! Salbahe? Brutal din pala siya eh. Iyong akin joke lang pero ito mukhang seryoso.
"Back off!" Crest "girlfriend" shouted.
"Do it to her or I will do that to you? But before you hurt this lady here I will make sure that you can go to the hospital because of bone fracture. How about that? Your choice, miss."
My jaw dropped when he said that, as in nganga. He is the first one that calls me a lady. I'm not a fan of those romantic books but my face are heating and I'm blushing right now. I think I'm the leading lady of one movie who saved from trouble with my knight in..
Shining hoodie jacket?
Hindi siya shining armour. Sino ba kasi nagpauso nun. Nagmamadali na iyong tao papunta sayo tapos magsusuot pa nun?
Well, it suits him. So much.
"Hey dude. Your hurting her! Let go of her!" Crest interrupted. Binitawan naman nito ang kamay ng "girlfriend" daw niya.
"Hindi pa tayo tapos." Crest said as they passed me but I choose to ignore and glared at him. As if matatakot ako sa kanya. Siya na nga 'tong may kasalanan, siya pang malakas ang loob na manakot. Buti nalang talaga dumating ang aking knight.
"Thank you pala. Kung hindi ka dumating, baka umuwi ako ng pink ang pisngi." I face him but he's not there anymore.
Hobby ba niya ang maglaho nalang bigla? Oh di kaya marunong siyang mag-invisible?
Umalis na naman siya, ni paghakbang hindi ko namalayan. Nakikipaglaro ba siya ng hide and seek? Tapos ako 'yong taya? Kasi kung oo, mahahanap ko din siya.
Nagpalinga-linga ako sa aking paligid. Hindi pa naman siguro siya nakakalayo kasi wala pang dalawang minuto bago umalis sina Crest. May napansin akong isang lalaking naglalakad ng mabilis patungo sa makitid na eskinita. Tulad ni Mr. Unknown nakasuot din siya ng jacket. Maybe it's him.
I followed where he's heading and as I reached him, I hold his hand.
"Bakit ka naman umalis agad? Hindi pa ako nakakapagpasalamat eh." I said letting go his hand. Humarap siya sakin pero-
"Ay! Pasensya na po. Akala ko kasi ikaw iyong kakilala ko hindi pala." I said asking for apology. Tiningnan niya lang ako mula ulo hanggang paa. This man is creepy. Mukhang masamang tao pa yata 'tong kaharap ko ngayon.
What if he's a killer?
Paano nalang kung may dala siyang kutsilyo? O di kaya ay baril?
Pwede din namang nakadrugs siya, takas sa kulungan o rapist?
Ayoko pang mamatay ng maaga. Masyado pa akong bata, marami pa akong mga pangarap sa buhay.
I turned my back and I'm about to run when he blocked my way.
"Maganda kang bata." He said those words with a smile on his face. Lalo lang nakadagdag ang boses niya sa aking kaba.
Please help me. Please.
"Ay! Maliit na bagay po. Salamat na din sa compliment." Tiningnan niya lang ako, ni hindi kumukurap. Ano 'to staring contest?
Stupid Cherry Icen. Stupid.
Nasa alanganin na sitwasyon ka na nga, nagawa mo pang magpasalamat. Baka gawin ka na niyang hapunan kapag nagkataon.
"Pero pwede po ba umalis na kayo dyan sa daan kasi uuwi na ako." I said hiding my nervousness. Pero sa halip na umalis sa daan ay lalo lang siyang humarang. Ano 'to patintero?
"Bakit ka uuwi kaagad, eh hindi pa tayo tapos mag-usap dito. Maglalaro pa tayo eh." He said looking at me maniacally. Bigla akong napahawak sa laylayan ng aking dress. Kasi bawat titig niya sa akin ay may kasamang pagnanasa.
Siraulo din 'tong manyakis na 'to diba? Pansin niyo ba? Maglalaro daw kami, eh napapansin kong nakakadalawa na kaming laro. Sige, pagbibigyan kita dahil baka makauwi na ako pagkatapos nito.
"Ano po bang laro? Rock, paper, and scissors po ba?" I asked.
"Hindi iyan ang tinutukoy kong laro pero sige, kasi mamay-"
"Game! Simulan na po natin." Nag praktis muna akong mag-isa. Pinipilit kong pakalmahin ang aking sarili. Pinigilan ko din ang panginginig ng aking mga kamay dala na din ng matinding kaba.
"Kapag ako ang natalo, makakauwi ka ng malaya, walang bahid ng aking mga kamay. Kapag naman ako ang nanalo, dito ka lang." Hindi ko siya tiningnan. Feeling ko kasi maiiyak ako sa tuwing makikita ko ang kanyang mga mata.
Please, let me win.
Kailangan kong manalo sa larong ito kasi kung hindi, goodbye Universe na. Dito kaya nakasalalay ang buhay ko.
We started to played the game.
But luck is not on my side because I lose.
"So paano ba yan, tulad ng napag-usapan, dito ka lang. Hindi ka uuw-shit!"
I kicked his manhood causing him to fall on his knees. I looked at him crying in pain and it was my opportunity to escape. I run as fast as I could, away from his direction.
Hindi na ako lumingon kung sinusundan niya ako. Napansin ko ding umiiyak na ako dahilan sa sobrang takot. Nanginginig din ang aking mga tuhod sa pagtakbo. Hindi niya ako pwedeng maabutan. My sight are blurred so I can't see the way clearly. Dumidilim na din ang paligid. Napatid ako ng kung anumang bagay na nakakalat sa daan at tuluyang nadapa. Pinilit kong bumangon kahit na alam kong nagkasugat ang aking kanang tuhod.
I considered running eventhough the pain is killing me. I burst into crying because I'm helpless right now. Shouting to call for help is my priority but I bumped to someone's chest.
"P-please, help me. May humahabol sa akin at malapit na siya. P-please." I hold that someone's hand. I know that I looked messy right now. Kumikirot na din ang sugat mula sa tuhod na aking natamo mula sa pagkadapa.
"Ssshh. Ssshh. I will help you." He said wiping my tears. I looked at his face, and when I recognized him, my tears keep on falling on my cheeks. I can't hold it anymore so I cry out loud to his chest like a baby.
Thank God. I'm safe now.
"Ssshh. Stop crying because I will help you. Whoever did this to you, I will make sure he's gonna pay for it. That is for sure." And before he said those words, I found myself hugging him tightly. I want this guy know how thankful I am because he's here again.