Franscene Point Of View
Ito na ang panahon para harapin ang dapat harapin.
"Are you ready?" Katabi ko si John Ford at tumango ako sa kanya. We didn't know if we can win this battle. But we hope, we can.
Halos wala ng ibang nandito at tanging kami-kami na lang. Hiwalay hiwalay kaming lahat.
Nasa Palace sila Queen Harley at nasa labas ng Palace sila Jess Lloyd at Windy. I hope they will be safe.
Nasa tuktok kami ngayon ng isang bundok. Kitang-kita dito ang buong Charhelm. Kami ang huling lalaban.
Maraming uwak na nagliliparan na sa himpapawid. Hudyat na dumating na sila. Naging itim na rin ang kalangitan. Halos hindi ko na rin makita ang paligid ng Palace sa sobrang dilim nito.
Napalibutan na ng usok ang buong Palasyo.
"Mukhang nandito na sila." Nanatili akong tahimik sa sinabi ni John Ford.
In-snap ko ang mga daliri at nag liwanag ulit ang buong kapaligiran ng Palasyo. Umilaw ang mga sulong kaninang walang buhay. Tinanaw ko ang nangyayari sa Palasyo.
Nasa harapan na rin ng Palasyo ang mga Black Enchanted. Ngayon ko lang sila nakita pero ang mga itsura nila ay hindi katulad namin. Mukha silang mga halimaw hindi ko ma explain.
Tanging si Jake, at ang kanyang ama lamang ang katulad ng anyo namin. May higante din silang kasama na hindi ko rin maintindihan ang itsura.
"Harley, lumabas kana. Nag-iisa ka na lang. Hindi kana maililigtas ng sa tingin mo ililigtas ka. They are weak just like you are." Naririnig ko ang pinag-uusapan nila sa pamamagitan ng apoy na nagpapa liwanag sa Palace.
"Buksan na ang pintuan." Bubuksan na nila ang pintuan ng Palace.
Bago pa man nila ma buksan ang pintuan ng Palasyo ay sabay-sabay na tumalbog ang mga nag bukas. Nangisay sila dahil sa kuryente na nagmumula dito.
"Oh yes, I succeed." Napa smirk nalang ako nang marinig ko ang sinabi ng katabi ko.
Napa hinto naman silang lahat. May sheild din nag p-protekta sa Palasyo. Pinagsama-samang ability naming apat ang sheild na 'yun.
Napa tigil ako ng lahat sila ay yumuko sa bagong dating. Malaki din ang pangangatawan n'ya para rin siyang isang higante. Mukha siyang si Hulk pero hindi siya color green.
"Mukhang siya na si Venum." Bumilis ang pag pintig ng tibok ng puso ko ng marinig ko ang tinuran ni John Ford. Fuck it! Napakalalim na ng mga words na nasasabi ko.
"Tingin mo ba mananalo tayo?" Lalo akong kinabahan ng ilabas n'ya ang nagliliwanag na bato. Ang reality warping. Naramdaman ko rin humawak si John Ford sa kamay ko. Alam kong naramdaman n'ya ang init sa mga kamay ko. Lalo na't kinakabahan ako.
"Mag tiwala lang tayo magiging okay rin ang lahat."
"ENOUGH!" Napatayo ako ng tuwid ng lumabas si Queen Harley. Hindi 'to kasama sa mga plano namin.
"Bakit siya lumabas?" Napangisi naman si Venum.
"Tingin ko may dahilan si Queen Harley kaya siya lumabas. Sobrang mapanganib ang reality warping. Maaaring mabago ang kalagayan natin ngayon." Tama nga siya.
Kong hindi lumabas si Queen Harley baka na bago na ang kasalukuyan.
******
Windy Point Of View
Naka tingin lang kami sa mga nangyayari at walang ma gawa. Tanggap ko na sa labang ito hindi kami mananalo, na lahat ng pinaghirapan namin mapupunta sa wala.
Hindi kami nakikita ng kalaban or nararamdaman dahil sa ability ko na hangin. Sa totoo lang gusto ko ng mag pakita pero ito ang naka lagay sa plano. Ayoko namang masira ang lahat ng dahil sa akin.
Pero ang pinagtataka ko lamang bakit lumabas si Queen?
"Venum" ngumisi sa kanya si Venum na para bang in-expect n'ya talagang lalabas si Queen Harley.
"Tumigil kana!"
"Handa ka na bang maging alipin Harley?"
"Kayo hanapin n'yo ang iba pang mga narito." Utos ng ama ni Jake. Pero pina hinto sila ni Venum.
"Hindi n'yo na kailangan pang mag sayang ng oras para hanapin lang sila. Kusa silang darating."
"Binabago ang kasalukuyan sa pamamagitan nitong aking batong hawak."
"Venum, lumabas ka ng patas." Isang malumanay lamang ang salitang binitawan ni Queen Harley.
"Hindi muna mababago pa ang naka takda Harley. Kami na ang mamumuno sa mundong ito. Mas lalong hindi rin kami lumalaban ng patas." Ngumisi ang ama ni Jake.
Tumingin ako kay Jake ngayon na walang buhay ang kanyang mga mata. Tanging naka tingin lamang siya sa mga nangyayari. Parang nawala na naman ulit siya sa sarili n'ya.
"Magiging isa kayong lahat sa amin."
"Lahat ng mga narito. Magiging alipin at ang mundong 'to ay ako na ang mamumuno. Lahat ay mababago katulad ng nasa isipan ko ngayon." Nabalot ng katahimikan ng sambitin ni Venum 'yan
Isang napakalakas na enerhiya ang humihigop sa amin.
Sa isang iglap lang-
"Anong nangyayari?" Nagising akong nasa isang kama. Nasa Palace ako.
"Gising ka na pala." Napalingon ako at hindi ko kilala kong sino siya.
"Sino ka?"
"Pinapabigay lamang po ito ng mahal na Prinsipe. Ito raw po ang isusuot n'yo na damit mamaya." Hindi ko rin alam kong sinong tinutukoy n'ya na Prinsipe.
Isang napaka gandang gown ang binigay sa akin. Bakit wala akong maalala? Ano bang nangyari kahapon?
Tumingin ako sa labas at tanging nakikita ko lamang ay isang napaka dilim na kalangitan.
Marami namang ginagawa ang mga mamamayan nitong Palasyo. Tanaw ko mula sa baba nitong Palasyo.
Bumaling na ulit ako sa kwarto ko. Kinuha ko ang gown na binigay sa akin at nilapag ulit.
Binuksan ko ang isang pintuan na nandito at may hot springs na nandito.
Hinubad ko ang kasuotan ko at inilubog ko ang buo kong katawan sa tubig.
****
Tinignan ko ang itsura ko sa salamin. Naka suot na ako ng ibinigay na gown ng babae kanina. Kinuha ko rin ang isa sa mga kwentas na nandito sa drawer at sinuot ito. Bago kinuha ko rin ang isa sa mga lip tint na nandito.
"Are you done?" Napalingon ako sa lalakeng pumasok sa room ko.
"Who are you?" Pamilyar siya sa akin pero wala akong matandaan kong sino siya.
"Okay, my father is right. You don't know anything. Let's go."
"Wait- who are you?"
"I'm your husband." Bago inilahad n'ya ang kamay n'ya sa akin. Inabot ko naman 'yun.
Pero naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari.
******
Wayne Point Of View
Napa hinto kami ng nagbabago ang buong kapaligiran at nagiging itim na ito.
"Mukhang na huli na tayo." Hiro said.
"No, we need to go to help them!" Umiling naman si Hiro.
"Kailangan na nating umalis Leigh, bago pa tuluyang mag bago ang lahat." Sagot ni Hiro.
"Saan tayo pupunta?" Tanong ko sa kanila.
"Leigh, we can use your ability and sayo Wayne." Nagtutuyuan na ang mga halamang nandito.
"Tara!" Sabay kaming tatlo na tumakbo at pinagsama-sama ang lakas namin at unti-unti kaming nilamon ng lupa.
Bumagsak kaming tatlo at puno kami ng mga lupa pero unti-unti din silang lumayo. Siguro dahil sa ability ni Leigh.
"Ito lang ang tanging paraan para 'di tayo masakop ni Venum."
"What? Habang buhay nalang ba tayong magtatago dito?"
"Hindi habang buhay Leigh. Kailangan mo na natin matapos ang pagbabago ng mundong ito. Kailangan natin maka punta sa mga mortal. Tanging 'yun lang ang paraan para 'di tayo masakop. Kapag nagbago na to ng tuluyan magiging alipin tayo at mawawalan tayo ng ala-ala. Mamili ka mananatili tayo dito o ililigtas muna natin ang mga sarili natin?"
"Tama si Hiro, Leigh. Lets go." May mga daan na nandito para siyang tunnel.
"Paano tayo makakalabas dito papuntang mortal?"
"Ituturo mismo ng ability mo." Napatingin naman kami kay Leigh at sa paligid namin na puro lupa lamang ang nakikita namin.
"Please help us to find the right path to enter the mortal world." After n'yang sabihin 'yan unti-unting nabiyak ang mga tipak na tipak ng lupa sa gilid namin.
Nagkaroon ng daan.
"Mukhang dito na. Tara." Sinundan lang namin ang daan na binibigay ng lupa.
Halos nakakarinig rin kami ng mga yabag sa itaas namin. Kaya naman 'yung ibang lupa naglalaglagan. Parang nagtatakbukhan sila.
'Hwag kayong mag-alala babalik kami at sa pagkakataong 'yun sisiguraduhin na naming hindi na kami bigo.'
Halos isang oras na rin 'ata kaming naglalakad pero hindi pa rin kami nakakarating sa dapat naming paroonan.
"Medyo nauuhaw na ako, ah." Kahit ako rin. Pero wala akong tubig na mapapagkunan para maging lakas namin.
Tuyong lupa rin ang mga nandito kaya walang source.
"Malapit na rin tayo kunting tiis na lang." Unti-unti na ring dumidilim ang paligid dito.
Bakit kaya? Kasi kanina nakikita pa naman namin ang daan ngayon sobrang dilim na.
"Malapit na tayo."
Nag lakad lang kami na naglakad kahit 'di na namin makita ang isat-isa. Hanggang sa may liwanag kaming natanaw sa unahan.
"Sa wakas."
Naabot na namin ang liwanag na nagmumula sa labas.
Nang makalabas kami isang kweba ang nilabasan namin.
Pero mas lalo kaming napa tigil ng makita namin ang mga taong narito.
"Nasa ibang bansa 'ata tayo." Pangarap ko ng bata pa ako na maka punta ng ibang bansa. Pero hindi naman sa ganitong situation. Mis ko na rin kaya 'yong pamilya ko kaso mukhang 'di ko sila mapupuntahan.
"Tara, nauuhaw na talaga ako." Sumunod kami kay Leigh.
*****
Leigh Point Of View
Gustuhin ko mang manatili sa Charhelm pero 'di ko na magagawa pa. Sana kahit na bigo kami ayos lang sila. Kahit anong mangyari babalik ako don para ma iligtas silang lahat. Kong bakit pa kasi masama at mabuti.
Pero sa bagay kong walang masama di magkakaroon ng mabuti.
"Kanina ka pa may iniisip dyan. Ayos ka lang ba?" Tumabi sa akin si Wayne.
"Nag-aalala kasi ako para sa kanila. Hindi ba tayo selfish kasi iniwan natin sila?"
"Hindi. Ginawa lang naman natin ang dapat tsaka temporary lang 'to. Babalik tayo don."
Nasa isang apartment kami ngayon. Hindi ko rin alam kay Hiro kong paano siya naka hanap ng matitirhan namin. Hindi ko rin alam kong ano ang ibinayad n'ya.
"Kumain na kayo." May dala siyang pagkain at inumin na rin.
"Saan ka kumuha nito?" Nakakapagtaka naman kasi talaga.
"Actually we're here in Poland."
"How did you know and so what if we are here in Poland?"
"Base on their language. This apartment is ours." What?
"Explain mo nga ng maayos!" Naiinis na ako dito kanina pa 'to.
"Sa parents ko 'tong apartment na to. Yong lalake kanina na kinausap ko siya ang care taker. Good thing dahil natandaan n'ya ang gwapo kong mukha. Mabuti nalang talaga last year lang ako di naka punta dito." Napangiwi nalang kami ni Wayne.
Pero dahil gutom na nga kami kinain na namin ang dala n'yang pagkain.
"So, saan ka naman kumuha ng pera?"
"Nanghiram muna ako sa care taker. Kailangan nating mag trabaho dito para ma buhay tayo."
"So, mag fake identity ba tayo? Paano ang charhelm? Iiwan na lang natin sila, huh?"
"Hindi sa ganon. Kahit bumalik tayo may magagawa ba tayo? Hindi ba wala? Masasayang lang din ang lahat kaya ang mabuti pa isipin mo na natin ang buhay natin dito. Babalik tayo don pero hindi pa ngayon!"
After n'yang sabihin 'yan iniwan n'ya kami ni Wayne. Mukhang pagod na pagod na rin kasi siya.
"Mali ba ako?" Niyakap lang ako ni Wayne.
*****
Gabi na ngayon at tanging si Wayne at Hiro lang ang nasa labas. Hindi ako sanay sa malamig kaya dito lang ako sa room namin ni Wayne.
Napapikit ako at sumabay ang pag-agos ng luha ko.
'Gosh bakit ba ako nasasaktan ng ganito?'
Hindi ko rin maintindihan ang nararamdaman ko dahil ba 'to sa may iniwan ako?
Iniwan ko si Jess Lloyd na hindi ko man lang sila na tulungan. Ano kayang kalagayan nila ngayon don?
Gusto kong bumalik pero na pag isip-isip ko na tama nga si Hiro. Kahit bumalik ako don wala na akong magagawa pa.
Kailangan naming mahanap ang Reality Restoration. Kapag nangyari 'yun magiging ayos na ang lahat babalik na sa dati.
Pero saan ko hahanapin 'yan? Walang nakakaalam kong sinong may hawak n'yan at kong saan matatagpuan.
*****
Notes: Hi guys, may mali ata ako sa previous chapter. Reality Restoration talaga yun. Hindi ko pa siya ma edit dahil busy pa ako.