คนทั้งสามไม่ได้ตกปลาบนโขดหินนานนัก ไม่ถึงชั่วโมงน้ำทะเลก็ขึ้นมาท่วมโขดหินจนมิดแล้ว
ทั้งสามคนกลับมาที่ชายหาดตั้งแต่เนิ่นๆ ซวีหยิ่งหยิ่งยังคงให้หลี่อี้เฟยแบกอยู่ แม้จะต่อหน้ามี่เสวี่ยอ๋อ เธอก็ยังคงโอบรอบคอของหลี่อี้เฟยด้วยแขนทั้งสองข้าง
น้ำขึ้นหมายความว่าการหาหอยก็สิ้นสุดลง ไม่นานกลุ่มใหญ่ของบริษัทก็กลับมา ทุกคนเห็นหลี่อี้เฟยนั่งอยู่กับสาวสวยทั้งซวีหยิ่งหยิ่งและมี่เสวี่ยอ๋อ พนักงานชายต่างอิจฉาหลี่อี้เฟยกันถ้วนหน้า
ทุกคนต่างเข้ามาถามไถ่อาการบาดเจ็บของซวีหยิ่งหยิ่ง แม้ว่าบริษัทจะแตกต่างจากหน่วยงานราชการอย่างมาก แต่ก็มีจุดที่เหมือนกันอย่างหนึ่งคือ ลูกน้องต้องแสดงความจงรักภักดีและประจบประแจงต่อผู้บังคับบัญชา เมื่อหัวหน้าเจ็บเท้า หากคุณไม่เข้าไปแสดงความห่วงใย แล้วจะหวังก้าวหน้าในบริษัทได้อย่างไร
แม้ว่าซวีหยิ่งหยิ่งจะใช้คนตามความสามารถเสมอมา แต่สำหรับพนักงานแล้ว การที่พวกเขาจะแสดงออกได้ดีในช่วงเวลานี้หรือไม่ก็เป็นเรื่องสำคัญ
