เมิ่งเสี่ยวเฟยทุบขวดเบียร์ลงอย่างแรง เสียงขวดกระทบโต๊ะและเศษแก้วแตกดังสนั่นทั่วห้อง ในมือของเธอเหลือเพียงขวดเบียร์ที่แตกครึ่ง เศษแก้วที่กระเด็นบาดมือเธอจนเลือดไหล
แต่เมิ่งเสี่ยวเฟยไม่สนใจความเจ็บปวด ชูขวดแก้วที่แตกครึ่งชี้ไปที่หวังกุ้ยปิน ตะโกนอย่างดุดัน "มาสิ! ถ้าแกกล้าก็เข้ามา!"
ไม่มีใครในห้องคาดคิดว่าเมิ่งเสี่ยวเฟยจะดุร้ายได้ขนาดนี้ แอร์โฮสเตสสองคนกรีดร้องและรีบวิ่งหนี ส่วนหวังกุ้ยปินกับผู้ชายอีกสองคนมองขวดแก้วในมือเธอที่คมราวกับดาบสั้น พวกเขามองหน้ากัน แม้จะมีความกล้าสองเท่าก็ไม่กล้าเข้าไปปะทะกับเธอในตอนนี้
สีหน้าของหวังกุ้ยปินดูไม่ดีเอาเสียเลย การเล่นกับผู้หญิงไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าถ้าเล่นต่อไป เมิ่งเสี่ยวเฟยจะสู้ถึงตาย เมื่อเจอคนที่พร้อมเอาชีวิตเป็นเดิมพันแบบนี้ พวกเขาก็ต้องถอย
"ยังไง กลัวแล้วเหรอ? ถ้าเป็นผู้ชายก็เข้ามาสิ!" เมิ่งเสี่ยวเฟยโบกขวดในมือ เลือดกระเด็นไปทั่ว ยิ่งเพิ่มบรรยากาศที่น่าสยดสยอง
