"Lin Xiao, ililista ko ang isang panukalang batas sa ibang pagkakataon, at pagkatapos ay maaari mong dalhin ito sa Imperial Palace at gaganti si Jing Lin ayon sa pinsala! Kung hindi ko siya mawala sa kanyang kapalaran, kung gayon ang aking pangalan ay hindi Rong! "
Ang mga mata ni Elder Rong ay naglalabas ng apoy habang sinabi niya sa pamamagitan ng mga ngipin na may ngipin. Walang magawa si Elder Ning.
"Iniisip ko lang na galit ka sa pagiging tamad ni Jing Lin; Hindi ko akalain na gagamitin mo talaga ang ganitong uri ng pamamaraan upang maghukay ng isang hole para sa kanya! Sa pamamagitan ng panggigipit mula sa iyong Medical Pavilion, si Jing Lin ay hindi maglakas-loob na hindi magbayad. "
"Great!"
Si Elder Rong ay malamig na nag-harrack.
"Sino ang nagpakawala kay Jing Lin, ang matandang bastard na iyon, galit si Yunatouatou! Paano ko siya makakapagpakawala ng dugo? Ngayon ay magpapalaganap ka ng balitang ito, ang aking Pavilion ng Medikal ay may pananagutan sa lahat, kaya't si Jing Lin ay hindi mangahas na gumawa ng anupaman sa iyo! Ngunit kung nalaman kong nakatulong ka kay Jing Lin, huwag sisihin ang aking Medikal na Pavilion sa pagiging walang awa! "
Isang malupit na ilaw na sumasalamin sa mga mata ni Elder Rong, at malamig at libog ang tinig niya!
"Lolo,"
hinawakan ni Ning Xin ang braso upang suportahan si Elder Ning at sinabi ng isang nakangiting pagpapahayag,
"kasama ni Elder Rong na naghihiganti kay Miss Yun, maaari kang mabigyan ng katiyakan. Ngunit ang Jing Lin na ito ay tunay na nagdadala ng kapahamakan sa kanyang sarili! "
Napangiti si Elder Ning nang sinabi niya,
"Xin, tama ka. Sa pag-aalaga nito kay Elder Rong, sino pa ang nangangailangan ng matandang lalaki na ito? Siya lamang ang maharlikang manggagamot ng imperyal na pamilya, kaya kung ako ang mag-alaga dito, sa gayon ay tunay na iniisip niya ito. "
Nang magsalita siya ng huling pangungusap, kadalasang walang malasakit na hitsura si Elder Ning ay nagmamalaki. Bilang pinamilya ng Ning Family, natural siyang may karapatang maging mapagmataas!
Ang puntong ito ay hindi mapag-aalinlangan!
... Yun Residence
Mula pa noong si Yun Luofeng ay ibinalik ni Yun Xiao, ang buong tirahan ng Yun ay nasa isang kaguluhan! Nagmamadaling pinadalhan ni Qingyan ang isang tao upang ipaalam kay Yun Luo, at pagkatapos ay sinundan ng mahigpit si Yun Xiao sa pagpasok sa likuran ng bundok.
Gayunman, nang hindi hinintay na pumasok si Qingyan sa silid, ang pintuan ng silid ay matindi ang pagsabog ng isang bang, halos nasugatan ang maliit na ilong ni Qingyan.
Nakatayo siya sa labas ng pintuan na may mukha na puno ng sama ng loob at nagbulong,
"Ngayon na si Miss X ay dinaluhan siya ni Miss Xiao, hindi na niya kailangan ang lingkod na ito. Pinapahalagahan ng Miss ang mga mahilig sa kaibigan kaysa sa inaasahan. Kalimutan ito, dapat kong mas mahusay na maghintay para bumalik si Heneral sa halip. "
... Sa loob ng silid,
pinanood ni Yun Luofeng ang lalaki na nakatayo sa pasukan, mahigpit na nagniniting ang kanyang mga browser.
"Yun Xiao, umalis din."
Hindi lumipat si Yun Xiao, ang malamig na mga mata niya ay masidhing nanunuod ng dalaga na medyo maputla ang kutis.
"Mas maaga ... pinalakas mo ba ang iyong lakas?"
Yun Luofeng nakapikit ang kanyang mga mata nang mahina. Ang kanyang lakas ay nasa maagang antas lamang ng tagabuo ng espiritu, tagapamagitan, ngunit si Jing Lin ay nasa gitna, antas.
Nagkaroon sila ng isang buong dalawang-ranggo na pagkakaiba sa pagitan nila! Ang dahilan kung bakit siya tinamaan ni Yun Luofeng habang siya ay nanatiling hindi gumagalaw ay dahil sa lakas ng Code ng Diyos na hiniram niya upang kusang itaas ang kanyang espirituwal na lakas!
Sa gayon, maaari niyang gamitin ang espiritu upang salakayin si Jing Lin, na nagdulot sa kanya ng pagkawala ng isip sa isang maikling panahon.
Siyempre, ang pamamaraang ito ay may kinahinatnan na hindi gaan o mabigat. Ang kahihinatnan na ito ay kapag nakuha ng lakas ng espiritu ni Yun Luofeng ang orihinal na estado nito, gagawing mahina ang kanyang espiritu! Kaya, kinailangan niyang ibalik si Yun Xiao.
Nabuksan ni Yun Luofeng ang kanyang mga mata nang walang humpay, ang kanyang tinig ay wala sa dating pagmamataas nang mahina niyang sinabi,
"Ako, umalis ka muna."
Sa oras na ito, ang karaniwang masunurin na si Yun Xiao ay hindi sumunod kay Yun Luofeng. Hindi lamang siya umalis, ngunit siya talaga ay lumakad sa harap niya. Ang kanyang mga mata ay nanonood sa kanya ng taimtim at gumuhit sa isang magnetikong tinig,
"Bakit hindi mo ako pinayagan?"
Inangat ni Yun Luofeng ang mga mata, patungkol sa lalaking nakatayo sa tabi niya.
"Gusto kong gawin ito sa aking sarili."
Walang ibang mga dahilan maliban sa pagnanais na turuan si Jing Lin ng isang aralin mismo - kahit na humantong ito sa kanyang panghihina na espiritu!
"Ang iyong lakas ay pag-aari lamang sa iyo, hindi ako ito! Yun Xiao, nauunawaan mo ba? "
"Kung kailangan mo ..."
Malambing na mga mata ng lalaki na tinitigan si Yun Luofeng.
"Ang aking lakas ay maaari ring pag-aari mo."