Rest house
Karding's POV
Gumising ako ng maaga para i prepare ang aking sarili. Pupunta kami ngayon sa rest house namin sa probinsiya and im so excited.
Sa kalagitnaan ng aking pagdadrama ay tinawag na ako ni Gycel dahil aalis na kami.
Finally, "ok bababa na ako"
"Sige ate"
Nang handa na ang lahat ay sumakay na kami sa Car para makaalis na. Only Lorelei Family lang ang umalis walang maids and Si Dad na ang nag drive sa amin.
Mom is on passengers seat while me and my siblings are on back seat.
The car was filled with joy, laughter and most of all love. Hindi ko maiwasang hindi sila sabayan sa mga ka jejehan nila. We talked about everything. Until the car stops.
It stops in a very big house. Full of flowers with a various colors. I feel the pleasant breeze that made my day so good. The place was so quiet its so peaceful.
The birds are gladly singing, the flowers are dancing and the sun is shinin so bright.
Ipinasok na namin ang mga gamit namin. At kumain.
" Ano plano niyo bukas saan niyo gustong magpasyal?"tanong ni dad.
"Uhm, I suggest na pwede siguro tayong mag swimming or hiking." sagot ni mom na tuwang tuwa.
"Saan ba dito may magandang beach dad?" sabi ni kiya Jannil.
"Gigantes Island." according to google. Matatagpuan ito sa Carles Iloilo Philippines. The is very beautiful island." sagot ko sa usapan.
"Ok pupunta tayo diyan bukas. Just eat, rest and prepare yourselves."
...
Gabi nanaman at kailangan na naman naming matulog. Coz tomorrow will be another amazing day. Coz were going to Gigante Islands.
But im not sleepy yet. Manood nalang muna ako ng phone. Total di naman ako makatulog sa ingay ng ulan.
I opened my phone, at nakinig ako sa balita.
"Expect a heavy rain and a thunderstorm tomorrow because of a typhoon. It was named Typhoon Andrea. All boaters are expected to stay at home tomorrow because the waves are high and very jeopardizing . Everyone must be careful. This is Joven Pama ang forecaster na laging pinapaasa.Goodnyt.
After I heared the news. I immediately went to dad's room to talk about the news.
" Dad mukhang hindi tayo matutuloy bukas." I sadly said it.
"For what reason anak?"
"There's typhoon."
"Uhm oh, wrong timing naman next days or week nalang natin ituloy. Tutal isang month panaman kami dito."
Umalis ako sa kwarto nila ni mom at napaisip kung bakit sila magtatagal sa Philippines. Nakonsensya naba sila? Na miss ba nila kami? Or ba ang rason.
Natulog nako dahil naramdaman kona ang antok.
Mr. Arthur Lorelei's POV
After we ate, my phone rang.
My secretary Shiella is calling me.
"Hello. Is there any problem?" sabi ko sa sekretarya ko.
"Sir. Our income is declining. What I see is, the decline in consumer interest in the products we sell. Apple products are too expensive for them to buy. especially now that we have a problem, corona virus is spreading worldwide. Sir you need to go back here as much as possible to solve this problem".
"Ok." sabi ko at pinatay ko ang phone.
What do I have to say to my kids, especially we're going to Gigantes Island tomorrow.
Kung alam lang nila kung ano ko sila kamahal especially TUBOL. I noticed this past few days parang di siya nakikisabay samin at parang nagtatampo siya at yun ang dahilan ng pagkadurog ng puso ko.
Nakokonsensya ako dahil hindi kona na bibigyan ng oras ang mga anak ko. Lumaki silang sila lang nang kapatid niya kasama ang mga maids sa bahay.
Hay ang dami kong iniisip. Bahala na ang problema sa kompanya at uunahin kona ang mga anak ko ngayon.
They are my real fortune, the fortune that wont leave me until my life ends.
Kaya kung may uunahin man ako, yun ay ang pamilya ko. Promise..
Patulog na sana ako ng may kumatok.
" Dad mukhang hindi tayo matutuloy bukas." she sadly said it.
"For what reason anak?"
"There's typhoon."
Agad na pumasok sa isip ko ang pangako ko na sila ang uunahin ko at hindi ang problema sa kumpanya.
"Uhm oh, wrong timing naman next days o week nalang natin ituloy. Total isang month panaman kami dito." masayang pagkakasabi ko.
Natulog na ako dahil masyadong malalim na ang gabi.
But before I sleep hindi ko nakalimutan na mag pasalamat sa Diyos.
"Lord, please protect me and my family and everyone from danger and illness. I wish we could have a deep sleep even though the rain was getting worse. I pray for our salvation. Please forgive me for the sin I have committed. Thankyou for all the blessings and I bring back the compliment and Thank you in the name of Jesus. Amen.
Naka ilang oras na ako sa pagtulog ng makaramdam ako ng parang may bumubuhos sa mukha ko ng isang napakalamig na tubig. Isang tubig mula sa bubong. Hindi lang maliit ang butas sa bobong. Coin size ang butas nito. Mabuti nalang at may extra kaming kwarto at lumipat na muna kami sa isang kwarto ng asawa ko.
Bukas ay ipapaayos koyan sa karpentero dito.
"Diba may bagyo bukas?" sabi ng asawa ko.
"Oo pero kilala ko ang mga tao dito. Alukan molang sila ng malaking halaga ay papayag sila kagit pakikipag patayan payan."
"Totoo ba?"
"Siyempre hindi totoo ang pakikipagpatayan joke lang ikaw naman mahal napakadali mong maniwala"
"ok" sagot niya.
Natulog nalang kami ulit hanggang sa dumating ang umaga.
To be continued..