Chapter 13. Pink
HINDI na pumayag si Heizen na lumabas pa sila ni Ali nang araw na iyon. Alam niyang kailangang magpahinga at ihanda ni Ali ang sarili para sa debut concert ng Eclipse kinabukasan. They just stayed at home and made themselves busy.
"Pwede ba akong sumama bukas?" she asked him when they finished eating lunch.
"I thought you didn't like..." He sighed. "Pinamigay ko na iyong complimentary tickets ko."
"Without asking me?!" bulalas niya. She couldn't believed he just assumed she never liked to watch them perform.
Pagsisisi ang nasa mukha nito pero pinagaan niya ang usapan. "Live streaming na lang ang papanoorin ko."
"We won't have one."
"Ha? Bakit?"
"Sabi ni Boss. Para raw mas maraming ma-curious sa amin at bibili ng tickets sa mga susunod na concert," esplika nito.
Napatangu-tango na lang siya kahit sa loob niya ay medyo nagtatampo pa rin. Pero ayaw niya ng bad vibes dahil baka maka-epekto iyon sa performance ng lalaki bukas.
"Tara sa garden?" yaya niya at naglakad na sila patungong mini farm ng lugar. May garden din ang nasa tabi ng mini-farm na nasa bandang likuran ng mansyon.
Naabutan nila ang hardinerong nagdidilig ng mga halaman.
"Kayo pala, Mang Julio," bati niya.
"Naku, Ali, Heizen, pasensya na at medyo mahamog. Nagdidilig kasi ako." Saglit nitong pinatay ang hose.
"Ayos lang ho," sagot ni Ali.
"Kumain ka na po ba?" she asked. Umiling ang may-edad ng lalaki. "Naku, kumain ka na. Ako na lang po ang magtutuloy ng diniligan ninyo," wika niya.
"Hindi na, patapos na rin naman ako."
"Sige po."
Pumwesto sila ni Ali sa nakasilong na swing sa matandang puno na nandoon sa may maliwanag na bahagi ng hardin, malayo sa dinidiligang mga halaman ni Mang Julio.
"Ang ganda talaga rito sa inyo. Kaya kahit hindi ako lumalabas, feeling ko, nakakapaglibot pa rin ako," komento niya nang makaupo sa pang-isahang duyan.
"Gusto mo rito," isa iyong pahayag.
She nodded and started swinging slowly.
"Sariwa ang hangin dito sa inyo, siguro kasi'y malayo ang mismong mansyon sa daan. Imagine, from entrance to here, you have to walk for almost fifteen minutes?"
"That was my great grandparents' idea."
"Ang ganda rin niyong idea na parang mini forest trail ang nilalakaran mula entrance. Ang kaibahan nga lang, aspalto ang nilalakaran mo. Pero iyong mga puno, the best!" Nag-thumbs up siya rito.
"You can live here forever if you want to," he mysteriously smiled.
"Sana nga ganoon kadali," tugon niya.
"Why? Are you going to leave?"
"Of course."
"Bakit? Akala ko gusto mo rito?" nagtatakang-tanong nito.
She sighed heavily and stopped swinging. Bahagya siyang nag-angat ng tingin dito, umupo naman ito sa katabing swing at sinundan niya ng tingin.
"This is my sanctuary. I don't think I'll leave this place even if I get married," he confessed.
"This is your home, eh. Pero paano kung ayaw ng babaeng mapapangasawa mo ang maglagi rito? Ano ang gagawin mo?"
"You like it here, right?"
Lito man ay marahan siyang tumango.
Again, a ghost of smile formed on his lips.
"Pero inaalala ko nga, paano kung ikasal ka na, hindi ba? Wala na akong magiging trabaho rito kaya eventually, kailangan ko ring umalis. Unless—" Saglit siyang natigilan. Parang may kung anong kirot ang nagdaan sa kanyang dibdib sa isipang magpapakasal si Ali, samantalang siya'y biglang naisip na gusto niya itong pakasalan.
"Unless what?" he asked in patiently.
"—maging yaya rin ako ng mga magiging anak mo." Nagbaba siya ng tingin at nagduyan ulit para pagtakpan ang gumuhit na sakit sa kanya.
She already admitted she liked him. He liked her, too, right? But... only like. That's not enough for him to think about marrying her.
But why did I suddenly think about marrying him? Naguguluhang tanong niya sa sarili.
Huminto siya at tumayo na. Si Ali ay matamang nakatitig pa rin sa kanya.
"Ano'ng iniisip mo?" she asked out of curiosity.
"You're just eighteen."
"Oo, magna-nineteen na this April. Akalain mo? Isang taon na pala ako rito. Parang kailan lang noong biruin mo ako't inalok ng kasal." Tumikhim siya.
I shouldn't have brought that one out, She castigated in her mind. Paano'y parehas silang tumahimik ng lalaki. Kung hindi pa kumulimlim at bumuhos ang medyo malakas na ulan ay hindi siya matitinag. Subalit si Ali ay nanatiling nakatitig sa kanya.
"Titig ka nang titig, may gusto kang sabihin, 'no?" huli niya rito.
Lumunok ito bago tumayo. "Basa na tayo. Let's swim?"
Literal na napanganga siya. Ang akala pa naman niya'y ano na ang sasabihin nito. Sa itsura kasi ay parang mabigat ang dahilan, eh.
"Okay, tara?"
Since she's just wearing a maong shorts and shirt, she just removed her t-shirt and only wore her sports bra. Nauna na rin siyang bumabad sa tubig. The water was so cold as the raindrops were making her feel even colder.
Ali was wearing a pants and a shirt. He removed both, showing his boxer briefs underneath.
Agad na nag-iwas siya ng tingin.
Nahabilin na nito kanina kay Mang Julio na pakisabi kay Wella, dalhan sila ng snacks at towels or robes. Hindi naman nagtagal ang ulan, parang bumubos lang saglit 'tsaka nawala na.
They only swam for about an hour and a half, then went back inside.
After an hour of showering, she went to his room, bringing her planner. While they were swimming a while ago, something came up in her mind. She'd get his schedule so she would know when to watch their performances or guesting online and/or on TV.
Nagulat pa siya nang pagkabukas niya ng pinto at nasa loob pa rin ng banyo si Ali, patuloy ang paglagaslas ng tubig na nanggagaling sa shower. She just decided to go to the veranda. Mabuti na lamang at hindi gaanong nabasa ang sahig kaninang biglang bumuhos ang ulan. O kung nabasa ma'y tuyo na ngayon.
She left the sliding door opened so he would notice her easily. Kaso'y nagsimula na naman umulan kaya nagpasya siyang pumasok bago pa lumakas ang buhos niyon. Saktong sinara na niya ang sliding door at blinds nang bumukas ang pinto ng banyo.
Bumulaga sa kanya ang pulang-pula at hinihingal na kahubdan ni Ali.
Napatili siya ay mabilis na binuksan ang sliding door, 'tsaka lumabas ulit sa veranda.
"M-Magbihis ka na!" hiyaw niya habang marahas itong nagmura... Nagmumura rin at tayung-tayong pagkalalaki nito.
Why the tip is pinkish, with some leakin— Nagmura siya para ibsan ang isipan sa nasaksihan.