หลินชิงถูกคำพูดของมี่เสวี่ยอ๋อทำให้พูดอะไรไม่ออก การรักใครสักคนไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล รักก็คือรัก แต่ในใจของเธอ หลี่อี้เฟยไม่ควรจะอยู่กับมี่เสวี่ยอ๋อ ถ้าอยู่ด้วยกัน มี่เสวี่ยอ๋อจะต้องได้รับความเจ็บปวดแน่นอน ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของหลินชิงอย่างไร้สาเหตุ แต่มันก็ไม่สามารถใช้เป็นเหตุผลในการโน้มน้าวมี่เสวี่ยอ๋อได้
ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง หลินชิงยิ้มขื่นพลางส่ายหน้า พูดว่า "ซึ่อเอ้อร์ ฉันก็ไม่อยากจะเตือนเธอมาก แต่เวลาที่เธออยู่กับไอ้หมอนี่ ก็ควรจะระวังหน่อย ฉันก็สนิทกับเขา รู้จักเขาดีมาก ผู้หญิงรอบตัวเขามีไม่น้อยเลย แล้วเธอจะไปแหย่น้ำขุ่นทำไมล่ะ?"
มี่เสวี่ยอ๋อยิ้มหวานพูดว่า "หลินชิง เธอก็เห็นแล้วนี่ ถ้าลีไต้เกอไม่เก่ง จะมีผู้หญิงมากมายชอบเขาได้ยังไง เธอบอกว่ารู้จักลีไต้เกอดี แต่เธอไม่ได้เข้าใจเขาจริงๆ หรอก ถ้าเธอเข้าใจเขาจริงๆ บางทีเธอก็อาจจะชอบเขาเหมือนกัน"
"ฉัน...ชอบเขาเหรอ?" หลินชิงตาโตทันที
มี่เสวี่ยอ๋อหัวเราะเบาๆ พูดว่า "ฉันแค่ยกตัวอย่างเท่านั้น ฉันไม่อยากให้เธอชอบเขาหรอก ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะมีคู่แข่งเพิ่มอีกคนน่ะสิ"
