หลินชิงมีนิสัยชอบตื่นมาเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนเกือบทุกวัน วันนี้ดื่มเหล้าไปไม่น้อย พอนอนไปถึงกลางดึก เธอก็งัวเงียลุกไปเข้าห้องน้ำ หลังจากเสร็จธุระก็กลับมาที่เตียง เปิดผ้าห่มแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มทันที หาวหนึ่งที กำลังจะนอนต่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เหมือนมีคนอยู่ข้างๆ
"เฮ้ย ทำอะไรน่ะ ดึกดื่นป่านนี้มานอนในผ้าห่มฉันทำไม?" ก่อนที่หลินชิงจะทันได้ออกไป หลี่อี้เฟยก็เอ่ยถามขึ้นมาก่อน
ตอนนี้สมองของหลินชิงยังไม่ค่อยแล่น แต่พอได้ยินว่าเป็นเสียงของหลี่อี้เฟย และด้วยสัญชาตญาณ เธอมักจะพูดกับหลี่อี้เฟยด้วยน้ำเสียงดุๆ เสมอ ตอนนี้ก็เช่นกัน เธอตอบอย่างดุดันว่า "แค่มานอนในผ้าห่มนายจะเป็นไรไป?"
หลี่อี้เฟยได้ยินคำตอบของหลินชิงแล้วก็ทั้งขำทั้งเศร้า จึงพูดว่า "พี่สาว นี่มันดึกดื่นแล้วนะ แถมคุณยังเปลือยกายอยู่ด้วย นี่คุณจะให้ผมทำผิดหรือไง?"
"นายก็ต้องมีความกล้าขนาดนั้นด้วยสิ ฮึ่ม ทำเหมือนผ้าห่มนายจะดีนักไม่งั้น ฉันก็ไม่อยากอยู่หรอก" พูดจบหลินชิงก็รีบเปิดผ้าห่มอย่างลนลาน ปีนข้ามตัวหลี่อี้เฟยไป แล้วรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มอีกผืนหนึ่งอย่างรวดเร็ว
"บอกให้รู้นะ ฉันจะนอนให้สบายแล้ว ห้ามมาป้วนเปี้ยนอีก"
