ทั้งสองคนเดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน เมื่อเดินมาถึงชั้นสามใกล้สำนักงาน ไม่มีคนอื่นอยู่รอบข้างแล้ว มี่เสวี่ยอ๋อเม้มริมฝีปากแล้วพูดเบาๆ ว่า "พี่หลี่ พี่โกรธไหมที่ฉันใส่ชุดนี้มาทำงาน?"
หลี่อี้เฟยหยุดเดิน มองมี่เสวี่ยอ๋อด้วยความสงสัยแล้วพูดว่า "ทำไมฉันจะต้องโกรธด้วยล่ะ เธอใส่สวยขนาดนี้ ฉันมองแล้วก็สบายตาดีนะ"
มี่เสวี่ยอ๋อกัดริมฝีปาก พูดอย่างเขินอายว่า "แต่ชุดกระโปรงนี้พี่ออกเงินให้ครึ่งหนึ่งนะคะ ฉันก็เลยควรจะ...ใส่ให้พี่ดูคนเดียวเท่านั้น"
หลี่อี้เฟยหัวเราะเบาๆ พูดว่า "เด็กโง่ ปกติเราเจอกันมากที่สุดก็ที่บริษัทนี่แหละ ถ้าเธอไม่ใส่มาทำงาน แต่กลับไปใส่ที่บ้านคนเดียว ฉันจะมีโอกาสได้เห็นไหมล่ะ? แบบนั้นฉันก็จะพลาดโอกาสได้เห็นสาวสวยน่ะสิ"
"ฉันเป็นสาวสวยเหรอคะ?" มี่เสวี่ยอ๋อถามคำถามที่ดูไร้เดียงสา
หลี่อี้เฟยอดยิ้มไม่ได้ พูดว่า "ใครกล้าบอกว่ามี่เสวี่ยอ๋อไม่สวย ฉันต้องไปเถียงกับเขาแน่ๆ"
"พรืด!" มี่เสวี่ยอ๋อหัวเราะออกมาทันที อารมณ์ดูจะดีขึ้นในทันใด พูดว่า "งั้นฉันไปทำงานละค่ะ"
