Sinundan ni Qiao Anhao ang tunog na naririnig niya para hanapin si Lu Jinnian hanggang sa makita niya itong nakasandal sa isang poste habang nagsisigarilyo.
Kumunot ang mga kilay ni Qiao Anhao at ibinaba ang kanyang tawag bago niya naiinis na sinabi, "Bakit hindi mo sinasagot ang phone mo?"
Nahimasmasan si Lu Jinnian nang marinig niya ang mga sinabi ni Qiao Anaho at medyo nagulat siya sa biglaang pagsasalita nito. Pinatay niya ang sigarilyong nasa kanyang kamay at nagtanong, "Kamusta na si Jiamu?"
"Nakatulog na siya," sagot ni Qiao Anhao. "Bakit mag-isa kang bumaba dito? Tinatawagan kita pero hindi ka naman sumasagot."
Kinuha ni Lu Jinnian ang kanyang phone at nakita na may tatlong siyang hindi nasagot na tawag. Nanginginig ang kanyang mga labi at sumagot sa tanong ni Qiao Anhao, "Nakasanayan ko na kasi, kaya bumaba ako para magsigarilyo."
Huminto siya ng sandali bago magpaliwanag, "Hindi ko narinig na nagring ang phone ko, sorry."
Medyo nagalit si Qiao Anhao noong una dahil hindi nito sinagot ang tawag niya at nahihirapan na din siyang hanapin ito, pero nang sandaling makita niya na si Lu Jiinain, bigla nalang nawala ang inis na nararamdaman niya. Ngayon naman na narinig niya itong humingi ng tawad, hindi niya na talaga napigilan ang kanyang sarili na mapangiti. Yumuko siya at nakita niya ang napakaraming upos ng sigarilyo sa basurahan na nasa may poste kaya muli nanamang kumunot ang kanyang mga kilay at sinabi, "Ganito karami ang naubos mong sigarilyo?"
Hindi nagsalita si Lu Jinnian.
Ramdam sa mga sumunod na sinabi ni Qiao Anhao ang parehong inis at pagaalala. "Masama ang sigarilyo para sa katawan mo. Mas maganda kung titigil ka na sa paninigarilyo. Quit it."
Tumungo lang si Lu Jinnian at naglakad papunta sa kanyang sasakyan. Binuksan niya ang pintuan ng passenger seat at hinintay na makapasok si Qiao Anhao bago niya ito muling isara at sumakay sa driver's seat.
Halatang wala sa focus si Lu Jinnian habang nagmamaneho at kung hindi pa dahil sa paalala ni Qiao Anhao ay hindi niya maapakan ang preno noong naging kulay pula ang traffic light.
Sobrang saya ni Qiao Anhao dahil sa natanggap niyang regalo mula kay Lu Jinnian at sa balitamg nagising na si Xu Jiamu.
Nakita ni Lu Jinnian sa rear view mirror na nakangiti si Qiao Anhao kaya lalo pa siyang naging malungkot. Kaya ba ito masaya kasi nagising na si Xu Jiamu?
Tuwing tag'init sa Beijing, laging may nakaschedule na artificial rain kapag sumasapit ang gabi kaya kinailangan pa nilang manatili ng halos sampung minuto sa ospital para hintaying tumila ang ulan.
Pinagmamasdan ni Lu Jinnian sa bintana ang mga pumapatak na ulan hanggang sa hindi na niya napigilang tanungin ang isang tanong na buong gabing tumatakbo sa kanyang isip. "Sinabi ba ng doktor kung kailan tuluyang makakarecover si Jiamu?"
"Isang buwan daw ang pinaka mabilis at tatlong buwan naman ang pinakamabagal," Matapat na pagbabalita ni Qiao Anhao.
"Mm," sagot ni Lu Jinnian na hindi na nagsalita pa. Hindi na maintindihan ni Lu Jinnian kung ano ang tumatakbo sa kanyang isip.
Isang buwan kung mabilis, at kung mabagal naman, dalawa hanggang tatlong buwan…
Ang ibig sabihin ba nito ay mayroon nalang silang dalawa hanggang tatlong buwan na magkasama, o kung sakali may posibilidad ding tatlumpung araw nalang?
Ang pagaayos ng kalsada sa Beijing ay laging isinasagawa tuwing gabi.
Ang daanan nila pauwi ng Mian Xiu Garden ay nagkataong sarado dahil inaayos ito ngayong gabi.
Gusto sanang umatras ni Lu Jinnian para maghanap ng ibang daan, pero nagaalala si Qiao Anhao na baka abutin nanaman sila ng kalahating oras bago makauwi kaya naisip niya na maglakad nalang sila dahil halos sampung minutong lakad nalang naman ay nasa Mian Xiu Garden na sila.
Hindi naman ito tinutulan ni Lu Jinnian kaya itinabi niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at sabay silang naglakad pauwi.
Basa pa ang kalsada dahil kakatapos lang umalan. Natatakot si Lu Jinnian na baka sipunin si Qiao Anhao kapag nabasa ang mga paa nito kaya humukot siya sa harap nito at sinabi, "Papasanin kita."