เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมา ซวีหยิ่งหยิ่งก็เห็นหลี่อี้เฟยกำลังทำอาหารอยู่ในครัว เธอหาวแล้วเดินเข้าไปใกล้ พูดว่า "ตื่นเช้าจังเลย ฉันนึกว่าเธอจะตื่นไม่ไหวซะอีก"
หลี่อี้เฟยหันมายิ้มให้ซวีหยิ่งหยิ่ง พูดว่า "ฉันก็ตื่นเช้าตลอดไม่ใช่เหรอ?"
"นั่นมันปกตินี่" ซวีหยิ่งหยิ่งจู่ๆก็รู้สึกว่าการคุยเรื่องนี้กับหลี่อี้เฟยช่างดูกำกวมเหลือเกิน รีบหยุดพูดทันที
หลี่อี้เฟยหัวเราะฮิๆ พูดว่า "ขอโทษนะที่รบกวนการพักผ่อนของเธอ ใครใช้ให้เธอเรียกเฮอฟางชิงมาล่ะ"
เห็นหลี่อี้เฟยโยนความผิดมาให้ตัวเอง ซวีหยิ่งหยิ่งก็หันมาขยี้ตาทันที พูดว่า "ยังไงนะ ไม่รู้บุญคุณฉันด้วยเหรอ?"
"รู้สิ รู้บุญคุณมากๆเลย ต่อไปทำแบบนี้ให้บ่อยๆนะ ยิ่งพามาหลายๆคนยิ่งดี"
"ไปให้พ้น!" ซวีหยิ่งหยิ่งเตะหลี่อี้เฟยทีหนึ่งแล้วเดินออกไป
ตอนนั้นเฮอฟางชิงก็เดินออกมาจากห้องนอนพอดี ซวีหยิ่งหยิ่งยิ้มทักทายเฮอฟางชิง แล้วยังจงใจมองดูสีหน้าของเฮอฟางชิงด้วย คิดว่าเฮอฟางชิงคงจะเหนื่อยล้า แต่กลับเห็นว่าวันนี้เฮอฟางชิงดูสดใสเป็นพิเศษ ไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าจากเมื่อคืนเลย พูดได้ว่ามีผลกระทบ แต่กลับทำให้เธอดูเปล่งประกายไปทั้งตัว
