หลี่อี้เฟยคิดอย่างรวดเร็วในหัวแล้วพูดว่า "มี่เสวี่ยอ๋อ เรื่องนี้ค่อยคุยกันทีหลัง เธอช่วยกดโทรศัพท์ฉุกเฉินในลิฟต์ก่อน ให้คนมาช่วยเราออกไป ฉันไม่อยากนอนค้างคืนในลิฟต์นี้"
มี่เสวี่ยอ๋อรีบตอบรับทันที ลุกขึ้นยืนแล้วเปิดไฟโทรศัพท์มือถือ หาเบอร์โทรแล้วโทรออก เล่าสถานการณ์ในลิฟต์ให้ฟัง แต่พอจะพูดถึงว่าหลี่อี้เฟยบาดเจ็บ เขากลับแย่งโทรศัพท์มาปิดเสีย ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวรถพยาบาลมา มันจะยิ่งน่าอายใหญ่
"ลีไต้เกอ ทำไมคะ?" มี่เสวี่ยอ๋อตกใจกับปฏิกิริยาของหลี่อี้เฟย
โทรศัพท์ของมี่เสวี่ยอ๋อยังเปิดไฟอยู่ หลี่อี้เฟยเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของเธอ รู้สึกขนลุก การช่วยสาวสวยให้พ้นภัยมักทำให้สาวๆ ตอบแทนด้วยการมอบกายถวายใจ ท่าทางของมี่เสวี่ยอ๋อตอนนี้ดูอันตรายแล้ว เขายิ้มแห้งๆ พูดว่า "ไม่มีอะไรหรอก แค่ไม่อยากให้เรื่องใหญ่โตเท่านั้น"
"ใหญ่โต?" มี่เสวี่ยอ๋องงงันไปหมด
หลี่อี้เฟยจ้องมองมี่เสวี่ยอ๋อ รอยยิ้มบนใบหน้าเขายิ่งกว้างขึ้น พูดว่า "มี่เสวี่ยอ๋อ เธอสวยจัง"
มี่เสวี่ยอ๋อเกือบทำโทรศัพท์หล่น ก้มหน้าหลบสายตาของหลี่อี้เฟย พูดติดอ่างว่า "ลีไต้เกอ คุณ...คุณก็ไม่ได้เพิ่งเห็นฉันวันแรกนี่คะ"
