"พี่เขย พี่สาว พวกคุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" พอประตูเปิด ซวีซานซานก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม
ซวีหยิ่งหยิ่งยิ้มบางๆ พูดว่า "ซานซาน วันนี้พี่จะบอกเธออย่างจริงจัง ถ้าเธอชอบพี่เขย เธอก็มีสิทธิ์ที่จะพยายาม พี่จะไม่ใช้สถานะความเป็นพี่สาวมากดดันเธอ ถ้าชอบใครก็ต้องพยายาม พี่จะเอาชนะเธออย่างเปิดเผยและยุติธรรม จะได้ไม่มีข้อครหาในภายหลัง"
ซวีซานซานเบิกตาโพลง มองดูซวีหยิ่งหยิ่งแล้วก็มองดูหลี่อี้เฟย จากนั้นก็จมูกน่ารักๆ กระตุก พูดว่า "พี่เป็นไข้หรือเปล่า?"
ซวีหยิ่งหยิ่งมองน้องสาวอย่างระอา พูดว่า "นี่พี่ให้โอกาสเธอแล้วนะ ถ้าเธอไม่ฉวยโอกาสก็อย่ามาโทษพี่"
ซวีซานซานหันไปมองหลี่อี้เฟย หลี่อี้เฟยรีบพูดว่า "ซานซาน อย่าไปฟังพี่สาวเธอพูดเลย วันนี้พี่สาวเธอสมองไม่ค่อยปกติ"
ซวีซานซานพยักหน้าหงึกๆ พูดว่า "หนูก็รู้สึกอย่างนั้น พี่เขยทำอะไรพี่สาวถึงได้เป็นแบบนี้"
ซวีหยิ่งหยิ่งรู้สึกหงุดหงิดที่ทั้งสองคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน จึงแค่นเสียงฮึ พูดว่า "ซวีซานซาน นี่เธอสละสิทธิ์เองนะ อี้เฟย ไปทำอาหารกัน"
พูดจบ ซวีหยิ่งหยิ่งก็ลุกขึ้นเกี่ยวแขนหลี่อี้เฟย ลากเขาออกไปนอกห้อง
