SAM'S POV
I'm wearing a dark blue cocktail dress with a pair of light blue pair of high heeled shoes and just let my hair down. Nothing so fancy. I like it simple as possible. Simplicity is beauty.
Nang tapos na ko magbihis, naglakad muna ako ng konti at napahinto sa pedestrian crossing.
Habang inaayos ko ang buhok dahil medyo mahangin napatingin ako sa kabilang side. May natanaw akong pamilyar na mukha. Tinitigan ko siyng mabuti at napangiti, "Ang laki ng pinagbago niya"
Nakasuot siya ng salamin,naka pang-office attire ito at masayang nakikipagkwentuhan sa isang bata.
Nakita kung naka 'GO' sign na ang traffic lights kaya nagpasya akong tumawid na rin at nung nagsimula na siyang maglakad patungo sa akin balak ko sana siyang kumustahin kaya lang....
Humawak siya sa kamay ng bata sa kaliwa at hawak din ngbata sa kanang kamay nito ang isang magandang babae na sa tingin ko ay yun ang mama niya na Masaya ding naglalakad sa pedestrian crossing.
Habang titignan ko siya may naalala ako bigla.
*SHORT FLASHBACK* (Nung time na nakangiti siyang naghinihintay sa school gate para samahan akong umuwe)
At ngayon....na nakita ko siyang masaya kasama ang pamilya niya...
"Ang bilis nga ng panahon noh hindi mo talaga masasabi kong sino ang makakatuluyan mo sa huli pero ngayon na nakita ko siya kasama ang pamilya niya...masaya na rn ko" pilit na ngumiti habang inaalala ang mga kahapon.
Nagtawag na ko ng taxi at sinabi kung saan ako pupunta.
Nung makapasok na ko sa loob binaba ko ang window sa likod sa kaliwang side at sumulyap muli sa huling pagkakataon.
Tanging nasambit ko na lang sa aking isipan habang pinapanuod siya sa malayo ay,
"Thank you for the memories we shared before. It was nice seeing you again.....till next time"
Tinaas ko uli ang bintana at humurap na sa daan.
May narealize ako na 'May mga tao talagang dadaan lang pero aalis din sa buhay mo pero ang importante naging masaya ka nung kasama mo siya'.
AUTHOR'S NOTE: Nacurious ba kayo kung sino ang nakita ni Sam?Ako din.hehehe kaya ituloy lang ang pagbasa. Enjoy!
Nandito na ko sa restaurant at paakyat na sa hagdanan and infairness ang ganda ng view by the beach lakas makaBali, Indonesia ang place nila. I've been to many different countries around the world and went to their tourist spots but this one is just simply amazing. Parang may something. Naexcite tuloy ako.
"Wow!" I exclaimed. Namangha sa architectural designs.
I approached the waiter saying, "Hi, I'm Samantha Cor----"
Smiled brightly to me, "Please come this way, Ma'am"
Wow, naks naman alam agad niya name ko eh hindi pa nga nakompleto yung pagkasabi ko sa pangalan ko ah. Nice one!.(slow clap). Infairness ang babait ng staff. Irerecommend to sa mga friends ko. Hahaha.
Pumunta kami sa isang table malapit sa dagat, "This is your seat Ma'am. Enjoy!"
"Thanks" I replied politely.
Ang ganda ng napili niyang table kasi 'by the beach' ang view. Ang galing maxado ko atang minaliit ang taste ni mama.
While waiting for my date may kakaiba lang akong napansin sa lugar.
Lingon sa kanan at kaliwa, "Ba't parang walang tao?Ganito ba talaga dito pag nag pa reserve?" kamot-ulo.
Nagpunta muna ako sa CR para magretouch kasi feeling ko bigatin yung napili ni Mama. Haha. Lam niyo
Pagbalik ko may nakaupo na sa table namin. Baka yun na ang date ko kaya lang hindi ko pa siya nakita kasi kausap niya yung waiter.
While fixing something on my bag, "Hello, I'm so---" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil..
He happily smile, "Hi".
OH.MY.GOSH.
Tell me this is not true?
No I'm just dreaming.
Hindi to totoo. Impossible.
Namilog ang mata ko na tumitig sa kanya na parang nakakita ng multo,
Dahil hindi ako makapaniwala naisipan kung kurutin ang mukha ko "Ahh!"
He stands up, "Are you ok?" look worried.
Of course I'm not OK
Gets nyo na ba kung sino??
.
.
.
.
Walang iba kundi si..
.
.
.
.
ARTHUR!!!!!!!
(Author's Note: Tama kayo kung si Lance ang sagot niyo sa nakita ni Sam kanina kasama ang pamilya niya)
Anak ng tipaklong. Nagdrama pa ko kaninang umaga na kakalimutan na kita tapos ngayon magpapakita ka?
Ang KAPALLLLLLL ng mukha mo!!!!
Kung kailan ako nakamove-on tsaka ka magpapakita?Ano to joke?
I try to compose myself again..."Hindi2x baka napadaan lang siya dito. Tama yun nga. Lumingon ako pero walang ibang tao".
Hingang-malalim, "Ahm I'm sorry but that seat is taken"
I called my date's phone number na bigay ni mama kanina lang. Please wag naman sana.
PLEASE!!!!!
*RING *RING *RING
He immediately search for his phone on the pocket and answers it, "Hello?" while looking at me and smiled.
So totoo nga?
SO.HE.IS.MY.DATEEEE!?!?!?!?
NO!!!!!!
I'm still indenial kaya I turned off and called my mom instead.
[Ma!] napasigaw ako ng malakas.
[Oh ba't ka sumisigaw?] reklamo niya kaya hininaan ko ang boses ko.
I twisted my body on the left side and whispered, [Ma, ba't di mo sinabi na siya ang kadate ko?]
[Ahh ganun ba..eh hindi ka naman nagtanong eh]
Oo nga naman ba't ba hindi ako nagtanong. I slap myself mentally.
[Hel--]
I ended the call and..
INHALE.EXHALE. INHALE.EXHALE.
Nakakataas kasi ng alta presyon ang mga pangyayari ngayon.
I can't take this anymore so I suddenly stand up and walk away so angry. Nakita kung sirado ang front door kaya doon ako lumabas sa glass door nila papuntang beach and he followed me.
Ang galing nakaheels pa man din ako kaya hinubad ko ito at naglakad uli.
"Sam, please calm down. Let me explain"
I'M SO MAD RIGHT NOW that I can't hear what he was saying.
Ano toh?
After all these years.?
After 10 years magpapakita siya sa akin?Nek-Nek mo.
Not even once in that 10 years ni hindi man lang siya nagpakita sa'kin.
I was too complacent that my mom won't betray me but I.WAS.WRONG.
"Sam, I love you!!!!!!"
He shouted at the top of his lung because we are a few meters away from each other and he tried to stop me ....and so I did.....I turned around looking at him with no emotion...
He added, ".....so much" he kneeled down
.
.
I look intently on his eyes, holding back my tears.
I force to smile, "It could've sound sweeter.....(then frown) 10 years ago"
Still kneeling, "I'm sorry if it took me a long time to say it" feeling sorry.
Hindi ko na nakayanan at nilabas ko na lahat ng hinanakit ko sa kanya,
I say with frustration, "Konti na lang eh...konting-konti na lang.... malapit na kitang makalimutan kaya nga I agreed on this date to completely move on from you....from all the pain you've caused me....Alam mo ba ng dahil sayo...(tears slowling falling) at kay papa takot na kong magmahal kasi nga(wiping my tears).....yung taong akala ko mahahalin ako ay hindi ako kayang panindigan....sobrang sakit dito (pointing the heart) ...now tell me babalik ka naman sa buhay ko na parang walang nangyari? After 10 years???Prank ba to?" lumingon-lingon ako sa paligid.
He was sobbing and slowly stand up, "Sam, hindi mo kasi naiintindihan eh. I had no choice"
Sa sobrang inis napasigaw ako, "Fine!!.....asan don ang hindi ko maintindahan?"
Even though I'm so mad right now I think it's about time that I'll listen to him for once.
Mangiyak-ngiyak niyang sabi, "Kinailangan kong gawin yun kasi .....para sa kapakanan mo yun...."
I look away, I tried to avoid his gaze baka makalimutan ko lahat ng kasalanan niya sa'kin..