เฮอฟางชิงมองเห็นใบหน้าของหลี่อี้เฟยที่แดงขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเขาจะยังคงกินอาหารอยู่ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามควบคุมตัวเองอย่างหนัก ทำให้เฮอฟางชิงรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก สองพี่น้องแค่เอาเท้าวางบนเท้าของหลี่อี้เฟยเท่านั้น ไม่น่าจะทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้
เธออยากจะก้มลงดูเหมือนที่ซวีหยิ่งหยิ่งทำ แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะเป็นคนนอก ไม่ค่อยเหมาะที่จะทำแบบนั้น แต่เฮอฟางชิงก็เป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอจึงลุกขึ้นทันทีแล้วพูดว่า "ฉันจะไปรินน้ำหน่อย" แล้วเดินตรงเข้าไปในครัว รินน้ำหนึ่งแก้วแล้วเดินกลับมา
โต๊ะอาหารไม่มีผ้าปูโต๊ะ เมื่อเธอยืนห่างออกมามองมาทางนี้ ก็สามารถเห็นสภาพใต้โต๊ะได้ และในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมหลี่อี้เฟยถึงเป็นแบบนี้
เฮอฟางชิงรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ถูกผุดขึ้นในใจอีกครั้ง หลังจากนั่งลง เธอจิบน้ำหนึ่งอึก แอบมองหลี่อี้เฟยแวบหนึ่ง แล้วค่อยๆ ยกเท้าขวาขึ้น จากนั้นก็ยื่นไปหาหลี่อี้เฟย
