สายตาของซวีหยิ่งหยิ่งจ้องมองหลี่อี้เฟย ในแววตาที่คมกริบนั้นยังมีความลังเลและกังวลแฝงอยู่ หากหลี่อี้เฟยจะใช้กำลังกับเธอ เธอคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่ในฐานะผู้บริหาร เธอก็มีบางอย่างที่ผู้หญิงทั่วไปไม่มี เธอจ้องหลี่อี้เฟยอย่างดุดัน พูดว่า "ฉันใจดีให้นายขึ้นเตียงนอน นายยังจะมาขู่ฉันอีก? ถ้านายกล้าทำอะไรไม่ดี ฉันจะบอกเฮอฟางชิง แล้วดูซิว่านายจะจัดการยังไง"
หลี่อี้เฟยแค่ต้องการขู่ซวีหยิ่งหยิ่งเท่านั้น เขาหัวเราะพูดว่า "ล้อเล่นน่ะ อย่าตื่นตระหนกไป ผมกินเงินเดือนคุณอยู่นะ ถ้าทำให้คุณโกรธแล้วไล่ผมออก จะทำยังไง"
"ดีที่รู้จักประสา นายนอนก่อนเถอะ ฉันจะดูงานอีกนิดหน่อย" ซวีหยิ่งหยิ่งก้มหน้าดูคอมพิวเตอร์ต่อ
หลี่อี้เฟยขึ้นเตียง นอนตะแคงข้างหนึ่ง ดึงผ้าห่มมาคลุมเพียงมุมหนึ่ง หันหลังให้ซวีหยิ่งหยิ่ง
ซวีหยิ่งหยิ่งเหลือบมองหลี่อี้เฟย รู้สึกพอใจกับการแสดงออกของเขา แล้วก็กลับไปดูคอมพิวเตอร์ต่อ เรื่องราวช่วงนี้ทำให้เธอปวดหัวจริงๆ
