ไม่ว่าจะเมาจริงหรือเมาเทียม หลี่อี้เฟยรู้สึกว่าทั้งสองคนนี้พยายามเข้ามาใกล้เขาอยู่เรื่อยๆ เขารู้ว่าไม่ควรปล่อยให้พวกเธออยู่ที่นี่ต่อไป จึงพูดกับทุกคนว่า "เพื่อนๆ ทุกคน ผมขอตัวไปส่งพวกเธอทั้งสองคนกลับก่อนนะครับ"
แม้ทุกคนจะรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ในตอนนี้ก็ทำได้แค่ยอมรับ ได้แต่มองดูหลี่อี้เฟยพยุงสาวสวยทั้งสองคนเดินจากไป
หลี่อี้เฟยพาลี่ซินเย่และซ่งเลียนเหยาขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง ส่วนเขานั่งที่คนขับ พร้อมกับสตาร์ทรถแล้วหันไปถามทั้งสองคนว่า "บ้านพวกคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปส่ง"
ลี่ซินเย่หน้าแดงก่ำ ตาเคลิ้มๆ ไม่ตอบคำถามของหลี่อี้เฟย แต่กลับพูดเสียงออดอ้อนว่า "คุณหลี่ วันนี้พวกเราทำได้ดีไหมคะ?"
หลี่อี้เฟยยิ้มพูดว่า "ทำได้ดีมากเลย คุณไม่เห็นหรือว่าเจ้าบ่าวภูมิใจขนาดไหน"
ลี่ซินเย่และซ่งเลียนเหยาหัวเราะคิกคัก ซ่งเลียนเหยาโน้มตัวมาที่เบาะคนขับแล้วพูดว่า "แล้วคุณหลี่จะให้รางวัลพวกเรายังไงคะ?"
หลี่อี้เฟยรู้ว่าทั้งสองคนต้องพูดแบบนี้แน่ๆ จึงได้แต่ยิ้มพูดว่า "แล้วพวกคุณอยากได้รางวัลแบบไหนล่ะ?"
ซ่งเลียนเหยาพูดเสียงออดอ้อนว่า "พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ก็ต้องแล้วแต่คุณหลี่สิคะ"
