หลี่อี้เฟยค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะผู้บริหารด้านหน้า เฉินหมิงเซิงมองหลี่อี้เฟยด้วยความพึงพอใจ ไอ้หมอนี่กลับมีความสัมพันธ์กับเฮอฟางชิง นี่เป็นสิ่งที่เขาทนไม่ได้ วันนี้เขาจะไล่มันออกที่นี่ ให้มันรู้ว่าการมาหาเรื่องกับเขาเฉินหมิงเซิง แม้แต่งานก็จะไม่มีทำ
หลี่อี้เฟยยิ้มมองเฉินหมิงเซิงแล้วพูดว่า "เฮ้ย ทำไมคุณโง่จังเลย ถ้าผมเป็นคุณนะ อยากจะจัดการใครสักคน ก็ต้องเก็บเขาไว้ก่อน แล้วค่อยๆ หาทางกลั่นแกล้งเขา การค่อยๆ ทรมานคนแบบนี้ถึงจะสะใจ คุณบอกไล่ผมออกปุ๊บ ผมก็เดินจากไปปั๊บ แล้วคุณจะทำอะไรผมได้อีกล่ะ?"
เฉินหมิงเซิงชะงักไปครู่หนึ่ง รู้สึกว่าที่หลี่อี้เฟยพูดมามีเหตุผลจริงๆ ตัวเองใจร้อนเกินไป ถ้าเก็บหลี่อี้เฟยไว้แล้วค่อยๆ ทรมานเขา นั่นคงจะเป็นเรื่องที่สะใจมากทีเดียว
"ยังไงล่ะ? เสียใจแล้วใช่ไหม? แต่เรียกคำพูดกลับคืนไม่ได้แล้ว งั้นผมจะสอนคุณอีกอย่าง ตอนนี้คุณควรจะพูดว่า ถึงแม้เธอจะไม่เคารพผู้บังคับบัญชา แต่ฉันเห็นว่าตัวเธอมีความสามารถอยู่ อาจจะพิจารณาให้โอกาสอีกครั้ง ถ้าเธอทำผิดอีก จะไม่ให้อภัยเด็ดขาด"
มุมปากของเฉินหมิงเซิงกระตุกอีกครั้ง เสียใจอีกครั้ง
