ซวีซานซานนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับพ่อแม่ เธอเงี่ยหูฟังเสียงจากห้องของซวีหยิ่งหยิ่งตลอดเวลา แต่ข้างในเงียบมาก บางครั้งได้ยินเสียงกระซิบกระซาบเบาๆ แต่จู่ๆ เธอก็หนีบขาแน่น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างประหลาด
"ซานซาน เป็นอะไรหรือลูก?" แม่เหลือบมองซวีซานซานแวบหนึ่งแล้วสังเกตเห็นความผิดปกติ
"ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไร" ซวีซานซานหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบเชอร์รี่ใส่ปาก
แม่ของซวีซานซานไม่ได้สนใจมากนัก ตอนนี้เธอสนใจแต่เรื่องของหลี่อี้เฟยกับซวีหยิ่งหยิ่ง หวังแต่จะได้หลานเร็วๆ
"อืม..." ซวีซานซานส่งเสียงครางกดๆ อีกครั้ง
"เป็นอะไรอีกล่ะ?" แม่ของซวีซานซานขมวดคิ้ว
"กัดโดนลิ้นนิดหน่อยค่ะ" ซวีซานซานเอามือปิดปาก แล้วลุกพรวดขึ้น พูดว่า "หนูขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ พ่อแม่ฟังเสียงต่อเถอะ เรื่องแบบนี้ไม่เหมาะกับเด็ก หนูไม่ร่วมด้วยแล้ว"
"เธอยังจะเป็นเด็กอะไร พอพี่สาวเสร็จก็ถึงตาเธอแล้ว อย่าคิดว่าจะหนีพ้น"
"หนีได้สักพักก็ยังดี" ซวีซานซานหัวเราะคิกคัก วิ่งเข้าห้องน้ำ รีบเปิดฝักบัว ถอดเสื้อผ้าออกแล้วยืนอาบน้ำ แต่สีหน้าเธอดูแปลกประหลาด ผิวหน้าแดงก่ำราวกับทาแป้งหนาๆ ดูเย้ายวนใจจนบรรยายไม่ถูก
