เมื่อถึงเวลาสิบสองนาฬิกา ทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันแล้ว เนื่องจากรู้ว่าต้องดื่มเหล้า คนที่มีรถก็ไม่ได้ขับมา มีแค่เย่ยุนจูที่มีคนขับรถ แต่เธอก็ไม่ได้ทำตัวเป็นผู้นำอะไร ไม่ได้ให้รถรอ ตอนนี้ทุกคนจึงต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้าน
ด้วยความเคารพต่อผู้นำ แท็กซี่คันแรกที่เรียกได้ก็ให้เย่ยุนจูขึ้นไปก่อน มีเพื่อนร่วมชั้นหลายคน หลี่อี้เฟยกับเย่ยุนจูก็ไม่สะดวกที่จะนั่งรถคันเดียวกัน เย่ยุนจูจึงนั่งไปกับผู้หญิงอีกสองคน แล้วโบกมือลาทุกคน
หลี่อี้เฟยกับซูเหยวเป็นคนสุดท้ายที่เรียกรถกลับ นอกจากคนขับแล้วก็มีแค่พวกเขาสองคน
"อี้เฟย เธอกับเย่ยุนจู..." ซูเผิงถามอย่างระแวดระวัง
หลี่อี้เฟยหัวเราะเบาๆ พูดว่า "ไม่มีอะไรหรอก แค่คุยถึงเรื่องเก่าๆ เท่านั้น"
"อ๋อ งั้นก็ดีแล้ว ฉันกลัวว่าเธอจะตกหลุมรักอีกครั้ง"
"เป็นไปไม่ได้หรอก"
หลี่อี้เฟยยิ้มเบาๆ แต่ในใจกลับรู้สึกบอกไม่ถูก ตอนเป็นวัยรุ่น เขากับเย่ยุนจูอยู่ด้วยกัน ต้องบอกว่าเขาทั้งหลอกทั้งปลอบ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนเย่ยุนจูจะเป็นฝ่ายรุกเสียมากกว่า ส่วนเขากลับเป็นฝ่ายรับอย่างสิ้นเชิง
