หลี่อี้เฟยมองซวีหยิ่งหยิ่งด้วยสายตาอ่อนโยนในตอนนั้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มว่า "หยิ่งหยิ่ง ขอบคุณนะ!"
สีหน้าที่เหม่อลอยของซวีหยิ่งหยิ่งพลันเปลี่ยนไป ใบหน้าเธอแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เธอสบตากับหลี่อี้เฟยแล้วพูดเบาๆ ว่า "พี่สาวฟางฉิงยังอยู่ที่นี่ คุณก็ไม่รู้จักระวังตัวบ้างเลย"
หลี่อี้เฟยไม่แม้แต่จะมองเฮอฟางชิงสักนิด พูดว่า "ในสายตาผม ตอนนี้มีแค่คุณคนเดียว ต่อให้มีนางฟ้ามายืนข้างๆ ผมก็ไม่สนใจ"
เมื่อเฮอฟางชิงได้ยินคำพูดนี้ เธอรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจริงๆ อย่างไรเสียเธอกับหลี่อี้เฟยก็เคยมีความสุขด้วยกันหลายคืน แต่ไอ้หมอนี่กลับพูดออกมาได้แบบนี้ สมควรโดนตีจริงๆ
ใบหน้าของซวีหยิ่งหยิ่งแดงระเรื่อขึ้นมา ดวงตาเป็นประกายดั่งสายน้ำ เธอพูดอย่างเขินอายว่า "คุณนี่จริงๆ เลย พูดอะไรเลี่ยนๆ แบบนี้ คุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ปกติก็ไม่ได้อ่อนโยนเลย คุณจะทนฉันได้เหรอ?"
"ผมเชื่อว่าผมสามารถปรับตัวเข้ากับคุณได้ แต่ตัวผมเองก็คงมีข้อบกพร่องหลายอย่าง คุณก็ต้องเข้าใจผมด้วยนะ"
"ไม่ได้หรอก ฉันเป็นผู้หญิงนะ คุณเป็นผู้ชาย ก็ต้องยอมฉันทุกอย่างสิ ไม่งั้นก็แสดงว่าคุณไม่จริงใจน่ะสิ"
