ประมาณแปดโมงกว่าทั้งสองคนถึงตื่นนอน ซูอี้อี้สวมกางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อกล้ามรัดรูป แม้รูปร่างจะไม่ได้เซ็กซี่ร้อนแรง แต่ความบอบบางอ่อนช้อยนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจน
ซูอี้อี้ฮัมเพลงเบาๆ พลางทำอาหารเช้า หลี่อี้เฟยตกลงกับเธอแล้ว ทำให้เธอดีใจจนทำอะไรก็มีรอยยิ้มติดใบหน้า
หลี่อี้เฟยล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาในครัว ซูอี้อี้หันมายิ้มหวานให้เขาแล้วพูดว่า "พี่หลี่คะ อาหารเช้าใกล้เสร็จแล้วค่ะ"
หลี่อี้เฟยไม่ได้เดินออกไป แต่เดินเข้ามาโอบเอวซูอี้อี้จากด้านหลัง ร่างของซูอี้อี้อ่อนระทวยทันที พิงแผ่นอกของหลี่อี้เฟยพลางพูดเบาๆ ว่า "พี่หลี่จะทำอะไรคะ"
หลี่อี้เฟยจูบแก้มซูอี้อี้เบาๆ พูดว่า "แค่อยากกอดเธอ ไม่ได้เหรอ"
"ได้สิคะ!" ซูอี้อี้มีความสุขจนแทบจะเป็นลม "หนูชอบให้พี่หลี่กอด"
"ชอบก็ชอบไป แต่ไข่ดาวกำลังจะไหม้แล้วนะ"
ซูอี้อี้ร้องอ๊ะ รีบตักไข่ดาวออกมา แล้วทำปากยื่นใส่หลี่อี้เฟย บ่นอย่างออดอ้อนว่า "พี่หลี่ก็นะ ทำให้ไข่ไหม้หมดเลย"
นี่เป็นครั้งแรกที่ซูอี้อี้พูดกับหลี่อี้เฟยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแบบนี้ ทำให้หลี่อี้เฟยหัวเราะก๊ากออกมา พูดว่า "ได้ๆ ผิดผม งั้นผมจะกินไข่ที่ไหม้ทั้งหมดเอง"
