Chereads / Iniquitious Maven / Chapter 2 - CHAPTER ONE

Chapter 2 - CHAPTER ONE

Judgemental

Karding's POV

I'm here today in our classroom listening to our teacher's repeated lessons.

E pano kasi masyadong bobo mga classmates ko 3 parts of brain nangalang hindi pa alam.

Actually di ko talaga ka level mga classmates ko.Im rich, I am talented and most of all, I am best in all of my subjects since kinder or should I say ipinanganak talaga akong matalino.

Blablablabla

Ang boring ng bagong teacher namin,masyadong strikta at hindi napapagod sa pagturo sa mga kaklase kong mga bobo.Masyadong pabida si maam akala mo naman kinaganda nya yun.

"Humanda ka palalayasin kita dito sa school!" (bulong ko sa sarili ko kahit alam kong hindi kami ang may ari ng school nato.)

Mayaman kami pero dito ako pinag aral ng aking Dad sa isang university pero cheap.Hindi aakalain na nag eexist pala ang mga university katulad nitong pinapasukan ko. Dito grumaduate si Dad at Mom mahalaga sa kanila ang university ito kaya dito din nila ako inenroll. Well, dito lang naman ako nag aaral sa Roger the Great University. Kung saan madaming cheap at mga kadiring tao.

Sa kalagitnaan ng klase ay naka ramdam ako ng antok.

Matulog kaya ako?

Napuyat kasi ako kagabi dahil dumating sina Daddy mula America because of some appointments and as usual bumalik din sila agad sa company namin.

Matutulog na sana ako nang biglang may sumigaw.

Ang teacher namin!

Well hindi naman ako natatakot, hinarap ko siya at nag pakilala;d mo ba ako kilala?

Mrs. Matandang panget?

"Hindi" sagot ng matandang guro na walang ginawa kundi magbenta ng ice candy sa classroom namin.kala niya maganda siya?"

Kung ganon dapat mona akong makilala...

"My name is Tyrathira Uria Brielle Octaria Lorelei.

better known as Karding. Anak ng nagmamayari ng isang sikat na kumpanya sa buong mundo which is the Apple Company.Oo tama ang nasa utak mo Anak ako ni Mr. Arthur D. Lorelei and Mrs. Psalmantha O. Lorelei."

Ngayon kilala mona ako?

Wag mokong tarayan dahil hindi ka maganda,di kadin malinis at lalong hindi ka mayaman. You know Your whole money is just 1/64 of my daily allowance. You'll treat me like a queen or youll eat the trash in the trash bin.

Agad siyang humingi ng tawad.

"Sorry too, but I dont accept apologies from bitches like you" sagot ko.

Oo di kami ang may ari ng school nato pero malaki padin ang donations namin.

Thats why may special treatment ako nu duhh.

...

Haysssssttt! Lunch time na at kakain nanaman ako. Isasama ko ba mga plastic friends ko? Wag nalang sardinas kasi ulam nila. Di ako nakikipagfriend actually dahil turo sakin ng Mommy ko wag ako makipag friends dahil baka mahawaan ako ng ebola virus nila. Joke lang..kahit mapanghusga ako nag jojoke din ako..but the real reason is baka matulad daw ako sa mommy ko na binaliktad ng pinakamatalik na kaibigan.

Hey Karding sigaw sakin ni Megan and Dior,

"Kain tayo" sabi ni Megan.

"Ayoko Sardinas lang ulam niyo right? Sa reataurant ako kakain and Im pretty sure that you cant afford."

"Ok bye" sagot namn ni Dior na bakas sa mga mata niya ang lungkot.

Pupunta nako sa waiting shed.Hihintayin ko lang yung driver ko bwesit talaga yun. Ako ang amo pero ako ang naghihintay? Srsly bijj.

Sawakas ay dumating nadin siya.

"Bat ng tagal mo?"singhal ko sa driver with rolled eyes pa.

"Sorry po maam."

"Saan ka po pupunta?"

"Dalhin moko sa simenteryo."

"Seryoso maam?" sabi ng driver ko.

"Alam mo ikaw hindi kalang amoy putok ,malaki ang ilong,panget at higit sa lahat may sayad kadin!"

"Bakit po maam?"

"Diba halata na lunch time ngayon?"

"Halata naman maam".

"E ano plano mo ngayon?"

"Mag da-drive"sogot niya

"Is the brain really that expensive? why many cant afford?"

"Bring me to the restaurant."

Ok maam!:)

Pagbaba ko agad akong pumasok para mag order at kumain

May lumapit na waiter.

Bago pa siya mag salita e nauna nako..

"Nakaligo kaba? Hwag mong sabihin na di ka makabili ng soap. E mas mahal pa ang drugs sa sabon. Tignan mo mukha mo sa salamin kuya mukha kang adik, sabog na sabog?" nakakawala ng gana." sabi ko sa waiter.

Napalunok lang sya ng sariling laway at halatang napahiya.

"Let me talk to your manager."

"Let me talk to your manager" galit na pagkakasambit ko.

"Maam ano po problema?"

"Your waiter."

"A ano problema sa kanya?"

Wag kanang magtanong at paalisin mo na siya sa trabaho

"But maam" sabi ng manager na parang naaawa sa waiter.

"Kapalit ng 300,000 pesos."

Agad na napalitan ng saya at excitement ang mukha niya.

Well, halos lahat naman talaga ng tao ngayon bayaran.

Ganyan si Tyathira Uria Brielle Octaria Lorelei.

Isang babaeng masyadong mapanghusga.

Not that fast!

You better know her...

To be continued..