ไอ้พุทเดิมทีเคยมีครอบครัวที่มีความสุข แต่คำว่า "ความสุข" นั้นอาจเหลือเพียงแค่ในความทรงจำ ที่มันเป็นคนทำลายเองจนบิดเบี้ยวและเลือนหายไปจนถึงปัจจุบัน ลูกสาวของมันชื่อฮวิน เป็นสายเลือดที่เกิดจากมันกับภรรยาที่มันรักมากที่สุด ในชีวิตของมัน มีสองสิ่งที่มันเสียใจที่สุด หนึ่งคือมันไม่สามารถช่วยภรรยาของมันจากการช็อกจากการเสพยาเกินขนาดได้ และสองคือมันไม่สามารถหาวิธีรักษาโรคร้ายให้หายขาด เพราะทั้งมัน ภรรยา และลูกสาว ต่างติดโรคร้ายที่ไม่มีใครอยากพบเจอ
มันพยายามดิ้นรนมากมายในโลกใบนี้เพื่อให้มีสถานะอย่างทุกวันนี้ และมันก็พยายามทำหน้าที่ของพ่อให้ดีที่สุดเพื่อลูกสาวของมัน
หลังจากฆ่าคุกในร้านกาแฟไปไม่กี่วัน เย็นวันหนึ่ง ไอ้พุทไปดื่มเหล้ากลับบ้าน มือไม้ของมันสั่นเทา เพราะมันรู้ว่ามินห์ตายแล้ว ภาพของหลินและคุกยังคงตามหลอกหลอนมันไม่เลิก ในห้วงความคิดของมัน มันกลับไปยังช่วงเวลาที่มันเคยทำร้ายหลิน ข่มเหงและบังคับให้เธอยอมจำนน หลายต่อหลายครั้ง ครั้งหนึ่งหลินทนไม่ไหวและหนีไปที่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ มันตามไปถึงบ้านของเธอ และทำร้ายเธอต่อหน้าความสิ้นหวังของอุงไหกว่าง จากนั้นมันลากเธอกลับบ้าน และลงมือซ้อมเธอจนสุดท้ายเผลอทำให้เธอศีรษะกระแทกเสาเสียชีวิต มันตกใจกลัวมาก จึงนำศพหลินไปทิ้งลงแม่น้ำเพื่อปกปิดความผิด
นอกจากนั้น มันยังเห็นภาพของคุกถือกรรไกรพุ่งเข้ามาแทงมัน ทั้งสองต่อสู้กัน คุกกรีดร้องและสาปแช่งมัน ขอชีวิตคืนจากมัน ภาพเหล่านั้นติดอยู่ในหัวของมันทุกค่ำคืน
วันหนึ่ง มันพาลูกสาวฮวิน ที่ตอนนี้อายุ 13 ปี ไปฝากไว้กับคนรู้จัก ว่าวันหนึ่งว่าวของลูกสาวมันถูกลมพัดจนเชือกขาดและปลิวหายไป ฮวินร้องไห้สะอึกสะอื้น มองย้อนกลับไปที่ไอ้พุทขณะที่ถูกลากตัวออกไปอย่างน่าเวทนา
หลังจากนั้น มันกลับไปบ้าน ครุ่นคิดถึงสิ่งที่มันทำลงไป และโทษตัวเองที่ไม่สามารถดูแลลูกสาวต่อไปได้ มันถูกภาพหลอนของหลินและคุกตามรังควานจนเสียสติ
สุดท้าย มันจุดไฟเผาบ้านตัวเองและเผาตัวเองไปด้วย ไฟลุกลามรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ชาวบ้านพยายามช่วยกันดับไฟแต่ไม่สำเร็จ เปลวไฟโหมกระหน่ำราวกับเป็นการลงโทษที่สาสมกับสิ่งที่มันเคยทำไว้.