Chapter 7 - CHAPTER SEVEN

I woke up seeing a white ceiling, then I remember what happened. Damn, bigla tuloy bumigat nanaman ang nararamdaman ko.

"You're awake! Thanks God" bumuntong hininga si Kuya, luminga pa ako sa buong kwarto buti nalang wala si Mama at papa, nakahinga ako ng maluwag. Inoxygen ako kaya may nasal cannula na nakalagay sa ilong ko.

"You scared me!"Kuya said, ngumiti lang ako sa kanya, bigla naman bumukas ang pinto kaya napatingin ako do'n at laking gulat ko nang makita ko si Bryce, Pa'no s'ya nakapunta dito?! eh hindi naman sila magkakilala ni Kuya? tumingin pa ako sa likuran n'ya baka kasama n'ya si Ara, pero wala talaga.

"Nataranta ako kanina kaya buhat buhat kita palabas ng gate, nakita ko s'ya sa labas ng gate na'tin then he helped me. Magkakilala daw kayo" paliwanag ni Kuya.

"Uhm yes, we're on the same department" sabi ko nalang, may bitbit na paper bag si Bryce at nilabas n'ya do'n ang pagkain.

"Kumain ka muna" sabi ni Kuya at binigay sa akin ang pagkain, si Bryce naman ay umupo sa upuan malapit sa bintana.

"Papunta na ri--" hindi pa tapos si Kuya magsalita ay buglang sumulpot si Ara.

"OMYGOSH, ANONG NANGYARI AT NAHIMATAY KA NANAMAN?!" Ara asked, napatingin tuloy sa kanya si Kuya.

"Nanaman?" hindi siguradong wika ni Kuya Brix, 'tong si Ara talaga walang preno bibig!

"Opo kuya Brix, no'ng IT week namin nahimatay s'ya, tapos nahimatay nanaman ulit s'ya dati sa P.E class namin and last time hinimatay ulit s'ya" paliwanag ni Ara, pareho tuloy na napatingin si Kuya at si Bryce sa'kin-- hindi alam ni Bryce na hinimatay pa ulit ako ng dalawang beses.

"Wala pa 'yong results mo, kaya hindi pa natin alam kung ano nangyayari sa'yo. Pero sana noon palang sinabi mo na 'yang lagay mo" pangaral ni Kuya, nagpatuloy nalang ako sa pagkain ko.

Bumukas naman bigla ang pinto at iniluwa no'n si Mama, Papa at Lola. Napatuwid tuloy ako ng upo bigla -- napatayo din si Ara pati si Bryce at binati sila. Inaya ni Ara si Bryce na lumabas muna.

"Kamusta pakiramdam mo hija?" umupo si Lola sa may upuan na malapit sa kama ko.

"Ayos naman po, la" sabi ko at ngumiti-- actually nakakaramdam nanamn ako ng hilo pero ayaw ko naman sabihin dahil baka sabihin na nag-iinarte lang ako.

"I told you ma, she's fine! baka nag-inarte lang dahil ayaw n'ya talaga tulungan si Desha!" inis na sabi ni Mama, told you-- ayon ang iniisip n'ya.

Spanish si Lola, kaya half si  mama. That's why mama at papa tawag namin sa kanila instead of mom or dad.

"Ma, stop it!" inis na wika ni Kuya, parang kumukulo kalamnan ko, parang may umakyat bigla sa ulo ko na ewan.

"Drea, stop" Lola said.

"Mama! it's just a name, ini-name drop lang naman natin ang pangalan n'ya. Ayon lang ang tulong na kailangan ni Desha ma" parang nawawalan na pag-asa na sabi ni mama.

"Pangalan lang naman pala eh, bakit hindi nalang po kay ate? tutal s'ya naman talaga 'yon" hindi ko na mapigilang hindi sumagot dahil sa poot na nararamdaman ko ngayon, napahigpit tuloy ang hawak ko sa kumot ko.

"What's your problem, Beatrix? bakit ganyan ka makasagot at magsalita tungkol sa kapatid mo!" kinilabutan ako nang sigawan ako ni papa.

"PAPA KAYO PO ANG PROBLEMA NI MAMA, HINDI P-PO A-AKO!" parang may bumabara sa lalamunan ko at feeling ko any time ay tutulo nanaman ang luha ko.

"Nagtatrabaho kami ng mama mo para sa inyo, para magkaroon kayo ng magandang kinabukasan. Hindi naman kami nagkulang sa inyo ah, may nakakain kayo, nakakapag-aral kayo sa magandang eskwelahan, may pambili kayo ng mga luho niyo. Ano pa ba ang kulang ha!" he yelled in frustration.

𝙔𝙤𝙪𝙧 𝙜𝙪𝙞𝙙𝙖𝙣𝙘𝙚 𝙥𝙖.

Hindi na ako nakasagot dahil hindi ko kaya, hindi ko na kaya magsalita-- para akong nasusuka na hindi ko malaman.

"Tutulungan mo ang ate mo sa ayaw at gusto mo, she's not mentally stable anymore" para akong pinagtaksilan ng mundo ng marinig ko 'yon.

"𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐦𝐚? 𝐤𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐢-- 𝐚𝐤𝐨 𝐚𝐠𝐚𝐝, 𝐩𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐥𝐢-- 𝐬𝐚'𝐤𝐢𝐧 𝐩𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐮𝐧𝐭𝐚. 𝐁-𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐠𝐚𝐧'𝐲𝐚𝐧 𝐦𝐚-- 𝐦𝐚𝐦𝐚" hindi ko na napigilan at napahikbi na ako, lumipat si lola ng upuan kaya inalalayan s'ya ni kuya dahil medyo lumayo s'ya sa'kin at hindi rin s'ya nagsalita.

"Alam ko naman na wala ako sa plano eh, alam ko na dapat sapat na si Kuya at ate kaso dumating ako" 

"Ma, I've been very patience since I was a kid. I didn't disturb you for teaching ate kasi iniisip ko na kailangan mong turuan muna si ate. I didn't dirturb papa for teaching kuya kasi iniisip ko na si Kuya ang panganay kaya kailangan siya turuan ni papa ng mabuti. 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞, 𝐰𝐚𝐭𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐲𝐨𝐮 𝐟𝐨𝐮𝐫 𝐛𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐭𝐨𝐠𝐞𝐭𝐡𝐞𝐫" Pinupunasan ko ang luha gamit ang kamay ko pero mas lalo lang pumapatak pa ang mga luha sa mata ko, naka yuko lang din si Kuya.

"𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐥𝐞𝐚𝐫𝐧 𝐡𝐨𝐰 𝐭𝐨 𝐝𝐚𝐧𝐜𝐞 𝐧𝐨𝐭 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨, 𝐢𝐭 𝐰𝐚𝐬 𝐛���𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐨 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡 𝐦𝐞 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐀𝐭𝐞 𝐝𝐞𝐬𝐡-- 𝐛𝐮𝐭 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐭𝐲 𝐬𝐮𝐜𝐤𝐬, 𝐢𝐧𝐬𝐭𝐞𝐚𝐝 𝐨𝐟 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞, 𝐲𝐨𝐮 𝐞𝐧𝐫𝐨𝐥𝐥𝐞𝐝 𝐦𝐞 𝐢𝐧 𝐚 𝐝𝐚𝐧𝐜𝐞 𝐜𝐥𝐚𝐬𝐬" I was out of breath kaya huminga muna ako ng malalim.

"𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐥𝐞𝐚𝐫𝐧 𝐩𝐢𝐚𝐧𝐨 𝐧𝐨𝐭 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨, 𝐢𝐭 𝐰𝐚𝐬 𝐛𝐞𝐜𝐚𝐮𝐬𝐞 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐩𝐚 𝐭𝐨 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡 𝐦𝐞" tumingin ako kay papa.

"𝐁𝐮𝐭 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐭𝐲 𝐬𝐮𝐜𝐤𝐬 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧, 𝐢𝐧𝐬𝐭𝐞𝐚𝐝 𝐨𝐟 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞-- 𝐲𝐨𝐮 𝐬𝐞����𝐭 𝐦𝐞 𝐢𝐧 𝐚 𝐩𝐢𝐚𝐧𝐨 𝐥𝐞𝐬𝐬𝐨𝐧 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐤𝐢𝐝𝐬" sarkastiko akong napatawa, pero nabasag din agad ang boses ko dahil napahikbi nanaman ako.

"𝐈 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐚𝐧𝐲 𝐦𝐞𝐦𝐨𝐫𝐢𝐞𝐬 𝐨𝐟 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐰𝐨-- 𝐰𝐡𝐢𝐥𝐞 𝐭𝐞𝐚𝐜𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞. 𝐍𝐨𝐭 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐨𝐧𝐜𝐞, 𝟏𝟖 𝐲𝐞𝐚𝐫𝐬 𝐧𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠-𝐞𝐞𝐱𝐢𝐬𝐭 𝐬𝐚 𝐦𝐮𝐧𝐝𝐨𝐧𝐠 '𝐭𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐰-𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐭-𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚" parang may kung ano sa sikmura ko na hindi ko mapaliwanag at ang sakit na talaga ng ulo ko, dala na rin siguro ng pag-iyak.

"I ju--" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nasusuka na talaga ako, tinaggal ko ang pagkakalagay ng nasal cannula sa ilong ko and went to the nearest sink, mga ilang hakbang lang naman 'yon.

Sumuka ako ng sumuka, inalalayan naman ako ni Kuya , sobrang sakit talaga ng ulo ko tangina lang, hinawakan ako ni mama pero itinulak ko s'ya-- halata sa mukha n'ya ang gulat.

"Call the nurse, Brix!" utos ni lola.

"Don't" pigil ko kay kuya at hinawakan braso n'ya.

"𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝  𝐲𝐨𝐮" sabi ko at pinunasan ang bibig ko.

"𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮-- 𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐧𝐨'𝐧𝐠 𝐮𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐥𝐚𝐰 𝐤𝐨, 𝐈 𝐝𝐢𝐝𝐧'𝐭 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐢𝐭 𝐡𝐮𝐫𝐭𝐬 𝐬𝐨 𝐛𝐚𝐝. 𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐠𝐮𝐢𝐝𝐚𝐧𝐜𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐬𝐢𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐫𝐨𝐨𝐧 𝐧𝐨'𝐧? 𝐌𝐀𝐈𝐃 𝐦𝐚"

"𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮, 𝐦���𝐧𝐲 𝐭𝐢𝐦𝐞𝐬 𝐦𝐚. 𝐁𝐮𝐭 𝐚𝐭𝐞 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮--𝐚𝐥𝐰𝐚𝐲𝐬 𝐚𝐧𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐚𝐥𝐰𝐚𝐲𝐬 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐟𝐨𝐫 𝐡𝐞𝐫" dagdag ko, sumuka ako ulit-- tangina bakit ganito. 

"𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐩𝐚, 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐬𝐨 𝐣𝐞𝐚𝐥𝐨𝐮𝐬 𝐚𝐭 𝐦𝐲 𝐜𝐥𝐚𝐬𝐬𝐦𝐚𝐭𝐞𝐬 𝐛𝐞𝐟𝐨𝐫𝐞-- 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐬𝐢𝐧𝐮𝐬𝐮𝐧𝐝𝐨 𝐩𝐚 𝐬𝐢𝐥𝐚 𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐝𝐝𝐲 𝐧𝐢𝐥𝐚. 𝐀𝐥𝐥 𝐈 𝐜𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐝𝐨 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐞d-- 𝐡𝐨𝐰 𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐚𝐫𝐞, 𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐟𝐚𝐭𝐡𝐞𝐫𝐥𝐲 𝐚𝐝𝐯𝐢𝐜𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐥𝐨𝐯𝐞!" napasigaw na ako at napahagulhol sa sobrang sakit ng nararamdaman ko, parang tinutusok ng karayom ang puso ko, lahat ata masakit sa'kin, tanginang buhay 'to.

"𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐦𝐚-- 𝐩𝐚, 𝐛𝐮𝐭 𝐈 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐳𝐞𝐝 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐲𝐨𝐮'𝐥𝐥 𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐛𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐟𝐨𝐫 𝐦𝐞 𝐬𝐨 𝐈 𝐬𝐭𝐨𝐩𝐩𝐞𝐝 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐲𝐨𝐮" I said as stepped forward, tumakbo ako-- tumakbo ako palabas ng hospital room.

I heard them yelling my name but I didn't look back, I don't want to look back. Nadaanan ko pa sina Bryce at Ara sa may pinto pero nagtuloy tuloy parin ako sa pag takbo, kasabay ng pagtulo ng luha ko, Nanlalabo ang paningin ko dahil sa luha ko.

Lumabas ako ng hospital at tumakbo sa kalsada,  pinituhan pa ako ng guard pero hindi ko na pinansin. Tumakbo lang ako ng tumakbo sa gilid ng kalsa, nakikisabay naman ang ingay ng sasakyan sa bawat pag hikbi ko.

My head hurts-- so bad, at parang nasusuka nanaman ako pero walang lumalabas, napanhinto pa ako at aktong duduwal, bigla nalang may humila sa braso-- pagtingin ko ay si Bryce pala, napayakap ako bigla sa kanya at napaiyak ako lalo nang yakapin n'ya rin ako telling me that he'll be there.

"You're sick y--" 

"No, I don't want to back there" hindi pa s'ya tapos magsalita ay umiling iling na ako.

"Please. . . please" kumalas ako sa pagkakayakap at tinignan s'ya, napayuko rin ako agad dahil nahihiya ako sa hitsura ko ngayon.

"Please..." I begged.

---------

𝐁𝐫𝐲𝐜𝐞'𝐬 𝐏.𝐎.𝐕

"Hmm. . She's sleeping.. bye" ayon ang huling sabi ko kay Ara before I ended the call.

Dinala ko s'ya dito sa bahay namin mismo, my mom wasn't here so it's fine, kahit naman nandito s'ya ay ayos lang, dito ko na s'ya pinatulog sa kwarto ko. Tinignan ko ang oras, 11pm na pala-- kakatulog lang ni Ella, nakailang suka pa s'ya ulit bago makatulog and I need to wake her up later to drink her medicine, galing 'yon kay Ara pinabigay daw ng kuya ni Ella.

She must be tired, umupo ako sa gilid ng kama then I touch her face-- the scene earlier at the hospital flashed in my mind. They're so loud so we heard everything, sumilip pa ako nang marinig ko ang suka n'ya-- I was about to enter that damn room but Ara stopped me-- telling me that it was a family matter so I stay still.

I caressed her face then leaned to kiss her her forehead, this girl has been through hardship for so many years. She's been enduring the pain since she was a kid.

Ang bilis ng oras, I need to wake her up to make her drink her medicine.

"Ella. . ." mahinang bulong ko sa kanya.

"Ella, time to drink your med" I kissed her cheeks this time.

"Hmm. . ."  she hummed at pinilit idilat ang mata n'ya.

"No, I'm sleepy" she said at tinalikuran ako.

Kumuha ako ng isang gamot n'ya at nilagay sa bibig ko, pinilit ko s'ya paupuuin sa kama then I kissed her, transferring the medicine in her mouth I then broke the kiss at inabutan s'ya ng tubig. Pagkatapos n'yang uminom ng tubig ay sinamaan n'ya ako ng tingin I just chuckled.

She's wearing my shirt and shorts, Bagay sa kanya. . . umiwas ako agad ng tingin dahil may kung anong pumasok sa isip ko, and it's not good .

"Sorry, pwede ka na matulog ulit" 

𝐍𝐨𝐭𝐞: 𝐆𝗋𝖺𝗆𝗆𝖺𝗍𝗂𝖼𝖺𝗅/𝐭𝐲𝐩𝐨𝐠𝐫𝐚𝐩𝐡𝐢𝐜𝐚𝐥/𝗉𝗎𝗇𝖼𝗍𝗎𝖺𝗍𝗂𝗈𝗇 𝖾𝗋𝗋𝗈𝗋𝗌 𝐚𝐡𝐞𝐚𝐝, 𝐟𝐞𝐞𝐥 𝐟𝐫𝐞𝐞 𝐭𝐨 𝐜𝐨𝐫𝐫𝐞𝐜𝐭 𝐦𝐞.