Kabanata 32
Cook
Nagpipigil ako nang ngiti nang makita si Race na todo effort sa pagluluto sa kusina. Habang panay naman ang kantyaw nina June at Ace dito. July on the other side was laughing her ass habang may sinasabi ito kay Race.
I remained silent and lean on the door, watching Race intently. Nakatalikod ito sa banda ko kaya di ako nito napansin. June glance at my direction kaya agad akong sumenyas na wag mag-ingay na agad namang ikinakindat nito. Ace look at my direction too at napailing nalang.
"Naku! Palpak pa ata to! Ito pa ata ang magiging dahilan para mabasted ka, Architect!" sabay halakhak ni July at tinuro pa nito ang niluto ni Race.
"Tss. It won't," Race hissed, dahilan para mas humagalpak pa nang tawa si July.
"Naku, sinasabi ko sayo, Architect, mapili yang nililigawan mo kaya siguraduhin mong hindi ka mababasted no'n. Marami pa namang nanliligaw kay Luinne. At isa na doon si June!" tawa ulit nito na ikinanguso ko. Bahagyang nilingon ni Race ang banda ni June na umiiling bago ibinalik ang atensiyon sa ginagawa.
"At saka iyong si Engineer Sandiniel, naku balita ko magaling magluto 'yon. Isa sa mga katangian ng lalaki na gustong-gusto ni Luinne!"
"A what...?" agap ni Race, kagat-labi akong nakinig sa kanila samantalang ramdam ko na ang pagka-inis ni Race.
"Ay! Di na nga kita kukulitin, bahala ka diyan, Architect," sabay alis ni July sa tabi nito. Agad akong namataan ni July habang naglalakad ito palapit kay Ace pero nginisihan lang ako at nagkibit-balikat.
Naglakad ako nang dahan-dahan palapit sa inu-upuan nina June at doon pinagmamasdan ang busy parin sa pagluluto na si Race. I can't help myself from smiling while looking at him, cooking problematically.
"Sigurado akong kinakabahan na yan si Architect ngayon, takot yan at baka mabasted," pabulong na saad ni July sa akin.
"Tss," Race hissed.
Napanguso ako at pigil ang ngiti nang nanlalaki ang mga mata nito nang makita akong nakaupo sa tabi ni July, pero agad naman itong nakabawi at ngumiti.
"Good morning, Luienne... Uh... I cook something for you," sabay kamot nito sa batok. I pouted my lips more while looking at her cutely.
"And... uh... I made your favorite sandwich, too, wait."
I let Race ready the breakfast he prepared for me. Hindi ko mapigilang wag mapangiti dahil sa sobrang seryoso nito habang ina-ayos ang pagkain sa island counter. June, July and Ace are sipping their coffee and eating some toasted bread in the table at pahapyaw kaming sinusulyapan.
"Common, it's ready..." July grinned at me kaya bahagya akong natawa at tumayo na para doon pumwesto sa island counter.
"Uhmm... just tell me if... you won't like it," parang kinakabahan na saad ni Race nang maka-upo ako.
The foods look delicious and even the smell makes my stomach churned and craved to taste it all. At kahit ang pagkaka-ayos nito sa plato ay masarap sa paningin. Now I wonder where did he learn all this things. But knowing Race, he did all things before all by himself. I don't need to question it, I know his good at all.
Kumagat ako at ninamnam ang lasa nang luto ni Race, and like what I said he is really good at this.
"It's delicious," nakangiti kong saad. Race sighed in relief and murmured his thanks God. Hindi ko tuloy maiwasang di matawa dahil sa reaksyon niya.
We ate together, inaya ko sina July na kumain pero sinabihan lang akong busog pa sila, at dapat daw ako lang ang kakain sa niluto nang nanliligaw ko. Kaya hinayaan ko nalang ang mga ito.
Tanghali nang tumawag si Daddy sa akin para mangumusta. Everything is fine and so the project is good kaya nagpasalamat ito.
"Can you can home tomorrow, hija?" agad akong ginapangan nang kaba dahil sa sinabi ni Daddy.
"What happened, Dad? Is there any problem? Your health?" sunod-sunod na tanong ko, hindi mo maiwasang di mag alala dahil alam ni Daddy na isang buwan kami dito, at sa tanong niyang 'yon, hindi imposibling may problema nga.
"There's nothing to worry about my health, anak, may importante lang akong sasabihan sayo. Please, bring Race with you when you come home."
Mas lalo tuloy akong kinabahan dahil sa sinabi ni Daddy. I glance at Race who's now busy in signing some paperworks bago ko itinuon muli ang atensiyon kay Daddy.
"Yes, Dad."
Hindi agad ako nakatulog kinagabihan dahil sa pag-iisip sa posibling sasabihin ni Daddy kaya puyat na puyat ako kinabukasan. I was yawning habang naglalakad papasok sa living room, muntik pa akong mapatalon nang makita si Engineer Sandiniel na prenting nakaupo sa sofa at umiinum ng kape, kausap nito si July at Ace.
"Good morning, Architect," agad na bati ni Engineer Sandiniel sa akin, buti nalang at naligo muna ako bago bumaba rito kung hindi ay nakakahiya!
"Good morning, Engineer... Uh, what brings you here?" nagtataka kong tanong.
"Your father called me yesterday para sabihing ako muna ang bahala sa site dahil uuwi ka raw ngayon. So I decided to visit you before you go home," nakapaskil ang matamis na ngiti nito kaya di ko rin maiwasang di mapangiti.
"And... I brought flowers and I cooked breakfast for you," dagdag nito na ikinatili ni July.
Agad kong tinanggap iyon at nagpasalamat. Hindi rin naman nagtagal si Engineer Sandiniel dahil may trabaho pa ito at dumaan lang talaga para ibigay ang bulaklak at pagkain sa akin.
"In fairness, sarap talaga magluto ni Engineer ah," tatango-tangong komento ni July matapos tikman ang pagkain. I admit, masarap nga iyon, yung tipong hinding-hindi mo titigilan hanggang sa hindi it maubos.
Nasa patio na ako nang mapansin ang mesa na may nakahandang pagkain roon pero wala namang tao. I slowly walk along the hallway, kunot ang noo.
"Akala ko kasi hindi ka pa kumain," muntik akong mapatalon dahil sa biglaang pagsasalita ni Race. I looked back at him, carrying a two plates, at ang ibang pagkain ay naligpit na. My heart aches.
"Aalis na ba tayo? Teka lang, ililigpit ko lang ito." At nagmamadali na itong iligpit ang nasa mesa. Hindi ko alam kung bakit biglang nanikip ang dibdib ko.
"R-Race... uh...kumain kana?" mahina kong tanong, pinipigilan ang sariling gumaralgal ang boses.
"Busog pa naman din ako, baka mamaya nalang," di nakatingin na sagot nito. Hindi ko alam kung ba't nakokonsesya ako. I didn't do anything, but my conscience ate me.
"Sorry..." he furrowed his forehead and pursed his lips, mas lalo tuloy akong nakonsensya.
"Did... you prepared this for us?" I murmured.
Race sigh at pinagpatuloy ang pagliligpit. Hindi nalang din ako nagsalita at pinagmamasdan nalang siya sa ginagawa habang nakokonsesya.
"Your suitor know how to cook and it impressed you... while I can't," Race mumbled.
It ripped my heart, but flattered at the same time. How ironic right?
----
GorgeousYooo 🍀