"แกจะขู่ใครกันล่ะ แม้แต่พี่หมียังต้องสงบเสงี่ยมต่อหน้าเขา แกคิดว่าพี่หมีเป็นตัวเล็กๆ งั้นเหรอ พวกแกนี่ไม่รู้จักบุญคุณโทษจริงๆ พวกแกตายแน่!" ซ่งหยิ่งไม่เชื่อในคำพูดของเชว่เสี่ยวเย่าเลย หรือพูดอีกอย่างคือเธอไม่อยากจะเชื่อ เธอสามารถเข้าหาซู่จิงกวงได้ แน่นอนว่าเธอหวังว่าซู่จิงกวงจะต้องเหนือกว่าคนของเชว่เสี่ยวเย่า เธอไม่มีทางยอมรับว่าคนที่เชว่เสี่ยวเย่าหามาจะแข็งแกร่งกว่า
เชว่เสี่ยวเย่าเห็นสีหน้าของซู่จิงกวงก็พอจะรู้บางอย่างแล้ว ตอนนี้เธอแค่นยิ้มอย่างภาคภูมิใจพูดว่า "จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ พวกแกจะไปหาใครมาแก้แค้นก็ตามสบาย แล้วดูซิว่าใครจะเป็นฝ่ายเสียหาย"
ซ่งหยิ่งกรีดร้องว่า "ฉันว่าแกแค่อาศัยบารมีคนอื่นเท่านั้นแหละ ที่รัก รีบเรียกคนมาสับผู้ชายคนนี้ซะ แล้วก็พาเด็กคนนี้ไป จะเล่นยังไงก็ตามใจ ฉันจะช่วยแกเล่นด้วย"
