ซูอี้อี้ที่กำลังจมอยู่ในความฝันถึงวีรบุรุษหลี่อี้เฟย และหลงใหลในความรู้สึกที่ถูกเขาโอบกอด แม้แต่ตอนที่เชว่เสี่ยวเย่าปรากฏตัวขึ้น เธอก็ยังคงอยู่ในภวังค์ ไม่คิดจะปล่อยมือจากหลี่อี้เฟย แต่คำถามของเชว่เสี่ยวเย่าก็ทำให้ซูอี้อี้ได้สติ รีบปล่อยมือจากหลี่อี้เฟยด้วยความตกใจ และมองไปที่เชว่เสี่ยวเย่าด้วยความหวาดหวั่น
หลี่อี้เฟยรู้สึกว่าถ้าปล่อยให้เชว่เสี่ยวเย่าเข้ามายุ่ง คงจะยุ่งยากมาก เขาจึงคิดขึ้นได้ ยื่นแขนโอบซูอี้อี้อีกครั้งแล้วพูดว่า "เธอคือซูอี้อี้แฟนของผม เสี่ยวเหยา เธอควรเรียกเธอว่าป้านะ"
"ป้า..." ซูอี้อี้ถึงกับเป็นลม เธอยังเด็กแค่ไหน แต่กลับให้คนเรียกว่าป้า แต่ส่วนใหญ่เธอรู้สึกหวานซึ้งที่หลี่อี้เฟยยอมรับว่าเธอเป็นแฟน นี่หมายความว่าเขายอมรับเธอแล้วใช่ไหม? หัวใจเธอเต้นรัวเหมือนกวางน้อย ใบหน้าแดงจนเกือบจะมีเลือดหยด ขาอ่อนแรงจนต้องพิงอยู่ในอ้อมกอดของหลี่อี้เฟย
เชว่เสี่ยวเย่าเบิกตากว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและน้อยใจ มองสำรวจซูอี้อี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วตะโกนว่า "คุณโกหก เธอไม่ใช่แฟนคุณ"
หลี่อี้เฟยยิ้มกว้างพูดว่า "ถ้าเธอไม่ใช่แฟนผม ผมจะกอดเธอแบบนี้ได้ยังไง?"
