ซวีซานซานนั่งลงข้างๆ หลี่อี้เฟยด้วยความโมโห เขย่าแขนของเขาพลางพูดด้วยความน้อยใจว่า "เจ้าบ่าวของพี่สาว ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ล่ะ"
หลี่อี้เฟยรีบทำหน้าเศร้าพูดว่า "พี่ก็ไม่อยากทำนะ คืนนั้นพี่กำลังจะนอนแล้ว แต่พี่สาวเธอกลัวว่าพ่อแม่จะรบเร้าเรื่องมีลูก เลยอยากทำเสียงให้พวกเขาได้ยิน แต่เธอก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยบังคับให้พี่ช่วย พี่ถูกบังคับนะ เธอว่าพี่น่าสงสารไหม พี่รู้สึกเหมือนโดนข่มขืนแล้วไม่แค่ไม่ได้ร้องทุกข์ ยังต้องมาเป็นหญิงสาวผู้ครองค่ายอีก"
ซวีซานซานหัวเราะพรืดออกมา ตบแขนหลี่อี้เฟยแล้วพูดว่า "เจ้าบ่าวของพี่สาว ไม่ต้องกังวลหรอก หนูรู้ว่าพี่ถูกบังคับ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของพี่ พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดเลย"
ซวีหยิ่งหยิ่งฟังแล้วรู้สึกไม่สบายใจเลย ถึงแม้ว่าสิ่งที่หลี่อี้เฟยพูดจะเป็นความจริง แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ หลี่อี้เฟยก็ไม่ได้เสียอะไรเลยนี่ แต่เธอต่างหากที่เสียเปรียบ ตอนนี้หลี่อี้เฟยมาทำท่าน่าสงสาร เหมือนกับว่าเธอเป็นฝ่ายผิด ทำให้ซวีหยิ่งหยิ่งรู้สึกเหมือนทำธุรกิจที่โดนอีกฝ่ายหลอก ขาดทุนไปเยอะ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเป็นคนผิดเสียอีก
