"ซานซาน ทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อนล่ะ พี่จะได้ไปรับ" หลี่อี้เฟยนั่งลงบนโซฟา สองพี่น้องนั่งอยู่บนโซฟายาว เขาจึงต้องนั่งแยกไปอีกด้าน
ซวีซานซานยิ้มกว้างพลางตอบว่า "ก็อยากจะทำเซอร์ไพรส์พวกพี่ไง"
หลี่อี้เฟยทำหน้าจนใจ พูดว่า "ทำไมถึงตอนนี้ยังไม่เชื่อความสัมพันธ์ของพี่กับพี่สาวเธออีกล่ะ"
ซวีซานซานมองไปที่ซวีหยิ่งหยิ่ง พูดว่า "ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อหรอก แค่รู้สึกว่าพวกพี่อยู่ด้วยกันแปลกๆ ยังไงไม่รู้"
ซวีหยิ่งหยิ่งตาเขียว พูดว่า "แปลกอะไรกันล่ะ อย่าเอามุมมองของเธอมาตัดสินความสัมพันธ์ของพี่กับอี้เฟยได้มั้ย"
"ได้ๆ หนูไม่มองแล้ว ถ้าหนูจู้จี้มากกว่านี้ เดี๋ยวพี่ไล่หนูกลับบ้าน หนูก็แย่น่ะสิ"
หลี่อี้เฟยยิ้มพูดว่า "หยิ่งหยิ่ง ซานซานมาทีนานๆ ก็ปล่อยให้เขาได้พักผ่อนสบายๆ เที่ยวเล่นบ้างเถอะ"
ซวีซานซานพยักหน้าหงึกๆ พูดว่า "เจ้าบ่าวของพี่สาวนี่ดีจัง"
ซวีหยิ่งหยิ่งแค่นเสียงฮึ พูดว่า "มีแต่พี่สาวที่ไม่ดีสินะ"
"พี่สาวก็ดีนะคะ!" ซวีซานซานกอดคอซวีหยิ่งหยิ่งอย่างสนิทสนม แล้วก็ยิ้มกว้างพูดต่อว่า "ตอนนี้พี่เป็นที่พึ่งสุดท้ายของหนู หนูจะกล้าทำให้พี่โกรธได้ยังไงล่ะ"
