"เชียงเชียง ลูกจ๋า แม่อยากถามหน่อยว่าลูกไปตรวจแล้วหรือยัง?" แม่ของหลินเชียงจับมือลูกสาวพลางถามด้วยความรักและห่วงใย
หลินเชียงตอบโดยไม่ทันคิด "ยังเลยค่ะ"
แม่ของเธอหันมาขยี้ตาทันที พูดว่า "แบบนี้ไม่ได้นะ จำเป็นต้องไปตรวจให้ได้"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่ต้อง!" หลินเชียงรีบร้องขึ้นมา เธอไม่ได้ท้องจริงๆ ถ้าไปตรวจก็คงจะถูกจับได้แน่
"จะไม่ตรวจได้ยังไง ช่วงแรกของการตั้งครรภ์สำคัญมาก โดยเฉพาะสามเดือนแรก ถ้าไม่ระวังให้ดีก็อาจจะแท้งได้ง่ายๆ"
หลินเชียงรู้สึกทุกข์ใจมาก ตอนแรกคิดแค่จะหลอกพ่อแม่ แต่ลืมไปว่าตัวเองโกหก ตอนนี้จะแก้ตัวยังไงดี ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรดี ที่สำคัญคือเธอไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้เลย
หลี่อี้เฟยยกจานอาหารออกมาจากครัวพลางพูดว่า "ดูเธอสิ บอกให้รีบบอกความจริงกับลุงป้าตั้งนานแล้ว แต่เธอไม่ยอม ต้องมาโกหกแก้ตัวเอง"
หลินเชียงตกใจ เบิกตาโตมองหลี่อี้เฟย ขณะที่พ่อแม่ของเธอต่างมองหลี่อี้เฟยด้วยความสงสัย
หลี่อี้เฟยยิ้มพลางพูดว่า "ลุงป้าครับ วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย เชิญมาทานข้าวกันก่อนครับ ผมจะดื่มกับลุงสักสองแก้ว แล้วจะเล่าให้ฟังระหว่างทานข้าว"
