Chereads / PARNASSUS || POETRY / Chapter 17 - Y ||M|| N

Chapter 17 - Y ||M|| N

Laganap na kahirapan

Problema ng ating bayan

Kulang na pangailangan

Sakit na ng ating lipunan.

Walang màkain sa agahan

Ang gabiy lilipas ng walang hapunan

Nagtitiis sa Giba gibang tirahan

May matawag lang na sariling tahanan.

Araw't gabiy ganito

Wala man lang kunting asenso

Asensong tanging hangad ko

Ang makaahon sa hirap na kinagisnan ko.

Hindi naman siguro dahilan

Na ang kahirapay bunga ng 'katamaran'

Dahil kung sipag at tiyaga lang naman ang kailangan

Matagal na siguro kaming mayaman.

Yan ang masadlak na katotohanan

Sa aming ngayong hikahos na kalagayan

Na ang kahirapan aming nagisnan

Panghabang buhay na yata naming yaman.

Yan ba ang bagong depinisyon ng mayaman

O ng isang taong walang panustos sa kanilang kailangan?

Yan ba ang pinagmamalaki ng ating pamahalaan?

Ang hikahos naming kinakahantungan?

At ito ba ang sabi ng gobyernong buhay na maalwan?

Ang hindi namin makompletong importanteng agahan?

Ang tiratirang tanghalian?

At isang pagutom na hapunan?

Nakakapagod maging mahirap

Ngunit matagal na naming natanggap

Na nakakulong kami sa selda ng kahirapan

Sa lugar kung saan kami nagsisiksikan.

Kahirapang nasasadlakan

Nais ko man sana itong wakasan

Ngunit hindi ko kayang matakasan

Ang masakit na realidad ng aming kalagayan.

Kami'y pilit kinandado sa selda ng kahirapan

Nakaposas ang kamay sa henerasyon ng kapalaran

Na inuulit-ulit lang ng kasaysayan

Dahil ang kahirapan samiy pilitin may, di namin kayang mawakasan.