ไม่กี่เดือนหลังจากงานศพของมินห์ และก่อนเหตุการณ์การเสียชีวิตของคุกในร้านกาแฟ "แสงมัว" จะเกิดขึ้น...
วันหนึ่ง ควางจอดรถให้ผู้โดยสารลงตรงศาลเจ้า ผู้โดยสารยื่นเงินให้เขาพร้อมบ่นว่าเขาขับช้าและรับลูกค้าช้า หลังจากผู้โดยสารจากไป เขารู้สึกง่วงจึงเอาน้ำล้างหน้าสองสามขันแล้วขับรถต่อไป
คืนนั้น เขาคิดถึงเรื่องหาเงินจ่ายค่าเทอมให้หนาม เพราะระหว่างขับรถรับผู้โดยสาร ครูประจำชั้นโทรมาเตือนให้จ่ายค่าเรียน อีกทั้งภรรยาของเขา หลาน ก็ยังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะไตวาย ทุกอย่างทำให้เขาคิดมาก... จู่ๆ เขาก็นึกถึงฟุก เด็กหนุ่มหน้าซอย ฟุกเคยบอกว่า "ให้ลูกสาวลินห์แต่งงานกับฉันสิ... ทั้งทำงานทั้งดูแลลูกไปด้วย อยู่กับฉันแล้วจะได้กินดีอยู่ดี ส่วนลุงก็จะได้เงินก้อนหนึ่ง"
ควางขับรถตั้งแต่เช้ายันดึก บางคืนไม่ได้กลับบ้านเพื่อหาเงินให้พอ เขารู้สึกเหมือนถูกขังอยู่ในความคิดของตัวเอง เมื่ออดหลับอดนอนไปหลายวัน เขาฝันเห็นหนามถูกไล่ออกจากโรงเรียนเพราะไม่ได้จ่ายค่าเทอม บางคืนเขาฝันเห็นหมอส่งศพหลานกลับบ้านเพราะไม่ได้จ่ายค่ารักษาพยาบาล ทั้งหมดทำให้เขานอนไม่หลับ
ในที่สุด หลังจากคิดแล้วคิดอีก เขาก็ตัดสินใจกัดฟันยกลินห์ให้ฟุก
วันหนึ่ง ในตอนกลางคืน เขาซื้อน้ำขวดหนึ่งแล้วหลอกให้ลินห์ดื่ม จากนั้นเธอก็หมดสติไป ควางจึงเรียกฟุกให้มาพาตัวลินห์ไป ลินห์ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่นกำชายเสื้อของควางร้องขอชีวิต ควางดึงมือลินห์ออกโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง ฟุกโยนเงินสองปึกให้เขาแล้วยิ้มเยาะ ก่อนจะพาลินห์ไป ลินห์กรีดร้องในความ绝望และไร้หนทาง เธอภาวนาให้พ่อช่วยเธอ ขอร้องเขาเปลี่ยนใจ บอกว่าเธอจะพยายามทำงานหาเงินช่วยครอบครัว ขอแค่พ่อกลับมาเถอะ... แต่ควางทำเป็นไม่เห็น
น้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม มือทั้งสองสั่นเทาขณะกำเงินแน่น หลายวันต่อมา เขาดื่มเหล้าทุกคืน เอารูปลินห์มากอดแล้วพูดขอโทษเธอซ้ำๆ เขาค่อยๆ กลายเป็นคนไร้วิญญาณ
ไม่นานหลังจากนั้น หนามทั้งเรียนและทำงานเพื่อส่งเงินกลับบ้าน ส่วนหลานก็หายป่วยแล้ว แต่เธอไม่พูดกับควางอีกเลย เธอทิ้งให้เขานอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกเหมือนคนไม่มีชีวิต
วันหนึ่ง ลินห์กลับมาที่บ้าน เธอวิ่งเข้ามาหาพ่อแม่ เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลจากการถูกทำร้าย เธอจับมือแม่ร้องขอความช่วยเหลือ ขอให้แม่ปกป้องเธอจากฟุก แล้วเธอก็หันไปมองพ่อ โชว์บาดแผลตามร่างกายให้ดู หลานร้องไห้โอบกอดลูกสาว ฟุกพังประตูเข้ามา คว้าผมของลินห์แล้วตบหน้าเธอ หลานพยายามห้ามและอ้อนวอนให้เขาปล่อยลูก แต่ฟุกผลักเธอล้มลง จากนั้นก็จับลินห์ตบตีและลากตัวเธอออกไปต่อหน้าต่อตาแม่ที่ร้องไห้โหยหวน และควางที่ทำอะไรไม่ได้... หลานตะโกนด่าควางว่า "ทำแบบนี้ได้ยังไงในฐานะพ่อ!" แล้วเธอก็ล้มลงกับพื้น ปล่อยโฮอย่างสิ้นหวัง
คืนนั้น ขณะที่ควางหลับ เขาได้ยินเสียงลินห์เรียกเขา เขาเปิดประตูออกไปและเดินตามเสียงเรียกไปขึ้นเรือ เรือค่อยๆ ลอยออกไปกลางแม่น้ำ ควางร้องขอโทษและพยายามอธิบายว่าที่เขาต้องขายลินห์ให้ฟุกก็เพื่อเอาเงินมาเลี้ยงหนามและรักษาแม่ของเธอ เขาสัญญาว่าจะพาเธอกลับมาเมื่อเธออายุครบ 18 ปี และขอให้เธออดทน
ลินห์ยื่นถ้วยน้ำให้เขา (เหมือนถ้วยน้ำที่ศาลเจ้า) และบอกว่าให้ดื่มสามครั้งเพื่อสาบานว่าจะรับเธอกลับมา ควางดื่มทั้งสามครั้ง ทุกครั้งที่ดื่ม เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดและความทรมานที่ลินห์เคยเผชิญจากการถูกฟุกทำร้าย
หลังจากดื่มหมด ลินห์เปลี่ยนสีหน้า เธอยิ้มพร้อมกับเผยบาดแผลทั่วร่างกาย เลือดไหลจากศีรษะลงมา เธอกรีดร้องด่าทอควางว่าเป็นคนโกหก ทอดทิ้งเธอให้ถูกทรมานจนตาย แล้วเธอก็ผลักเขาตกเรือ
ควางฟื้นขึ้นมาและพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของลินห์ เขาถูกฟุกพายเรือออกไปกลางแม่น้ำ มือของเขาถูกมัด ฟุกตบหน้าเขาซ้ำๆ ก่อนจะเตะท้องอย่างแรง จากนั้นฟุกกระชากผมเขาฟาดกับข้างเรือ พร้อมทั้งด่าและซ้ำเติมเขา แล้วเขาก็ยัดผ้าปิดปากและโยนลงน้ำ ควางดิ้นรนพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไร้ผล ขณะที่จมดิ่งลงไป เขาคิดได้ว่า "ลูกสาวของฉันต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้จริงๆ สินะ... ลินห์ พ่อขอโทษ!"
ทันใดนั้น ควางกลับคืนร่างเดิม เขาเกาะข้างเรือร้องขอชีวิต "ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ฉันจำเป็นต้องทำเท่านั้นเอง!" ลินห์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา เธอฟาดพายลงบนมือเขา ควางปล่อยมือจมลงไป ลินห์ดึงผมของเขาไว้ก่อนจะกระซิบคำพูดสุดท้าย แล้วจึงกดเขาจมลงน้ำ
เสียงหัวเราะและเสียงร้องไห้ของลินห์ดังก้องอยู่ข้างหูเขา...
ทันใดนั้น โซ่เหล็กขนาดใหญ่หลายเส้นพันรัดร่างของเธอไว้ ยิ่งเธอพยายามดิ้นรน พวกมันก็ยิ่งร้อนและรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ลากเธอลงสู่ห้วงความมืดอันไร้ที่สิ้นสุด...