"พี่ฟางชิง คืนนี้มาพักที่บ้านฉันนะ ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย... อืม อีกประมาณครึ่งชั่วโมงฉันจะกลับถึง เธอแค่มาก็พอ"
ซวีหยิ่งหยิ่งวางสายโทรศัพท์แล้วหันไปมองหลี่อี้เฟยด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ พูดว่า "เป็นไง เธอควรจะขอบคุณฉันนะ ฉันยังจัดห้องให้พวกเธอด้วย ประหยัดค่าโรงแรมไปได้เลย"
หลี่อี้เฟยยิ้มขื่นๆ พูดว่า "คุณผู้จัดการครับ คุณไม่เห็นหรอครับว่าการทำแบบนี้มันเป็นการหวังดีแต่กลับทำร้ายคนอื่น"
"อะไรคือหวังดีแต่ทำร้ายคนอื่น" ซวีหยิ่งหยิ่งจ้องหลี่อี้เฟยอย่างดุๆ พูดว่า "ฉันรู้จักพวกผู้ชายดี พอได้กินแล้วก็เช็ดปากทิ้งเลย ไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น บอกให้รู้ไว้เลยนะ แบบนี้ใช้ไม่ได้ ฟางชิงเป็นเพื่อนสนิทของฉัน แถมเพิ่งได้รับบาดเจ็บมา ฉันจะไม่ยอมให้เธอต้องเจ็บเพราะนายอีก"
"พวกเราตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว แต่พอคุณมายุ่ง อาจจะทำให้เธอเจ็บจริงๆ ก็ได้"
"อย่ามาพูดจาลิ้นลื่นนะ" ซวีหยิ่งหยิ่งเป็นคนที่มีบุคลิกเด็ดขาดมาตลอด และไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรัก ตอนนี้เธอจึงไม่เชื่อในสิ่งที่หลี่อี้เฟยพูด
