Hope
"Max! Come back here!" I yelled but she just waved her hand on me and swim again. I scoffed and turned to him who's just staring at me. I sudden felt consciousness.
"Uh.. it's okay. You don't.. need to do that," then I smiled again.
I'm wearing a black top and a high waist panty again. I like this kind of swimsuit anyway. And i like the color of black.
"You want to swim right? Turn around now," my lips parted and both of my brows raised, confused.
"I said turn around, I'll put sunscreen now," I blinked twice and just obeyed him. I move forward a little so he could have a seat of himself on the sun lounger. I saw Max grinning at us and show a kissing act using her hands. I gritted my teeth.
Bahagya akong napatalon sa inuupuan ko ng maramdaman ang haplos ng kamay niya sa leeg ko. Medyo napahiya ako doon lalo na nang tumigil siya.
"Did I startle you? I'm sorry."
"No, I'm.. not."
"Take off your see-through," parang na-freeze ng kaunti ang utak ko sa sinabi niyang 'yon. Kinakabahan kasi ako! Bakit feeling ko may lamang green thingy 'yung mga pinagsasasabi niya?!
Noong una, turn around tapos ngayon take off your see-through daw! Ugh!
"O-Okay," at hinubad ko na nga ang see-through dress ko. Bigla akong kinilabutan sa hindi ko malaman kung bakit! Ano ba 'yan, bakit ba kasi siya ang maglalagay sa'kin?
Nang marinig ko ang pagbukas ng bote ng sunscreen ay nine-nerbiyos ako lalo na nang magsara na ito!
Halos mahimatay ako ng simulan niya ang paglalagay sa likod ko. He's gently caressing my back in a circular motion.
I keep biting my lip dahil kinikilabutan talaga ako lalo na nang bumaba ang kamay niya!
"You seemed in stiff there. Are you sure you're alright?" tumango na lang ako.
Maya-maya lang ay tumigil na siya. Akala ko ay tapos na siya pero may tinanong siya.
"You had a tattoo?" agad kong tinakpan ng buhok ko ang balikat ko. Shems! Bakit hindi ko naisip na makikita niya nga pala 'yon! Ang tanga ko! Pina-tattoo ko pa ang code na ito sa NY. Hindi ko alam kung bakit pero ginawa ko pa rin. Sa una masakit iyon pero nawala na rin naman.
The tattoo was ' A CELO OEI '.
At sa baba niyon ay ' MSC '.
"Uh, yeah, but it's just a small tattoo."
"A name of your husband?" seryoso niyang tanong. Napalunok ako.
"Asawa na pala kita?" nanlaki ang mga mata ko at napatakip sa bibig ko. Napaka-daldal mo talaga, Fionna!
"What?" he asked, shocked. Tumayo kaagad ako.
"I said nothing! Thanks for putting my sunscreen!" at tumakbo na papunta sa dagat kung saan nandoon ang barkada ni Markeus at si Max. Nalagyan ko na rin naman kanina ang braso at legs ko kaya ayos na.
"Nasaan na ba 'yon?" maiiyak na ata ako dahil kanina ko pa hinahanap 'yung anklet na binigay niya sa'kin! Nilagay ko lang 'yon kanina sa may ilalim ng phone ko sa sun lounger eh! Bakit ko ba doon iniwan?!
Naisipan kong hanapin iyon sa dalampasigan. I bit my lip.
Medyo madilim na pala rito! May rapist ba rito? Dapat pala sinama ko si Max kaso baka naman sumigaw pa iyon na nawawala ang anklet ko at malaman pa ni Markeus na nasa akin pa rin iyon at ginagamit pa.
"Oh my gosh, nasa'n na ba 'yon?" 'di ko namalayang tumulo na pala ang luha mula sa mga mata ko. Mahalaga 'yon sa akin eh! 'Yun na lang ang kaisa-isang bagay na ibinigay niya sa akin! Kaya dapat hindi iyon mawala.
Inangat ko ang mga sun lounger doon at tinutukan ng flashlight galing sa phone ko pero wala talaga.
Napatili ako ng may humawak sa paa ko kaya nasipa ko iyon. I heard someone groaned from behind kaya agad kong nilingon kung sino iyon.
"Markeus?! What are you doing here?" my forehead creased. Minasahe niya ang panga niya na nasipa ko ata. Lumuhod ako sa harapan niya dahil nakaluhod din naman siya.
"I'm sorry masakit ba? Bakit ka kasi nanggugulat?" sermon ko sa kanya. Hinawakan ko ang panga niya at tiningnan iyon. Buti na lang at may kaunting ilaw dito.
"Does it hurt?" mabagal siyang umiling at kita ko ang pagdako ng tingin niya pababa sa labi ko kaya't napatikom ako.
"You have changed a lot," he whispered, still not taking away his gaze on my lips. I can smell his fresh breathe like a mint. Napalunok ako at bahagyang napaatras. Bumalik na sa mga mata ko ang tingin niya. Ang lalim niyon na para akong nalulunod sa mga titig niya.
Nag-iba ang hair cut niya kaysa dati. Mas luminis iyon na lalong nagpa-lutang ng kagwapuhan niya. Mas naging matikas din ang kanyang katawan at tumangkad siya.
"I knew you were leaving me that night.." pumungay ang mga mata niya at yumuko siya. Inangat niya ang kanang kamay niya at nanlaki ang mga mata ko ng nasa palad niya ang anklet!
Pero anong sabi niya? Alam niyang aalis ako noon? Bakit? Papano?
"I flipped the page of your sketch book.. and I saw what you write there. It's too small but I can still understand it," napayuko rin ako at kinagat ang labi ko. May parte sa aking nasaktan dahil sa mga sinasabi niya sa akin ngayon.
Gotta go to NY! Leaving after weeks from now! :) *04/30/20*
'Yan ang sinulat ko sa sketch pad ko noon. Hindi ko alam kung bakit nagsulat ako ng ganoon, siguro'y masiyado ng maraming bumabagabag sa akin noon dahil malapit na talaga ang pag-alis ko.
"But do you know what I don't understand, Fion?" I looked directly at his eyes. It's twinkling! Is he tearing up? Oh god.
"What is it?" mahina kong tanong. He held my feet. I sat on the sand. He put the anklet around my ankle. He caressed it like what he did years ago. I still can remember how I felt that night. It's so memorable for me. That was the last time I talk to him heartly and deep.
"I don't understand why you managed to leave me. To leave us like that.." napaiwas ako ng tingin ng tumulo na ang luha niya sa kanyang mga mata. I felt like daggers stabbed my heart because of his tears, it's feels like it's killing me slowly.
Guilty is eating my system.
"I can't.." he bit his lips, trying to hold his tears. "I can't understand why my love for you can't still make you fucking stay with me, baby," humigpit ang hawak niya sa paa ko. He called me again that endearment. I missed him calling me baby like before. Napatingin ako sa kanya at nagtama ang paningin namin. Nanghihina ako sa luhang umaagos sa mga mata niya pababa sa kanyang mga pisngi. Maging ang kalungkutan sa mukha niya ay nakakapalambot sa akin.
Parehas lang kaming nakaupo sa buhanginan. Tanging hampas lang ng tubig dagat ang maririnig sa lugar at ang mga hinanakit sa akin ni Markeus. Dumidikit sa mga balat namin ang lamig ng hangin. Maghahating-gabi na.
"Bakit kinaya mong iwan ako, Fionna? Hindi pa ba ako sapat para manatili ka?Hindi mo ba talaga kayang tuparin ang pangarap mo nang kasama ako?" tears pooled up in my eyes. I shut my eyes and there the tears rushed down to my cheeks.
"I'm so sorry," I weakly whispered.
"Anong silbi ng paghingi mo ng tawad kung nasaktan mo na 'ko?!" singhal niya. Humikbi ako.
"Hindi mo alam kung anong hirap ang dinanas ko sa kaiisip kung bakit nakayanan mong iwan ako ng gano'n gano'n lang! Paano?!" he yelled. Mas lalo akong napapikit sa sigaw niya. My lips are trembling and so was my hands.
"And you're saying that you hope I will soon find the right woman for me? Tangina Fionna! Ikaw lang ang nakikita kong tamang babae para sa akin! Hindi mo ba naiintindihan 'yon?! Ikaw lang!... Fuck!" he yelled again. Mas lalo akong humikbi sa mga pinagsasasabi niya.
Yes, he's right. Sinabi ko sa letter na sana makahanap na siya ng tamang babae para sa kanya but I don't mean it. I literally don't.
"Hindi ako ang tamang babaeng 'yon," pagtatanggi ko pa rin sa kanya. Rinig ko ang bilis ng paghinga niya at ang mahina niyang malutong na mura.
"Then who the fuck is it, Fionna?! That fucking Rebecca?!" I looked at him. His face softened when he saw my face and he became calmed. He massaged the bridge of his nose as he shut his eyes.
"I'm sorry for the curses.. oh god. I'm sorry, baby," and then I just found out his arms snaked around my waist. He kissed the side of my head. I am feeling the warmness of his hug again. My comforter all the time. The guy who's always there for me when I had a problems. Here he is, the man that I love ever since, Markeus.
"I-I'm sorry.." at humikbi na naman ako. Taas-baba ang dibdib ko dahil sa iyak ko. He caressed my back and says comforting words to me to make my crying stop.
After a while, I already ended crying but I'm still around his arms, he's still caressing my back.
"I missed you, baby.." he whispered. Pumikit ako at hinigpitan ang yakap sa kanya. He kissed my ears.
"I missed you too," he withdraw from our hug. Markeus cupped my face and stared at my eyes.
"Tell me, will you leave me again?" umiling ako. I saw a small that crept on his red lips. I miss his kisses.
"Good, baby," his stare remains but it slowly went through my lips.
His lips parted and he licked it. "Can I?" he asked. I laughed a little before I nodded. He smiled and slowly sealed my lips with his.
Nanumbalik ang puso kong siya lang ang nagpapatibok. Wala na talagang makakapagpalit ng nagmamay-ari ng puso ko.
Tanging si Markeus lang ang aangkin at aangkin dito siya lang. Mahal na mahal ko pa rin siya kahit lumipas na ang ilang taong nagkahiwalay kami sa isa't-isa. Iba pa rin ang saya at kilig na pinapadama niya sa akin tuwing nagkakasama kami.
Iba pa rin ang kamandag ng isang Cuervo. Masiyadong nakakamatay.
"I love you, Fionna," he told me in between our kisses. I groaned when he bit my lower lip.
"I.. love you too, Keoz," oh god. I missed calling him like that. I missed the old days.
My lips parted because of his bite so he could freely glide his tongue inside of my mouth. He sucked my tongue and continue kissing me.
And that was one of the best night ever that happened in my life. But to be cleared, no spg scenes happened between us. Just deep kisses. Lol.
I will never let go of this man after this. I will never leave him again. I will love him until the end.
I love you, Markeus baby.