Pilit kong inaalala ang sinabi sa akin ni Luke pero wala akong ma alala. Fucking shit na malagkit talaga! Para akong mawawala sa ulirat dahil sa sinabi niya. Is this true?!
"Tangina, Luke. Hindi magandang biro 'yan."
"Bakit ko namang gagawing biro 'yun?"
"Wala akong ma alala! Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo?"
Kinalkal ko na ng kinalkal ang memory na 'yun sa utak ko pero wala talaga. Hayup! Is this memory gap? Nangyari ba talaga 'yun?
"You were really drunk that time dahil hindi na maganda ang relasyon natin noon so maybe you forgot. When I learned about the accident, na alala ko ang nangyari. That there was an accident happened sa isa sa mga naka karera natin. But I didn't know that it was Evan and his cous."
"So, it was our fault?! Kasi ang sabi sa akin ni Evan may nag aya daw sakanila na lalaki na mag karera at pumayag siya. Were you the one who invited them?!"
Pinapangako ko talaga na hihimatayin ako kung siya ang nag invite! Jusko. Please, Lord huwag naman po sana. Magpapaka bait ako nang isang linggo. Parang awa! Para akong maiihi sa kaba.
"My co member was the one who invited Evan to have a drag race and no. It was not our fault. Actually I didn't know that my co member invited him. I was busy carrying and dragging you out from the bar. While he was driving I thought he was just driving so fast at hindi ko na pinansin 'yun dahil napaka gulo mo. Pinag susuntok mo kasi ako noon. And when the accident happened, we already won the race. Saka nalang sinabi ng co member ko na may race palang nangyari noong gabing 'yun the next day noong nabalitaan niya ang nangyari sa nakalaban niya."
Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib. Jusko! Napa hinga ako ng malalim. Thank you, Lord.
"Susmaryosep! Kinabahan ako don! What a small world. E nasaan na 'yung co member mo?"
"He's dead actually. He died a year ago."
Taragis na 'yan. Mapapamura ka nalang talaga ng malutong sa mga kaganapan na 'to! Parang gusto ko nalang mag tumbling!
"Kinabahan ka no? Akala mo siguro ako ang nag aya."
"Gagu syempre! Kasi kung ikaw ang nag aya edi parang kasalanan din natin?"
"You can say that. But they agreed to the race. Tsaka wala namang may gusto sa nangyari so you can't blame anyone. In fact, kotse nila mismo ang binangga. Kung oras mo na, oras mo na talaga."
"Pero gagu. Kinabahan talaga ako. Baka kasi syempre diba? Hindi rin natin masasabi. Baka hiwalayan ako ni Evan if ever na ikaw at ako talaga ang may pakana non."
"Takot kang iwan ka niya?"
"Oo naman! Mahal ko e."
"Anyway, kailan ba gusto makipag kita ni Lia?"
"Two days from now. Sa isang abandonadong simbahan niya gustong magpa kasal sa bebe ko. Letse siya. Anong klaseng dream wedding 'yun? Baliw talaga."
"Anong oras?"
"3:00 am. Ang weird diba?"
"She's really crazy and I feel sorry for her. Love can makes us crazy. It's really dangerous. Kaya ikaw, don't love Evan too much at baka mabaliw ka rin. Tulad niyan sinasabi mong takot kang iwan ka niya."
"Mapipigilan ko ba ang nararamdaman ko? At kahit mabaliw ako kay Evan alam kong mahal na mahal ako nun."
"Taray. Confident much?"
"Maka taray ka diyan para kang bading! Matulog na nga tayo! Dito ka na matulog."
Tumayo na ako sa pagkaka upo ko mula sa sofa at nag lakad pa akyat ng kwarto.
Hindi ko talaga lubos maisip na sa dinami rami nang makaka laban nila Evan e kami pa ang nandoon. Ano kayang magiging reaksyon niya? Magagalit ba siya sa akin? Sa amin? Pero wala namang kaming kinalaman don. And in fact, Luke doesn't know anything about it. Kinakabahan tuloy ako. He needs to know about this. Maybe tomorrow I'll tell him.
Pumasok na ako sa kwarto ko at naka sunod sa akin si Luke.
"Hoy mag hilamos ka at mag linis. Huwag kang tatabi sa akin nang mabaho ka."
We are maybe old but yes, we still sleep together. This is one of our sibling's goals.
"Naligo ako bago ako nag punta dito."
Inalis niya ang soot soot niyang pantalon and he's just wearing his boxers now. Tumalon siya sa kama ko at pumwesto na't humiga.
"You know what? I miss this. Naalala mo pa noong hindi mo pa alam na mag kapatid tayo? Lagi tayong natutulog noon na mag katabi. Buti hindi mo nilagyan ng malisya yun noon no? Knowing that you don't know that I'm actually your brother."
"I don't know. Ever since I met you I feel so comfortable with you. Dahil siguro sa lukso ng dugo?"
When I met him I really feel safe and comfortable with him. Yung tipo na hindi ko nilagyan ng malisya kahit lalaki siya at babae ako. He usually sleeps in my room at hinahayaan lang siya ng parents ko which I found weird before. Pero ayun pala ay kapatid ko siya kaya pinapabayaan siyang mag labas pasok sa kwarto ko noon.
Pumasok na ako loob ng CR at iniwan siya doon. I need to clean up myself dahil nang galing pa ako sa sementeryo.
I started to clean up my body. Ano na kayang ginagawa ni Evan? Susundin niya kaya ako? Natakatot kaya siya sa sinabi ko na hihiwalayan ko siya once he went there?
Pag labas ko nang CR ay natutulog na si Luke. Puyat na puyat yata si gagu. Naka nganga pa e. PPMH. /Prof pa more ha/
Humiga ako sa tabi niya at pinikit ko na ang mga mata ko. Sana bukas o sa makalawa okay na ang lahat. Sana wala nang problema.
Naramdaman ko ang kamay ni Luke sa may tiyan ko. Naka yakap siya sa akin now while he's sleeping. How sweet naman of my brother!
I'm really thankful that he's here by my side. Through thick and thin he didn't leave me. I don't know kung makakayanan ko ba ang lahat ng nangyari nitong mga nakaraan kung wala siya sa tabi ko. He supported me and helped me kay Evan in all ways.
I hugged him back.
I wish someday Luke can find his own love one. I promise once he found her I'll support him just like how he is supporting me now. Kahit sabihin niya pang pikutin namin ang babaeng mahal niya ay gagawin ko at tutulungan ko siya. I wish for his wonderful love life.
NAGISING ako dahil sa napaka ingay na sound ng alarm. Ano ba 'yan?! Wala akong alarm clock kaya malamang kay Luke 'yun! I opened my eyes at hinanap ko ang cellphone niyang tunog ng tunog. Anong oras na ba?! Wala pa yata akong tatlong oras na natutulog.
Kinuha ko ang cellphone niya na nasa may side table. I am about to end the alarm but I realized it's not an alarm. Someone is calling. Number lang ito at hindi ko alam kung sino 'to.
Inalog alog ko si Luke at ginising siya. I don't want to answer the call at baka importante pala 'to or about sa Mafia niya. It's 1:30 am in the morning so maybe it's kinda important.
"Luke, wake up. Someone is calling."
"Hmm."
"May tumatawag sa'yo. Baka importante."
Binuksan niya ang mga mata niya at kinuha ang cellphone sa akin tsaka niya ito sinagot.
"Who's this?" Tanong niya sa tumawag.
Humiga ulit ako sa kama at nag talukbong ng kumot. Bahala siya diyan. Matutulog ulit ako.
"What the fuck?! When?!" Nagulat ako sa galit na pag sigaw niya. Inalis ko ang pagkaka talukbong ko sa kumot at tinignan siya. May problema ba?
Mabilis siyang tumayo at binuksan ang ilaw.
"Where is he now? Damn it."
Kinuha niya ang pantalon niya at nag mamadali niya itong sinoot.
"Is there something wrong?"
"Tumayo ka na diyan Lucia and get dressed. Your boyfriend was kidnapped for the second time!"
"Ano?!"
"Just send me the fucking details. Sundan niyo lang 'yan."
"Anong sinasabi mong nakidnap?!"
Nawala ang antok na nararamdaman ko sa isang saglit. Mabilis akong tumayo at nag palit ng damit. Jusko ano nanaman bang nangyari?! Si Lia nanaman ba ang may pakana nito? At bakit ko pa ba tinatanong 'yan? Siya lang naman ang may masamang balak.
"Lumabas daw ng Mansion nila si Evan at pagka labas na pagkalabas daw niya ay may pumara na sasakyan sa harap ng gate nila at kinuha siya."
"Putakte! Baka si Lia 'yun! Saan daw dinala?"
"They're still following the car. They don't know kung saan papunta. Saan ba 'yung address ng simbahan na sinasabi mo? Yung nandon sa invitation."
"Ah shit! Saan nga ba 'yun?! Basta doon siya sa malapit sa may beach. Nakalimutan ko ang pangalan nang baranggay pero alam ko namang puntahan."
"Sa may Sto. Rosario ba?"
"Oo doon nga!"
"Let's go. Hurry up. Your love story is kinda strange. It's the girl who always saves the boy not the other way around."
Lumabas na kami ni Luke ng unit ko at patakbo na pumasok sa elevator. I hope Evan is okay. Kinakabahan ako dahil baka mamaya kung ano nanamang gawin sakaniya ng babae'ng 'yun! Dapat kasi dito nalang siya sa unit ko natulog e. Piste! At bakit ba siya lumabas ng mansion nila sa ganitong oras?
Nang maka dating kami sa may parking lot ay tumakbo kami papunta sa kotse ni Luke.
"Luke do you have guns or anything in your car?"
"Yes, I do. Don't worry."
Sumakay na kami ng kotse niya at ako na ang nag drive para mas mapa bilis ang punta namin doon.
"Hello? Saan na kayo ngayon? Yeah. Is your direction going to Sto. Rosario? Yes. Okay. I got it."
"Lucia, mukhang doon nga ang punta nila. Just drive and go there."
"Ito na nga ba ang sinasabi ko e! Akala ko ba two days from now pa ang kasal nila e bakit na excite ang pisteng babae na 'yun?! Di makapag hintay?! Atat? May lakad?"
"You sound like you want them to get married in two days."
"Of course not! Papatayin ko ang aagaw sa akin kay Evan no!"
"You'll become a killer because of him? Wow! I'm so proud of you." He faked laugh.
Nang makadating kami sa may simbahan ay may dalawang kotseng nandoon at naka park sa mismong harapan nito. Pinark ko ang kotse namin malayo sa simbahan. May kotse rin na nandito at palagay ko sila ang sumusunod kay Evan na kausap ni Luke kanina. Bumaba kaming dalawa.
Bumaba rin ang dalawang lalaki mula sa kotse and it's Breaky and Jupiter!
"Are they inside?" Luke asked.
"Yes."
"Ilan silang nandoon?" I asked.
"Just four men and Lia." Sagot ni Jaguar.
"Bakit kasi lumabas ng mansion nila si Evan nang ganoong oras?"
"We don't know the reason yet. Naka tambay kami sa harap nila habang kausap ko si Bella sa cellphone and he just went outside. Tapos may van na huminto sa harap nila at dinakip siya."
"Nang laban ba siya o sumama siya nang kusa?" Dahil kung sumama siya nang kusa malilintikan siya sa akin.
"Nang laban siya. He was actually surprised. Tutulungan na sana namin siya kaso mabilis nilang naisakay si Evan sa van."
"Let's go there now." Aya ni Luke.
Nag lakad kami papalapit sa may simbahan. Walang masyadong kabahayan dito at puro matataas na talahib lamang ang makikita mo. This place is kind a scary and creepy. It is actually a perfect place to do something bad. It can be a perfect crime scene. Kahit siguro mag sisigaw ka dito ay walang makakarinig sa'yo. Paano kaya nalaman ni Lia ang lugar na'to?
Tahimik lang kaming apat na nag lalakad. Walang isa man ang nag sasalita. Nang maka rating kami sa harap ng simbahan ay rinig na rinig namin ang tunog ng piano. Yung pang kasal na tunog. Wtf?
"What's that? May ikakasal ba?"
"Lia wants to get married to his boyfriend."
"I already checked this church a while ago and this church has one entrance only. Ito lang. Wala nang pwedeng pasukan pa."
"I think we can enter here. There are four men inside. There are 6 people only in total. We can easily beat those fuckers without getting sweat."
"Yabang mo, man."
"I'll kick the door. Okay? Aim your guns. One! Two! Thr—"
Hindi pa nasisipa ni Beki ang pinto ng bigla itong bumukas at may nag hagis nang limang tear gas.
"Fuck!"
I closed my eyes and started to breathe the air inside my shirt.
Binuksan ko ang mga mata ko at tumambad sa akin ang dalawang lalaki na may hawak hawak na baril at si Lia na naka wedding dress at may cover sa mukha to help her breathe properly.
I was about to shoot them pero may humampas sa tuhod ko at napaluhod ako. Luke is on the ground and gasping for air too.
"The fuck with your dress?!" I asked nang makita ko nang tuluyan ang outfit niya. She just laughed.
"I know you'll be here, bitch. You wanna witness our wedding? Okay. Pag bibigyan kita. You'll be my bride's maid. But ofcourse, the four of you won't like to be my witnesses, right? Shoot them!"
My eyes started to irritate. But I clearly see them na itininutok nila sa aming apat ang mga faked guns na hawak nila. These aren't real. Pinutok nila ito at natamaan kaming apat. It is not a real bullet but it's a needle. Punyeta!
I saw Brooklyn and Jersey fell down on the ground. Bumigat ang mga talukap ng mga mata ko at unti unti itong bumagsak. The next thing I knew ay nasa lupa na ako and all went black.
MY HEAD FEELS so heavy. Para akong pinukpok ng bote sa ulo. Daig ko pa ang uminom ng 24 hours sa sakit ng ulo ko. What the hell is happening?
"Lucia! Baby! Wake up!"
I heard someone's scream. Is that Evan? I slowly opened my eyes and I saw him sitting on a chair habang nakatali siya.
"E-evan!" I shouted.
Kumirot ang ulo ko at napa pikit ulit ako ng ilang segundo. Nang maramdaman kong kaya ko na ay binuksan ko ulit ang mga mata ko.
Tinignan ko ang kabuuan ng paligid at nakita ko si Luke na nasa tabi ko habang walang malay at natutulog pa rin. Dalawa lang kaming nandito pati si Evan na nasa may gitna. Where are Brave and Jasper?
"Evan! Are you okay?!" I asked. Tatayo na sana ako but I realized na nakatali rin pala ako sa upuan.
"Putangina!" Inis kong sigaw. Walanghiya talaga ka talaga Lia! She's really crazy! Fuck her for doing this to us!
Sinipa ko ang upuan ni Luke para magising siya ngunit hindi siya magising gising.
"Luke! Wake up."
"Lucia, I'm so sorry. I'm really sorry." Nakayuko na sabi ni Evan.
"It's okay, Evan. Makaka labas tayo dito. I promise."
"Don't you dare call him Evan! He's not Evan! He is Earl!"
Napirmi ang mga mata ko kay Lia na kaka pasok lang. May dala dala siyang puting bulaklak at isang picture frame. Kung kanina ay naka wedding dress lang siya, ngayon naman ay may soot na rin siyang belo. PNPAG. /Prepared na prepared ang gaga/
"You know what? You're crazy! Earl is dead and you should accept that! Wake up bitch." I said to her.
Nag igting ang panga niya and I saw pain in her eyes. She really can't accept na wala na ang mahal niya.
"Huwag na huwag mong sasabihin 'yan!" Mabilis siyang lumapit sa akin at hinampas niya ang picture frame na hawak hawak niya sa may ulo ko.
"Fuck you, Lia! Fuck you!" Sigaw ni Evan.
Kumalampag ang tunog nang pagkakabasag ng picture frame sa ulo ko. Tangina! Ang sakit na nga ng ulo ko hinampas pa ako ng impakta na 'to!
"Sabihin mo pa ang salitang 'yan at hindi lang 'yan ang matitikman mo sa akin."
I can feel the blood flowing down to my face. I laugh without any reason. Gusto ko lang tumawa para hindi talaga halata na nasaktan ako. Hayop na 'yan. Humanda talaga 'tong babae na 'to once na makawala ako dito. Hindi lang pag hampas ng picture frame ang gagawin ko sakaniya.
"Why are you laughing?! May nakakatawa ba ha?!"
"Bakit? Masama bang tumawa? Tangina mo."
"You're really a bitch huh. Is this the reason why you like her, Earl? Kaya ba pinag palit mo ako sakaniya?!" Galit na galit na tanong niya habang naka harap na siya kay Evan. Earl daw hayup!
"Lia, please. Don't do this. You're not like this. You're better than this, right? Earl won't be happy if you keep doing this."
"Earl? You're Earl." Lumapit siya kay Evan at hinawakan nito ang mukha niya sabay dampi ng halik sa labi.
What the fuck?!
"Tangina mo! Boyfriend ko 'yang hinahalikan mo gago! Hayop ka!"
"Shut up!" Sigaw niya sa akin. Ibinaling niya ulit ang tingin niya kay Evan. "You know I love you so much, babe. Mahal na mahal kita. And I won't let anyone to get you. Diba sabi mo, akin ka lang? Diba sabi mo pang habang buhay tayo?" She said.
Why do I feel so much pain sa mga salitang binibitawan niya? She's crazy but her words are full of pain and love. She started to cry.
"Pero bakit mo ako iniwan? Bakit ka umalis? Buntis ako e. Magkaka anak pa tayo diba? Papakasalan mo pa ako kapag nag 18 na ako. Pero Earl, I'm already 20 now pero bakit hindi mo pa rin ako pinapakasalan? Iniwan mo ako e. Iniwan mo ako. Ang daya daya mo dahil sinama mo pa ang baby natin! Ang daya daya niyo!"
Pinag hahampas niya si Evan habang umiiyak. Naka tingin lang sakaniya si Evan without saying anything.
"Ang daya daya mo! Iniwan mo ako! Iniwan niyo ako!"
"Lia..."
Napa luhod siya sa harap ni Evan and she breaks down. Ka awa awa naman talaga ang babae na 'to.
"I want to kill myself para mag sama sama na tayo but I can't! Because that was your last wish right?! When you were in the hospital at nag aagaw buhay ka, you held my hand and said, don't do anything bad that might hurt myself. Alam mo ang galing mo rin e no? Ang galing mo rin dahil alam mong kapag nawala ka e susunod ako sa'yo. You really know me!"
"Lucia, w-what's happening? Damn my head is so fucking painful." Bulong ni Luke. At last! He's awake.
"Luke, kalasin mo ang tali mo. Bilis. I know you're good at this. Bilisan mo habang wala pa sa atin ang atensyon niya." Ibinaling ko ang tingin ko kay Lia at umiiyak pa rin siya.
"What the fuck happened to your head? You're bleeding." Bulong niya sa akin.
"Huwag ka nang maraming tanong. Just hurry up."
"All my life, I want to be with you. Kaya inimagine ko na ikaw Evan ay si Earl! I want you to love me! But what did you do?! You chose her over me?! Yang babae na 'yan?!"
Ay wow! Para namang ang low class bitch ko para mag salita siya nang ganyan.
"Lia, I'm not Earl I have my own life! You can't just say that to me easily! Hindi ako ang taong mahal mo! I will never be Earl because I'm Evan!"
"No! No! No! You are Earl! You are Earl! Earl! Earl!"
Niyakap niya si Evan at pa ulit ulit niyang isinigaw ang pangalan ng pinsan ni Evan habang tumatawa nang malakas. Jusko! Nabaliw na talaga siya.
"Now, let's get married. Let's do your promise to me."
Ipinlay niya ang music at tumayo siya sa may gitna sa tabi ni Evan. May naka set na mini altar doon at may mga kandila at bulaklak pa.
"Lucia, I already remove mine." Bulong ni Luke. Inilapit niya ng dahan dahan ang upuan niya sa akin at inumpisahan niya akong kalagan.
"Let's start. Lucia and you, you'll be our witness in this ceremony." Napa tigil si Luke sa ginagawa niya nang ibinaling ni Lia ang tingin niya sa amin. Buti nalang hindi siya nakahalata! Muntik na 'yun!
Humarap ulit siya sa may gitna ng altar.
"I, Lia Mendoza Park take Earl Palermo Pulan, to be my husband. I promise to love, adore, and encourage him. Share the good times and achievements as well as the hard times and disappointments. Keep her him in sickness and in sorrow and to be loyal to him forevermore."
"Lia, how can I give my statement to you kung nakatali ako? I should be saying those words while I'm standing right beside you. Right?"
Napa isip si Lia sa sinabi ni Evan. Is he trying to deceive her?
"You're right. This is our wedding so it must be like that."
Kinuha ni Lia ang kutsilyo sa may altar at inumpisahan niyang kalagan si Evan.
"I'm done, Lucia." Bulong sa akin ni Luke. "Huwag ka munang magpa halata."
Tumayo si Evan mula sa pagkaka upo niya nang makalagan siya ni Lia. Lia wraps her hand around Evan's arm. They really look like they are going to get married. Nag iinit ang dugo ko sa nakikita ko pero pinipilit kong intindihin si Lia dahil si Earl ang nakikita niya sa boyfriend ko.
"Uulitin ko. I, Lia Mendoza Park take Earl Palermo Pulan, to be my husband. I promise to love, adore, and encourage him. Share the good times and achievements as well as the hard times and disappointments. Keep her him in sickness and in sorrow and to be loyal to him forevermore."
Hindi pa rin nag sasalita si Evan at naka tingin lang siya sa may harapan niya.
"Why aren't you saying anything, babe?"
"Lia."
"Say something! Gayahin mo ang sinabi ko!"
"I... Earl Palermo Pulan t-take Lia Mendoza Pa-"
"Bakit ganiyan ka mag salita?! Bakit mukhang nag dadalawang isip ka?! Ayaw mo ba akong pakasalan?!"
"Lia, please. Wake up."
"What are you talking about?! Pakasalan mo ako!"
Itinutok ni Lia ang kutsilyo sa may leeg ni Evan at doon ako na alarma. Fuck it.
"Mag sasalita ka o gigilitan ko ang leeg mo. Choose!"
"Just kill me. Okay! Kung gusto mo akong patayin, sige. Patayin mo ako! Ako ang nag mamaneho noong gabing 'yun! It's fine with me if you kill me now dahil ako rin naman ang dahilan ng pag kawala ng pinsan ko."
"Wh-what?"
"Now you fucking know that I was the one who was driving. They hid it to you, right?! You don't know anything about it!"
What the hell? So Lia doesn't know? She doesn't know that Evan was the one who was driving? Why did they hide it to her?
"No! Earl told me that he was the one who was driving not you! H-how dare you?!"
Inatake niya si Evan. Gumulong at napahiga sila sa may semento. Tumakbo ako papalapit sakanila pero napahinto ako ng diinan niya ang kutsilyo sa may leeg ni Evan. She's on top of him! Putangina talaga!
"Subukan mong lumapit, Lucia. Hindi ako mag dadalawang isip na patayin siya."
Naka tayo kami ngayon ni Luke at naka tingin sakanilang dalawa. Fuck. I'll kill her myself kapag sinaktan niya si Evan.
"Lia, I know you're hurting right now. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang nararamdaman mo ngayon sa lahat nang pinag dadaanan mo but please, huwag mong idamay si Evan."
Siguro naman maidadaan pa siya sa mabuting paki usapan. I hope she'll listen to me. I hope she'll listen to us.
"Do you know the feeling na iniwan ka na ng mga taong mahal mo?" Umiiyak niyang tanong sa akin. She's looking at me but the knife is still on Evan's neck.
"Yes, I do. I know that feeling. You're not the only one here na may pinag dadaanan. Everyone has. Now, give me the knife, Lia. We can still fix this right? I can help you if you want. Hindi na kailangan pa umabot sa puntong may sasaktan kang ibang tao."
"You can help me?" Para siyang nabuhayan dahil sa sinabi ko.
"Yes, I can help you. We are here to help you."
I'm sincere to my words. I understand that she's doing this because she is blinded sa lahat ng sakit na naranasan niya. It is not easy to lose the man of your love and your child at the same time.
"Kill me, Lucia. Kill me, now."
"What?"
"You said, you can help me right? I want you to kill me."
"No, Lucia! Don't. Don't do that!" Sigaw ni Evan.
"If you kill me now Lucia, I'll be the happiest person. Gusto ko nang makasama ang mag ama ko. Sawang sawa na akong mabuhay dito sa mundo. I want to end my life but I can't because I promised to him. I promised to him and I don't want to break that promise."
"Lia, there's another way. Ending your life won't solve the problem."
"Ang sabi mo tutulungan mo ako?! Gusto ko patayin mo na ako! Patayin niyo na ako! Parang awa niyo na patayin niyo na ako!" Nag sibagsakan nanaman ang mga luha niya.
"Lia, we ca-"
"If you don't kill me, I'll kill Evan."
"Fuck." Dinig kong mura ni Luke sa tabi ko.
Diniinan ni Lia ang kutsilyo sa leeg ni Evan at napa hiyaw ito sa sakit.
"Lia! Stop it!"
"Kill me then if you want me to stop. That's my last wish. If I can't marry Evan who looks like Earl now here, I'll marry Earl in heaven. We'll be a happy family there. So please kill me. I'm begging you." Tumingin siya sa akin gamit ang nag mamakaawa niyang mga mata.
Kitang kita ko ang sakit, pagod at ang pagka desparada niya sa hinihiling niya. May kinuha siya sa may hita niya. It's a gun. Hinagis niya ito sa akin. The gun stops in front of me.
"Damn it, Lia!" Sigaw ulit ni Evan.
Dahan dahan kong kinuha ang baril sa may harap ko at mabilis kong itinutok 'yun sakaniya.
"Kill me, Lucia."
Nag dadalawang isip ako kung ipuputok ko ba ang baril o hindi. Yes, she's hurting but is this the only answer? To end her life?
"Huwag ka nang mag dalawang isip na patayin ako dahil kapag hindi mo ginawa ito papatayin ko ang lalaking mahal mo."
"Shoot her, Lucia." Utos sa akin ni Luke.
"Shit!" Sigaw ni Evan at nakita kong unti unting bumaon ang kutsilyo sa may leeg niya. Damn it!
Hindi na ako nag dalawang isip pa. Huminga ako ng malalim and in just one second I pulled the trigger of the gun. She fell down on the floor.
Tumayo si Evan mula sa pagkaka higa niya at lumapit siya kay Lia. He's holding Lia's body in his arms.
"Lia!" Sigaw niya. "We'll bring you to the hospital." Bumuga nang napaka raming dugo si Lia. I walk towards her.
"Don't." Umiling iling siya. "E-evan, I-i'm sorry. I'm really sorry for all the things I've done."
"Lia, I'm sorry too."
"No, k-kasalanan ko ang lahat. M-mahal na mahal ko ang pinsan mo e. H-hindi ko talaga kaya na wala siya." Ibinaling niya ang tingin niya sa akin and she reached for my hand. Inabot ko ang kamay ko sakaniya at lumuhod ako sa may harapan niya.
"T-thank you, Lucia. I'm very happy now. M-masaya ako dahil makikita at makakasama ko na ang mag ama ko. I'm sorry t-too. Please, live happily with Evan. H-huwag mo siyang iiwan."
Hindi ko napigilang maluha. Siguro kung nakilala ko noon si Lia and if she's not like this, maybe we can be a good friends too.
"I won't. I promise." I said to her.
"M-mag iingat kayong dalawa. L-love can make people blind. At m-meron at meron ang h-hadlang sa i-inyong dalawa. P-please, fight for each other n-no matter what. I hope y-you two will end up together."
Bumuga ulit siya ng dugo at huminga ng malalim. Ilang sandali lang ay bumitaw na siya sa pagkaka hawak sa kamay ko at unti unti niyang ipinikit ang kaniyang mga mata.
Niyakap siya ni Evan and Evan cried.
"I'm so sorry. I'm so sorry." Pa ulit ulit niya na sabi habang nakayakap sa bangkay ni Lia.
"Evan, let's go now." Aya ni Luke.
Humiwalay si Evan sa pagkaka yakap niya kay Lia at mabilis siyang tumayo at niyakap ako.
"It's okay, Evan. Everything is okay now. I know where ever is she now ay masaya na siya dahil makaka sama niya na ang mag ama niya."
He's just crying so I pat his back.
"Hush now, baby. Let's go home."
Humiwalay ako sa pagkaka yakap sakaniya and I held his hand. I stared at Lia Park's body for the last time and looked at her face. She's smiling while her eyes are closed.
Lia Park, you caused too much trouble. But I will still pray for your soul. I'll still pray for you happiness now in heaven together with your family. You may now rest in peace.