ช่วงบ่ายประมาณสองโมงกว่า หลี่อี้เฟยมาถึงที่ห้องทำงานของเฮอฟางชิง หลังจากที่ทั้งสองคนได้ปรึกษาหารือเรื่องงานกันอย่างคร่าวๆ เฮอฟางชิงก็มองหลี่อี้เฟยด้วยรอยยิ้มพลางถามว่า "เป็นอะไรไป ทำหน้าเศร้าสร้อยแบบนั้น"
หลี่อี้เฟยนั่งพิงโซฟา แขนทั้งสองข้างวางพาดบนพนักพิง ขาทั้งสองเหยียดยาว ถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า "ชีวิตผมกำลังเจอเรื่องรักๆ ใคร่ๆ คุณว่าผมจะสบายใจได้ยังไงล่ะ"
เฮอฟางชิงมองค้อนหลี่อี้เฟยแล้วพูดว่า "ฉันไม่ได้กดดันคุณนะ"
หลี่อี้เฟยเลื่อนตัวลงไปอีกนิด ให้นั่งสบายขึ้น แล้วพูดว่า "คุณไม่ได้กดดันผมหรอก แต่ทางซวีหยิ่งหยิ่งนี่สิ กดดันมาก พ่อแม่เธอมาที่นี่ กำลังกดดันให้แต่งงานอยู่"
เฮอฟางชิงเลิกคิ้วสวยขึ้นเล็กน้อย แล้วหัวเราะพรืดออกมา พูดว่า "งั้นคราวนี้แย่แล้วสิ คุณก็ต้องแต่งงานกับหยิ่งหยิ่งน่ะสิ"
หลี่อี้เฟยกลอกตาอย่างหงุดหงิด พูดว่า "แต่งอะไรกัน แต่งกับคุณยังดีกว่าแต่งกับเธอ"
คำพูดนี้ทำให้เฮอฟางชิงรู้สึกพอใจมาก เธอเดินมานั่งข้างๆ หลี่อี้เฟย วางมือทั้งสองข้างบนต้นขาของเขา แล้วนวดเบาๆ พลางพูดว่า "หยิ่งหยิ่งมีอะไรไม่ดีล่ะ ทำไมคุณถึงรังเกียจเธอขนาดนั้น"
