เชว่เสี่ยวเย่ากลับเข้าห้องนอนด้วยความพึงพอใจ ส่วนหลี่อี้เฟยก็นอนหลับต่อ เขาได้วาดภาพฝันให้เชว่เสี่ยวเย่า และเชื่อว่าเธอคงจะสงบลงได้บ้างในเร็วๆ นี้
คืนนั้นเชว่เสี่ยวเย่าไม่ได้ออกมาอีกเลย วันรุ่งขึ้นหลี่อี้เฟยต้องเข้าไปปลุกเธอในห้องนอน เธอถึงได้ลุกขึ้นมาพร้อมกับขยี้ตา
ทั้งสองคนออกไปทานอาหารเช้าเล็กน้อย จากนั้นหลี่อี้เฟยก็ไปส่งเชว่เสี่ยวเย่าที่โรงเรียน ตอนที่เธอลงจากรถ เธอเดินออกมาท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้คนมากมาย เพราะในเมืองเย่เฉิงมีไม่กี่คนที่จะได้นั่งรถปอร์เช่มาส่งที่โรงเรียน
ความรู้สึกอวดรวยแบบเด็กผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้น่ารำคาญอะไร หลี่อี้เฟยเข้าใจดี ดังนั้นแม้ว่าเชว่เสี่ยวเย่าจะพูดเกินจริงว่าให้เขามารับตอนเย็น เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วก็มุ่งหน้าไปบริษัท
วันนี้งานยุ่งมาก นอกจากงานของฝ่ายบุคคลแล้ว ซวีหยิ่งหยิ่งยังเรียกประชุมผู้บริหารระดับกลางขึ้นไปของบริษัทเป็นเวลาครึ่งวัน มีเรื่องต้องคุยกันมากมาย โดยเฉพาะเรื่องการไปตั้งโรงงานในชนบท
ทุกคนเป็นคนรุ่นใหม่ มีความคิดที่ว่องไว เสนอความคิดเห็นที่สร้างสรรค์มากมาย ทำให้ซวีหยิ่งหยิ่งพอใจมาก
