"เธอ...เธอจะทำอะไร?" ซวีหยิ่งหยิ่งตกใจจนพูดติดอ่าง "ที่นี่มัน...สำนักงานนะ"
หลี่อี้เฟยมองซวีหยิ่งหยิ่งด้วยสายตาอ่อนโยน ราวกับน้ำที่ไหลริน เสียงของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ชวนหลงใหล พูดอย่างลึกซึ้งว่า "หยิ่งหยิ่ง ผมไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้ เธอรู้ไหม? จริงๆแล้วผมชอบเธอมานานแล้ว ช่วงเวลาที่ได้แสร้งเป็นแฟนเธอ เป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิตผม แต่มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน จบลงอย่างกะทันหัน หลายวันมานี้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับ พอมีเวลาว่างทีไร ผมก็นึกถึงแต่เธอ นึกถึงวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน"
ซวีหยิ่งหยิ่งเบิกตากว้างมองหลี่อี้เฟย ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าซีดขาว เกือบจะหมุนตัววิ่งหนี
