เมื่อซูอี้อี้ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น หลี่อี้เฟยกลับไม่ได้อยู่ข้างๆ เธอ แต่มีเสียงดังมาจากในครัว ทำให้หัวใจของซูอี้อี้พองโตด้วยความหวานชื่น หลี่อี้เฟยไม่ได้ปลุกเธอแต่กลับทำอาหารเช้าให้ นี่คงเป็นอาหารเช้าแห่งความรักที่เคยได้ยินมาสินะ
แต่ซูอี้อี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบรอรับความสุขสบายและการเอาใจใส่จากผู้ชาย ในใจของเธอคิดว่าเธอควรจะเป็นฝ่ายดูแลหลี่อี้เฟย เพราะเขาเป็นคนที่มีธุรกิจใหญ่โต จะให้มาคอยดูแลเธอได้อย่างไร
เธอรีบลุกขึ้นนั่งทันที แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับเอามือกุมท้องน้อย แม้ว่าเมื่อคืนหลี่อี้เฟยจะนุ่มนวลมาก แต่พอขยับตัวก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่บ้าง
หลังจากปรับตัวได้สักพัก ซูอี้อี้รู้สึกดีขึ้นมาก เธอจึงลงจากเตียงไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ พอหันกลับมาจะพับผ้าห่ม ก็เห็นรอยเลือดสีแดงเข้มเล็กๆ บนผ้าปูที่นอน
ทำให้ใบหน้าของซูอี้อี้แดงขึ้นมาอีกครั้ง แดงเหมือนกับรอยเลือดบนผ้าปูที่นอนนั่นแหละ
เธอถอดผ้าปูที่นอนออก อุ้มชุดนอนเข้าห้องน้ำ กำลังจะซักผ้าปูที่นอน แต่หลี่อี้เฟยก็เดินเข้ามา โอบเอวเธอจากด้านหลังพร้อมพูดว่า "ทำไมไม่พักอีกสักหน่อยล่ะ ตื่นเช้ามาก็จะซักผ้าปูที่นอนแล้ว"
