Si Roland ay na-drag out sa kama sa pamamagitan ng Nightingale.
Siya ay nabigla kapag narinig ang balita na ang ama ni Nana Pine ay naghihintay sa kanya sa bulwagan. Ngunit napagtanto niya na ito ay isang magandang pagkakataon - upang magkaroon ng suporta ng babae sa paglaban sa mga Buwan ng mga demonyo, dapat niyang hikayatin ang Pines na gumugol ng taglamig sa Border Town.
Ito ay isang nakakalito sitwasyon para sa Prince Roland, dahil ang kanyang reputasyon at katanyagan ay pindutin ang bato ilalim sa mga marangal. Kahit na ang kanyang relasyon sa Longsong Stronghold ay naging strained. Hindi siya tumayo ng isang pagkakataon upang mapanatili ang mga nobles sa Border Town sa taglamig, dahil ang kanilang negosyo ay nasa karamihan sa silangan ng Longsong Stronghold. Mula pa sa simula, hindi naisip ni Roland na makikipagtulungan sa mga maharlika, na mahusay sa panalong kapangyarihan at ari-arian, sa halip na labanan magkabilang panig.
Siya ay nakapagdamit ng mabilis at malinis na malinis ang kanyang sarili, bago patungo sa bulwagan.
Pag-iiwan nang nag-iisa nang matagal na hindi na niya maitago ang kanyang galit, tumayo si Tigui Pine at nagtanong nang makita niya ang prinsipe, "Ang iyong Kataas-taasan, saan ang anak ko?"
Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Roland ang ama ni Nana. Siya ay malakas at matibay, hindi masyadong mataas, at may isang makapal na balbas na ginawa sa kanya matigas naghahanap. Mula sa kanyang damit ng waisted cotton na damit at katad na pantatak na naka-attach na may malaking pockets, mukhang higit pa siyang isang huntsman kaysa sa isang marangal.
"Siya ay pagmultahin, Mr. Pine ..."
"Bakit ipinagbigay-alam sa kanya ng iyong mga guwardiya pero sa labas pa ako?" Naputol si Tigui. "Kailangan ko ng paliwanag, Ang iyong Kataas-taasan! Pakisama ang aking anak na babae upang makita ako!"
Hindi ito inasahan ni Roland at natigilan siya ng kaunti. Inilarawan niya ang isang eksena na ang isang ama, na nakakaalam na ang kanyang dukhang anak na babae ay isang mangkukulam, ay humingi sa kanyang prinsipe upang itago ang balita, o humingi sa kanya ng tulong upang harapin ang problema. Gayunpaman, ang isang ama na napakatampok at kawalang-kasiyahan nang wala ang kanyang marangal na paraan, ay nagulat kay Roland.
Tiyak, alam niya kung bakit pinahihintulutan ng mga guwardiya si Nana, sapagkat sila ay nasa ilalim ng kanyang utos. Sila ay naging pamilyar kay Nana na dumalaw dito para sa Anna mula sa oras-oras.
Pagkaraan ng ilang sandali, naisip niya ang dalaga na dalhin Nana dito.
[Gayunpaman bastos siya, Tigui Pine ay ama ni Nana. Tingnan natin kung ano ang mangyayari kapag nakikita nila ang isa't isa. Kung may plano siyang ipadala ang babae sa simbahan o iwanan siya, magpipilit ako at kumilos,] naisip ni Roland.
Kasunod ng Anna, si Nana ay lumakad sa silid.
Nakita ang kanyang anak na babae, ang galit ni Tigui Pine ay agad na nawala. Binuksan niya ang kanyang mga bisig at tinawag si Nana, "Halika rito, anak ko."
Ang batang babae ay hindi lumipat. Sa pagtatago kay Anna, lumabas siya ng kalahating ulo at nagtanong, "Ibebenta mo ba ako sa simbahan?"
"Nonsense ... kung ano ang pinag-uusapan mo? Silly girl, ang simbahan ay hindi gusto ang isang batang babae na parang ulol katulad mo. Umuwi ka na sa akin ngayon."
Nalilito si Roland tungkol sa nangyayari. Sinabi sa kanya ng pag-aalipusta na pagkatapos na maibahagi siya ng ama ni Nana nang gumawa siya ng magic, tumakbo siya sa kastilyo para kay Anna sa takot. Ang kanyang ama ay sumunod sa kanya, ang kanyang mukha na nakamamatay.
Ngunit ang lahat na nakikita niya mula kay Tigui ay kung paano niya inaalagaan at minahal ang kanyang anak na babae, hindi katulad ng mga ordinaryong tao na nag-aalipusta sa mga witches.
[Mayroon ba akong mali ang aking mga katotohanan?]
Roland hesitated para sa isang maliit na habang at nagpasyang maging lantad. "Mr Pine, naniniwala ako na alam mo na ang iyong anak na babae ay isang bruha."
"Patawad mo ako, Ang iyong Kataas-taasan, hindi ko maintindihan," sabi ni Tigui, habang siya ay humarap at sinubukan na maunawaan ang kamay ni Nana, ngunit hinarang ni Anna.
"Ama, ako'y isang mangkukulam ... sorry," sabi ni Nana.
Naging abala si Tigui at sinabi, "Nonsense! Bruha? Dapat na ang mga turo mula sa mapahamak na lalaki na si Karl. Hindi ko dapat ipadala sa paaralan dahil ang natutunan mo ay walang anuman kundi bullsh * t!"
Ang mga salitang ito ay pumasok sa isipan ni Roland, at nalaman niya na ang lahat ng pagnanasa ni Tigui ay ginawa para kay Nana ay maaaring dahil sa kanyang hindi pagkakaunawaan sa kanya.
Samakatuwid, siya ay nababalisa at nag-aalala bago makita si Nana.
"Anna." Siya winked sa bruha, at siya nodded. Naabot niya ang kanyang kanang kamay kay Tigui na sinubukan na laktawan si Anna at kunin si Nana. Ang apoy ay sumabog mula sa kanyang palad, na lumilipad sa kanyang tuktok.
Ang mga mata ni Tigui ay lumawak, na nag-fluster pabalik upang umigtad ng apoy. Nana gaganapin ang alarma ni Anna. "Sister Anna, Hindi!"
"Ang iyong kamahalan, kung ano ang ..."
"Tulad ng nakikita mo, siya ay isang bruha, tulad ng iyong anak na babae." Pinalawak ni Roland ang kamay niya at sinabing, "Siguro naiintindihan mo ang dahilan kung bakit libre si Nana sa paglalakad sa kastilyo. Magkakaroon ba tayo ng tunay na usapan ngayon?"
Tila nagising si Tigui. "Ha! Ha!" Sinabi niya, "Ang iyong Kataas-taasan, ako ..."
"Maupo ka." Tinutukoy ni Roland ang mesa at sinabing, "Magsimula tayo sa ating pag-uusap sa ilang magagandang tsaa."
Siya ay humupa nang lihim. [Ngayon nakikita ko ngayon kung gaano ang kilalang-kilala ang aking reputasyon. Kahit na sa tingin nila ay ilalagay ko ang aking kuko sa mga batang babae. Ngayon, naiintindihan ko ang lahat ng bagay mula sa masasamang asal ni Tigui. Ano ang magagawa ng isang ama, na nagmamahal sa kanyang anak na babae, kapag nakita niya ang kanyang batang babae na tumatakbo sa kastilyo kung saan nasanay ang mga bantay sa kanya?
Kung ako ang ama, ibababa ko ang kastilyo sa sarili ko.]
Ang mga salitang ginamit ni Tigui upang masakop ang katotohanan na ang kanyang anak na babae ay isang mangkukulam ay napatunayan nang malinaw ang lahat ng bagay-na nababahala na ang prinsipe ay nagbabanta sa kanya nang may dahilan na si Nana ay nabagsak, at ang paglilinis lamang ay maaaring mailigtas siya. Siya ay hindi personal na nagmamalasakit kung ang kanyang anak na babae ay isang bruha o hindi.
Tigui hesitated para sa isang mahabang panahon bago ang pagkuha ng upuan. Siya ay umiinom ng isang tasa ng tsaa, pinatuyong ang kanyang mga labi sa kanyang mga manggas, mukhang mahirap, at sinabi, "Ang aking pasensiya, ako ay bastos. Mangyaring sabihin sa akin kung kailan mo alam na ang aking anak na babae ay isang ... matanda at pangit na babae?"
"Bago ang taglamig, at hindi ako kundi ang kanyang guro na si Karl Van Bate na natagpuan na siya ay nagising, ipinagkatiwala niya sa akin upang protektahan si Nana dahil sa kanyang kaibigan, si Anna." Malinaw na ipinaliwanag ni Roland. "Sa kalahating buwan na ito, dumating siya sa kastilyo upang maisagawa ang kanyang kapangyarihan kapag available siya. Sa pamamagitan ng paraan, siya ay may kapangyarihang magpagaling."
"Ay siya?" Si Tigui ay nagsilot sa kanyang ulo at nagsabi, "Iyon ang dahilan kung bakit nagsimula ang cat na tumakbo at laktawan muli."
"Cat?"
"Er ... Wala akong espesyal na pagbalik sa bahay, nakita ko siya na nakaupo sa balkonahe at nagdadala ng pusa na nasugatan ng isang karwahe. Mahilig ako sa kanya mula sa kanyang likod, ngunit nang makita niya ako, agad siyang tumakas. Ang pusa ay nasira ang mga binti, ngunit biglang nakabawi ito. " Tumingin siya sa Nana at Anna at nagtanong, "Ikaw ba ay kaibigan?"
Nana mabilis na nodded bago si Anna ay makagawa ng anumang sagot.
Ang mukha ni Tigui ay naging mahinahon.
Nakikita ito, tinanong ni Roland, "Tila hindi mo pinagkakatiwalaan ang bulung-bulungan na ang mga witches ay ang mga kasamaan na napaakit ng demonyo."
"Tiyak, ang aking anak na babae ay hindi masama!" Sinabi niya matatag, "at anuman siya ay lumiliko, walang alinlangan na iyon."
Si Roland ay naantig sa ama ni Nana na iba-iba sa ama ni Anna. Sa wakas naintindihan niya ang dahilan kung bakit si Nana ay palaging matamis at walang-sala, na may suot na ngiti sa kanyang mukha halos araw-araw. Ang pamilya na ito ay tulad ng isang mainit na duyan para sa isang bata upang lumaki sa.
"Wala akong duda, Mr. Pine." Ang prinsipe ay tapat. "Ang iyong anak na babae ay may kahanga-hangang kapangyarihan upang pagalingin ang nasugatan. Umaasa ako na mananatili siya sa Border Town, na tumutulong sa akin upang labanan ang mga Buwan ng mga Demonyo."
Si Tigui ay walang katiyakan. "Ang iyong Kataas-taasan, patawarin mo ako, wala akong pagpipilian kundi upang tanggihan. Kapag ang Buwan ng mga demonyo ay dumating, ang Border Town ay magiging mapanganib na mapanganib, at hindi ko kailanman pinahihintulutan na manatili sa panganib."
[Ang lupain ng Tigui Pine ay lampas sa pamamahala ng Border Town, hindi ko direktang iutos sa kanya kahit sa pangalan ng isang prinsipe.] Gayunpaman, naniniwala si Roland na walang imposible kapag handa silang umupo at makipag-usap.