หลังจากวันที่ยุ่งวุ่นวาย หลี่อี้เฟยกลับถึงบ้านตอนหกโมงกว่า พอเปิดประตูบ้าน ซูอี้อี้ก็วิ่งมาต้อนรับ เธอสวมผ้ากันเปื้อนที่หน้าอก ผมรวบเป็นหางม้า สวมชุดนอนตัวเล็ก ดูน่ารักและสวยงามมาก
เธอหยิบรองเท้าให้หลี่อี้เฟย แล้วก้มลงเตรียมช่วยเปลี่ยนรองเท้าให้ ซูอี้อี้พูดว่า "ลีไต้เกอ เข้ามาพักผ่อนก่อนค่ะ หนูเตรียมวัตถุดิบไว้หมดแล้ว จะรีบไปทำอาหารเดี๋ยวนี้ เราจะได้ทานข้าวกันเร็วๆ"
หลี่อี้เฟยไม่ได้ขัดขวาง ปล่อยให้ซูอี้อี้ช่วยเปลี่ยนรองเท้าให้ ไม่ใช่เพราะไม่เคารพซูอี้อี้ แต่เพราะเขารู้ว่าซูอี้อี้ชอบทำแบบนี้ สำหรับซูอี้อี้แล้วนี่คือความสุข และสำหรับเขาก็เป็นความอบอุ่นเช่นกัน
"อี้อี้ ผมใส่รองเท้ามาทั้งวัน เท้าเหม็นแล้ว ยังจะมาเปลี่ยนรองเท้าให้ผมอีก" หลี่อี้เฟยถามซูอี้อี้พร้อมรอยยิ้มหลังจากที่เธอลุกขึ้นยืน
ซูอี้อี้ยิ้มหวานและตอบว่า "ผู้ชายเท้าเหม็นก็เป็นเรื่องปกตินะคะ ล้างก็หายแล้ว เท้าพ่อหนูนั่นแหละเหม็นกว่า ถ้าหนูไม่บังคับ เขาก็จะไม่ยอมล้างเท้า นั่นสิถึงจะทนไม่ไหว"
หลี่อี้เฟยหัวเราะและพูดว่า "ดูเหมือนว่าผมจะได้รับการปฏิบัติดีกว่าพ่อคุณชัดๆ เลยนะ"
