เมื่อหลี่อี้เฟยซื้อผักกลับมา ซวีหยิ่งหยิ่งกำลังนอนอยู่บนโซฟา หลับตาอยู่ และเผลอหลับไป
โชคดีที่ตอนหลี่อี้เฟยไปส่งซวีหยิ่งหยิ่งกลับบ้าน เขาได้หยิบกุญแจบ้านของเธอมาด้วย ไม่อย่างนั้นถ้าต้องเคาะประตู ก็คงจะทำให้เธอตื่นขึ้นมา
หลี่อี้เฟยนำผักไปวางไว้ในครัว แล้วเข้าไปหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ซวีหยิ่งหยิ่งเบาๆ เขามองดูเธออีกครั้ง เห็นว่าแม้แต่ตอนหลับ เธอก็ยังขมวดคิ้วอยู่ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเจอเรื่องยากลำบากบางอย่าง
หลี่อี้เฟยส่ายหัว ผู้หญิงที่เข้มแข็งเกินไปดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก ชีวิตลำบากเกินไป ในจุดนี้ความคิดของเขาตรงกับซวีซานซานโดยบังเอิญ
ช่วงนี้ซวีหยิ่งหยิ่งก็ไม่ได้พูดถึงซวีซานซาน ดูเหมือนว่าซวีซานซานจะไม่สงสัยอะไรอีกแล้ว แต่เมื่อไม่ได้คุยกับซวีซานซานมานาน จู่ๆ หลี่อี้เฟยก็รู้สึกคิดถึงเธอขึ้นมา
หุงข้าวก่อน แล้วจัดการกับผัก วันนี้มีแค่ผัดผักไม่กี่อย่าง ทำไม่กี่นาทีก็เสร็จ ดังนั้นต้องรอให้ข้าวสุกก่อนค่อยทำ ตอนนี้ไม่มีอะไรทำ หลี่อี้เฟยจึงนั่งลงที่โซฟาในห้องนั่งเล่น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาซวีซานซาน
"พี่...วันนี้ทำไมนึกอยากโทรหาฉันล่ะ?"
