รอสักครู่ เสียงของซวีหยิ่งหยิ่งดังมาจากในห้องน้ำ "อี้เฟย มาช่วยฉันหน่อย ฉัน...ทนไม่ไหวแล้ว"
หลี่อี้เฟยรีบเปิดประตูเข้าไป เห็นฝาแฝดสองพี่น้องใส่ชุดนอนเหมือนกัน จนแทบแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร
คนที่อยู่ทางซ้ายพูดว่า "อี้เฟย รีบมาช่วยอุ้มซานซานหน่อย ยายนี่หนักจะตาย"
จากน้ำเสียงนี้ หลี่อี้เฟยพอจะรู้ว่าคนนี้คือซวีหยิ่งหยิ่ง เขารีบเข้าไปอุ้มซวีซานซานที่หลับสนิทขึ้นมา แล้วพาไปส่งที่ห้องของเธอ ให้นอนข้างๆ เฮอฟางชิง เห็นทั้งสองคนหลับสนิทดี คงไม่มีปัญหาอะไร หลี่อี้เฟยจึงถอยออกมา
ตอนนี้ซวีหยิ่งหยิ่งยืนพิงประตูห้องน้ำ หลับตา ดูเหมือนจะเมาหนักเหมือนกัน หลี่อี้เฟยจึงต้องเข้าไปประคอง พูดอย่างจนปัญญา "ดื่มไม่ได้ยังจะดื่มเยอะขนาดนี้ ตอนนี้ทรมานแล้วใช่ไหม"
"ฉันไม่ได้ทรมาน ในใจมีความสุขต่างหาก" ซวีหยิ่งหยิ่งโอบเอวหลี่อี้เฟย ก้าวเดินโซเซ น้ำหนักตัวแทบจะทิ้งลงบนตัวหลี่อี้เฟยทั้งหมด
"ได้ เธอมีความสุข แต่คนที่ต้องลำบากก็คือฉัน ต้องมาคอยดูแลคุณหนูทั้งสามคน" หลี่อี้เฟยส่ายหน้า พาซวีหยิ่งหยิ่งเข้าห้องนอน ให้นั่งบนเตียง แล้วประคองให้นอนลง จากนั้นก็ถอดรองเท้าแตะที่เท้าของเธอออก
