Faris' POV
"Ma'am, nandito na po si Sir Sky" saad ni Manang Vilma sa akin. Tumango lang ako at patuloy lang sa pagkukulakot ng aking cellphone.
"Faris"
Lumingon naman ako sa tumawag ng pangalan ko.
"Let's go" ani nito kaya tumayo naman ako at kinuha 'yong bag ko na nakalapag sa mesa. Naglakad ako papalabas ng bahay at hindi siya tiningnan.
Nagsimula na siyang magmaneho at nasa daan lang 'yong tingin ko gayun din ang sa kanya.
"Faris, still angry?" Tanong nito, hindi ko pa rin ito sinagot at kunyari ay wala akong narinig.
Narinig ko itong nagmura kaya sumulyap ako sa gawi niya.
"Faris, talk to me" aniya pero umakto pa rin ako na walang narinig.
"Faris!"
"Talk to me, please" napapikit naman ako ng sabihin niya iyon. Aish, ayaw ko talaga sa lahat ay 'yong may nagmamkaawa sa akin.
Hindi ko pa rin ito pinakinggan hanggang sa dumating kami sa...
Mall?
Why are we here?
Huminto kami sa mall pero hindi ako gumalaw at tumingin lang sa kanya.
"Labas" utos niya pero hindi ko ito pinakinggan. "Lumabas ka na" binuksan ko na lang 'yong pintuan ng sasakyan at kaagad na lumabas.
Tahimik akong sumunod sa kanya habang naglalakad.
Pumasok kami sa loob ng mall habang walang imikan. Hindi ko ito kinibo at seryoso lang akong naglalakad at sinusundan ito kung saan man ito pumunta.
"Bumili ka na" ani nito ng huminto kami sa harap ng boutique.
"Why?"
"Go, bumili ka na ng mga bagay na gusto mong bilihin. Ako na ang bahala sa lahat"
"I never topd you that we're going here"seryosong sagot ko at nasa kanya lang ang tingin. Hindi ko sumulyap'yong butika at titig na titig lang sa mga mata nito.
Galit pa rin ako sa kanya mapahanggang ngayon, what he did last time makes me really angry.
"I'm bringing you here to forgive me"
"WOW! Just Wow" natatawang saad ko sa ko rito at pinalakpak ang mga palad. "This is not what I want, okay? This is not!" Mariing sagot ko at kaagad ko siyang tinalikuran.
Mabilis akong naglalakad papunta sa pintuan palabas ng mall, narinig kong tinatawag niya 'yong pangalan ko pero ayaw ko siyang lingunin. He's too much.
"Faris!" Rinig kong tawag nito.
Nakalabas na ako ng pintuan kaya kaagad akong pumunta sa sasakyan nito at mariahan itong sinara, Aish!
"Faristair Zeerah Pérez, Listen to me!" Sigaw nito at kaagad na sumakay ng sasakyan saka linock 'yong magkabilang pintuan.
Galit ko siyang tiningnan at tinaasan ko rin siya ng kilay.
I'm really angry!
"Look, kung nagawa ko man 'yon kahapon, I'm sorry... I know you're embarrassed of what I did, yesterday. I'm so sorry" hindi ko siya pinakinggan at tumingin lang sa harap habang pinagkakrus 'yong dalawang braso ko sa aking harapan. "Faris I d---"
"Alam mo palang nakakahiya 'yong ginawa mo, bakit mo pa tinuloy? Alam mo naman palang nakakahiya 'yon eh. Lalo na sa akin, Sky. Kilala nila ako, baka kung ano pa ang sasabihin nila.Give me such a reasonable answer! Why?" Halos pumiyok na ko na ako sa haba ng mga salitang iyon.
"Hindi ko alam! I don't know. My brain says that I need to say it. It's my brains fault, not mine" wow! Brain?
You should know what's wrong and what's right...
"Here, buy some new fvcking brain" ani ko at tinapon sa mukha niya 'yong pera na nagmumula sa pouch ko.
Bubuksan ko na sana 'yong pintuan upang makalabas ako ng sasakyan ng bigla ko ring naaalala na nakalock pala iyon.
Aish! Kung minamalas ka nga naman...
"Open the door" mariin kong utos rito.
"No, not unless you forgive me" mariin ring sagot nito kaya marahan akong napabuga ng hangin at sinabunutan ang sarili.
"Open the door, Dammit!"
"No, please huwag ka nang magalit sa akin"
"Open this fvcking door!" Inis na saad ko at kinuha 'yong aking sling bag na nakapatong sa backseat.
"Faris, sa tingin mo ba kapag nagagalit ka sa akin may makukuha ka? No! Wala kang makukuha. You're waisting your temper. Kahit anong galit mo pa sa akin walang mangyayari sa 'yo. Hidni mo pa fin makukuha lahat ng mga oras at bagay na hinahangad mo" saad nito kaya tumigil naman ako at hindi siya pinansin.
Tama rin naman 'yong sinasabi niya, well... Maybe I can forgive him.
"Fine, pero huwag mo na 'yon ulitin kung ayaw mo na gagawin ko rin 'yon sa ka date mo" banta ko sa kanya.
Bigla naman itong tumawa ng mahina kaya tinaasan ko siya ng kilay. "Don't laugh, walang nakakatawa"
"Pfft, dude. It's a friendly lunch" natatawang saad nito. Pero hindi naman ako naniniwala, I know he's lying.
"I don't believe you. Isusumbong talaga kita sa girlfriend mo" pagmamalidita ko sa kanya at inirapan siya.
Tumawa nanaman ito ulit kaya pinalo ko ng malakas 'yong braso nito kung saang parte ang sugat.
Napadaing naman ito sa sakit habang patuloy lang sa pagtawa.
"Pfft, You don't know her"
Oo nga naman, I don't know who her vicious girlfriend is...
"I don't care if I don't know her. Basta isusumbong talaga kita na may kasama kang ibang babae. Madali lang ang magsumbong, hindi madali ang magpatawad" sagot ko rito at tumaas 'yong gilid ng labi ko.
"Who? Ako? May kasamang ibang babae? It's not iba... It's you, you're not iba at ikaw lang naman rin 'yong kasama ko buong magdamag eh, no one else but you" ani nito kaya umirap naman ako.
Ang rupok ko rin talaga minsan. Napapansin ko talaga iyan habang tumatagal ang panahon.
Nawala na rin naman 'yong galit ko rito at bumalik na sa dati 'yong umaalaon na dagat. I don't know why it fades away na gano'n-gano'n na lang at ang bilis pa nitong nawala, pero mas mabuti na rin naman 'yon.
I need to do the beauty rest, as days passed by mas lalo akong nasestress sa mga pangyayari sa buhay ko. It's some kind of a mess.
Binalik ko ang atensyon ko sa kanya at tumingin sa mga mata nito, seryoso niya naman akong sinalubong ng tingin kaya halos tatlong minuto rin kaming nagkatitigan na walang kurap-kurap.
Well, you can't really blink.. he has a beautiful eyes, hindi man ito kakukay sa mga mata ni Ren, but it's also blue, hindi mo talaga gugustohing pang kumurap kung siya lang rin naman ang iyong kaharap.
His eyes was a spell, you will love staring at his blue ocean eyes.
Bigala naman akong nakaramdam ng kaba kaya napahawak ako sa aking didib.
It's like someone was drumming inside my heart na sa sonrang lakas nito ito lang ang tanging matirinig ko. Parang nagayuma ako sa mga titig nito.
This is really a serious problem. I think I'm going back to our family doctor. Kailangan ko nang checkup.
"Are you okay?" Tanong nito at bakas ang pag-aalala sa kanyang boses.
"No, I'm feeling strange" sagot ko habang hawak-hawak pa rin ang aking kumakabog na dibdib.
Huminga ako ng ilang beses at sinubukang pakalamahin ang sarili.
"Me too, you wanna see a doctor?"
"No, I don't... Maybe? But no" nalilito sagot ko at kinuha 'yong water bottle na nasa sling bag ko at kaagad iyong tinungga.
Woah! My nerves kinda calm now...
"Are you okay? Gusto mo pa bang magtrain? We can cancel it for today. You might need a rest, don't stress yourself too much. Magpahinga ka muna. Baka kung ano pa ang mangyayari sa 'yo kapag pinapatuloy natin ito" pagkatapos niyang sabihin iyon, bigla namang nanayo 'yong mga balahibo ko mula sa binti papunta sa batok ko.
Bumalik nanaman 'yong malakas na pagkabog ng dibdib ko at mas lalo itong bumibilis na parang mas lalo ring lumakas 'yong mga tambol sa loob ng puso ko. Parang gusto ko ring masuka.
Lahat na lang ay nasasabi ko sa salitang parang...
I really need to see a doctor...
"Oi, ano bang nangyari sa 'yo? Are you okay?" Nag-aalalang tanong nito at ngayon ay nahahalata mo na talaga sa mukha niya ang salitang pag-aalala.
"Bakit ang lakas ng epekto mo sa akin? May mahika ka ba?" Bigla naman akong natawa sa mga tanong ko.
Psh, I don't believe in magic...
"Of course I don't believe in magic. Hay, there's no magic. Magic don't exist" natatawang saad ko at tinungga ulit 'yong water bottle ko, pinapawisan na rin ako kahit na malakas 'yong aircon ng sasakyan.
Ngayon lang talaga ito nangyari sa akin, I've never been in this state before. Ewan ko lang talaga ngayon.
"Anong epekto? Like your heart is beating so fast?" Aww, manghuhula na pala siya ngayon? Paano niya nalaman?
" I have a question" ani ko at sinara 'yong bottled water.
Binaba ko iyon ay pinasok sa loob ng aking sling bag at tsaka sinarado iyon.
"What?"
"Ano ba talaga 'yong trabaho mo? Bakit parang madami ata?" Itong tanong ko rito.
"Uhh, Agent and a Taekwondo Master?"
Sigurado siya? 'yon lang ba talaga?...
"You sure? Wala na talagang iba? That's all? Wala nang iba?" Paninigurado ko.
Tumango naman ito kaya tumingin ako sa cellphone ko.
Malapit na palang magtanghalian, medyo ilang oras rin pala 'yong nangyari pag-uusap namin.
"Hmm, I'm sure"
"Hindi ka manghuhula?" Takang tanong ko rito.
Tumigil naman ito sa kanyang ginagawa at sumeryoso ang mukha, pero bigla rin itong tumawa kaya kumunot ang noo ko.
Bakit ba ang hilig niyang tumawa? That's only a question, duh.
"I'm not, never 'yan mangyayari. I may be look like poor, but not to mention, I'am a son of a rich family, so no"
Poor?...
Bigla naman akong natawa rito. Hindi ito nagmumukhang mahirap, mukha itong mayamang Adonis sa kakisigan nito at sa maamong mukha niya.
Mala Adonis na rin ito kung tignan. Hidni mo talaga kayang sabihin na mahirap lang ito.
"You look descent, you don't look poor. You walk rich, you work rich, you move rich, you smell rich, you look rich because you are totally son of a rich family" kaagad na sagot ko without realizing that I said one stupid thing.
"What did you say? I smell rich?"
"No, what I said is... Uhh... Y-you look uhh...you look small rich"
What? I don't get it...
Pati ako nalilito na rin sa lahat ng mga pinagsasabi ko.
"I don't believe you, you're lying"
What?...
"Totoo naman eh. Y-you look small rich big-time guy" kinakabahang saad ko.
Wala akong naiintindihan sa mga sinasabi ko. Parang nagsimula nanaman akong kabahan.
"Lying, huh?" Ani nito at sumadal sa binatana habang nakatingin lang din sa akin.
He bit his lower lip and then he smirked.
Bakit ba ang gwapo mo?! Aish!...
"N-no, why would I lie?"
"Kailan ka pa natutong magsinungaling?"
"I'm not lying you, asshole" usal ko rito at umayos ng upo.
"Oh, come on, baby. Tell me"
Baby huh? Tsk! Don't me...
"Drive, let's go to the training hall" utos ko sa kanya.
Pinaandar niya naman 'yong sasakyan at pinaharurut ito hanggang sa makarating kami sa training hall.
Mabuti na lang at walang mga tao rito, kaya kami lang dalawa ang makakapagtrain sa loob.
Pumunta ako sa CR at kaagad na nagbihis, mamaya na raw ito magbibihis kaya kinakabahan rin ako ng kaunti.
Pagkalabas ko ng CR nakita ko itong nagkahubad ang pangitaas kaya napatili ako sa gulat.
Sabi ko na eh! Kaya pala kinakabahan ako...
Nakita ko naman na tumingin ito sa gawi ko habang nakangisi. Patuloy lang ako sa paglalakad at hindi tumingin sa kanya.
"Hey, why are you walking facing backwards? May problem ka ba, baby girl?" Tanong nito pero hindi ko siya pinansin at patuloy lang sa paglalakad na nakatikod sa kanya.
Mas mabuti na rin kung ganito, kaysa naman makikita ko pa 'yong hubad nitong katawan.
"It's my style, try ko lang kung gagana ba sa akin, baka kasi mababangga ako" pagpapalusot ko rito at dahan-dahan ring humarap sa kanya.
Hindi pa pala ito nakabihis, dahil may kung ano pa itong nilalagay sa kanyang katawan.
Biglang tumaas 'yong lahat ng init ng aking katawan patungo sa aking mukha at kaagad na tumingin sa gilid.
I covered my face with my hands at naglakad ulit.
"Why are you walking while covering your face?" Tanong nanaman nito ulit.
Napapansin ko na puro na lang ito tanong, kung ako naman ang nagtatanong rito wala naman akong makukuhang sagot. Tanging blangkong papel lang ang ibibigay nito sa akin.
"I'm just practicing. Gusto ko lang masanay"
"Pfft. You look crazy" aniya kaya mabilis ko namang tinanggal 'yong mga kamay ko na nakatakip sa aking mukha at tiningnan siya.
Oh wow! I think I want coffee...
"What? Why are you starting---"
"I'm not staring. May tinitingnan lang ako, it's a cool tatoo" ani ko rito at tinuro 'yong tatoo nitong ahas.
Ahas? Gusto niya pala 'yong mga kabet?...
"Kindly wear your... Your Gi?" Tanong ko at lumunok. Tumawa naman ito habang napatango-tango at sinuot 'yong Gi niya.
Buong araw, sparring lang 'yong pingagagawa namin, but there is also resting period.
Pinapahinga niya ako dahil raw sa nangyari sa akin doon sa sasakyan, baka raw kasi may mangyayari sa akin na masama.
Well, that's a well friendly statements... Hehehe...
Ngayon naman ay papauwi na kami, kailangan ko na raw magpapahinga kaya maaga kaming uuwi ngayon.
Mabuti na nga rin iyon para naman makakapag beauty rest ako.
"Let's go" aniya at binuksan 'yong pintuan ng sasakyan.
Pumasok naman ako rito at tumingin sa gawi niya. Hinawi niya 'yong buhok niti patungo sa likdo niyo, nang mahawi niya ito may nakita naman akong galos sa ulo nito kaya tinitigan ko ito.
"What?" Tanong nito.
"What happened to your forehead? Ano to? Why does it have scar?" Ani ko at tinuro 'yong ulo niya na may galos.
Napahawak naman siya rito at kaagad na tinakpan ito kaya nangunot ang noo ko.
Is he hiding something from me?
"Why do you have scar?" Hindi makapaniwalang tanong ko at hinawakan 'yong galos nito sa noo.
Mabilis ko rin iting binitawan nang bigla niyang paluin 'yong kamay ko paalis sa ulo nito. Laking gulat ko na lang sa ginawa nito.
"I-I'm so sorry, nabigla lang ako. Huwag mo kasing hawakan" anito kaya ngumiti naman ako sa kanya, pero pilit ko lang 'yon ginawa. Feeling ko talaga may kalokohan tong pinaggagawa.
"It's okay"
Hinog pa kasi ito at parang bago lang na nagyari.
Malikintikan ka talaga sa akin,Sky. You're lying on me...
Concern lang ako rito bilang kaibigan. Syempre ganyan naman talaga ang itatanong ng mga kaibigan eh, diba?
Ang hindi ko lang alam kung kaibigan niya ba talaga ako.