ท้องฟ้าสีครามและทะเลสีฟ้า การว่ายน้ำในทะเลกว้างใหญ่ไพศาลเช่นนี้ทำให้ซูเหมิงซินรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก แม้จะต้องว่ายน้ำในชุดเปียกที่ไม่สะดวกนัก แต่ก็ยังว่ายน้ำอย่างมีความสุข พลางร้องเพลงคลอไปด้วย เสียงของเธอไพเราะไม่แพ้นักร้องดังๆ เลย
หลี่อี้เฟยว่ายน้ำอยู่ข้างๆ ซูเหมิงซิน เขาผูกเชือกไว้ที่เอวและปลายอีกด้านผูกกับห่วงยางชูชีพ รองเท้าของทั้งคู่ผูกไว้บนนั้น โทรศัพท์มือถือใส่ไว้ในรองเท้า แต่เพราะตกน้ำจึงโดนน้ำเข้าไป ตอนนี้ใช้งานไม่ได้แล้ว
หลี่อี้เฟยฟังเพลงที่เธอร้องด้วยความรู้สึกดี ยิ้มพลางพูดว่า "ร้องเพลงเพราะมากเลยนะ ถ้าคุณไปเป็นนักร้อง รับรองว่าต้องดังระเบิดแน่ๆ และเป็นนักร้องที่มีฝีมือด้วย"
ซูเหมิงซินพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "คนที่ได้ฟังฉันร้องเพลงมีไม่มากหรอก โดยเฉพาะผู้ชายหนุ่มๆ"
หลี่อี้เฟยรีบพูดว่า "งั้นผมก็โชคดีมากเลยนะครับ"
ซูเหมิงซินหัวเราะคิกคัก พูดว่า "งั้นคุณก็ร้องให้ฉันฟังบ้างสิ"
"ไม่เอาดีกว่า ผมร้องเหมือนผีร้องหมาหอนเลย"
"จริงเหรอ งั้นยิ่งอยากฟังใหญ่เลย รีบร้องมาเร็ว" ซูเหมิงซินดึงแขนหลี่อี้เฟย พลางว่ายหงายหลัง
หลี่อี้เฟยหัวเราะเบาๆ พูดว่า "งั้นคุณอย่าตกใจนะ"
